نام کتاب: سروکهای کازرون
تاریخ انتشار: ۱۳۹۴
تعداد صفحات: ۴۸
نوع جلد: شومیز
قطع: رقعی
معرفی اجمالی: اطلس اثنی عشری: سروک همان سرود است، اشعار که زنان شهرستان کازرون فارس سروده و در جشن و عروسی و مراسم شادی می خوانده اند.
سروک هایی که آداب و فرهنگ مردم کازرون را نشان می دهد و
برای نسل کنونی، میراثی کهن برای شناخت هویت فرهنگی است، یادگار هایی که
اگر ثبت نشود فراموش و نابود خواهند شد.
در یکی از ابیات کتاب آمده است: «این همه چادر کرپ و از سر
بازار میاد / قالی بردار، ترمه بنداز، خواهرای داماد می یاد» که در همین
یک بیت اشیا و آداب و رسوم در تصویری موجز و فشرده، زندگی مردم را در طول
سده ها به تصویر می کشد.
این ثبت فرهنگی با ارزش در قالب کتاب «سروک های کازرونی» زیر
نظر کاظم دهقانیان فرد و به قلم فرشته فکری انجام شده و در آن سرودهای شاد
کازرونی جمع آوری شده است.
نویسنده به بررسی تفاوتهای مجالس عروسی در حال و گذشته نیز
پرداخته و اینکه متاسفانه تصویری که اکنون می بینیم، تفاخر و تجمل گرایی
است و این که خواندن این شعرها دیگر دور از شآن تلقی می شود.
در ابیات دیگری از کتاب آمده است: «آسمون یه اختری و کازرون
یه دختری / کی می دونه اسم اونو یا محمد یا علی» و یا «اتاقا خالی کنید و
فرش و گل کاری کنید / گل میاد خونه شما و خوب نگهداریش کنید.»
نویسنده، سروک هایی که از طویفه ( طایفه) عروس یا داماد
خوانده می شده را جدا گانه ذکر کرده است. مثلا طایفه داماد می خوانده اند
«ای طرف تخت عقیق و او طرف تخت عقیق / شازده دوماد روش نشسته با صد و پنجا
رفیق»، ترجیع بند «یار مبارک بادا ایشالله مبارک بادا » و زمان کل زدن ها
را نیز مشخص کرده است و به دلیل علاقه خود نویسنده و حضوری که از کودکی با
مادرش در این محافل داشته، شور و شوق او به خوبی در خلال گفته هایش جاری
است.
سروک های کازرونی از جهت جامعه شناسی باب تحلیل درباره شادی
های زنانه را در روزمرگی و فرصتی برای گریز از تکرار و یک نواختی
زندگی، می گشاید و نیز اندوه تنهایی و غربت را از پس شادی: «من نمی رفتم
به غربت تو فرستادی مرا / گر بمیرم من به غربت، آه من گیرد تو را.»