بارندگی های اخیر موجی از شادی و امید را در دل همه ی دوستداران طبیعت ایجاد کرده و پس از هر بار ندگی  مردم اولین چیزی را که سراغ می گیرند وضعیت دریاچه پریشان است  که این نشان دهنده ی اهمیت وجود دریاچه در نزد مردم می باشد .

 جمعه گذشته برای اطلاع از آخرین وضعیت  دریاچه عزم دیدارش نمودیم . از ماشین که پیاده شدیم  تازه صدای اذان صبح از  روستاهای اطراف دریاچه  بگوش می رسید . باد سردی در حال وزیدن بود  و تنمان را می آزرد اما اندکی که  راه افتادیم و بدنمان گرم شد  سرما را از یاد بردیم . از تپه های  مشرف بر شمال دریاچه یکی پس از دیگری گذشتیم  و پس از یکساعت کوهپیمایی  بر بلندای  تپه ای مشرف به روستاهای هلک و پریشان توقف نمودیم .کم کم هوا در حال روشن شدن بود  و ما بهتر می توانستیم منظره ی  پائین دست خود را  ببینیم . بستر خشکیده و خاموش پریشان  در هاله ای  از ابر و مه غرق گشته بود  و ابر ها همچون امواج خروشان  اقیانوس همراه با باد  از این سو به آن سو  در حرکت بودند و صحنه ای رویایی و بس خیال انگیز  را بوجود آورده بودند .

اولین پرتو های خورشید گیتی افروز که از پس چکاد های غرق در برف افق شرقی روشنی خود را بر دشت سبز کازرون هدیه داد  کم کم بازی ابر و باد هم  پایان یافت  و اکنون ما بهتر می توانستیم  وضعیت را رصد نمائیم . خوب که دقت نمودیم  در قسمت میانی تالاب  مقدار زیادی آب جمع شده بود . برای آنکه دید بهتر و کامل تری داشته باشیم  یکی دو تپه  را به سمت پائین  حرکت نمودیم  تا کاملا بر دریاچه مسلط  شویم. اینجا که رسیدیم  موجی از شادی  و امید  در دل همه ی  بوجود آمد . بارندگی های اخیر  بالاخره کار خودش را کرده بود  و چشمه های اصلی  دریاچه مجددا  در حال جوشش بودند  و حیاتی دوباره  را به بستر تالاب بخشیده بودند.

آری نبض دریاچه آرام آرام  در حال زدن بود  و صدای طپش قلب این بیمار  خفته  را می شد به راحتی شنید . پریشان اندک اندک  در حال نفس کشیدن بود و همان مقدار آب هر چند اندک   موجب جوانه زدن  نیزارها و بوجود آمدن هاله ی سبزی در گرداگرد دریاچه شده بود .

هرچند پریشان تا شاداب شدن و برگشت به روزهای اوج فاصله بسیار دارد اما  همین مقدار زندگی اندک نیز غنیمتی است و کافی است  برای شکر گزاری پروردگاری که خود نگهدارنده پریشان از بلایا خواهد بود .