موضوع اصلي اين كتاب تفسير سورهي مباركه لقمان است. او به صورت ترتيبي به تفسير آيات اين سوره پرداخته، در ذيل هر آيه مهمترين پيامهاي اخلاقي، تربيتي يا اعتقادي هر آيه را بيان ميكند. او همچنين به صورت بسيار زيبا و دقيق مفردات آيات را شرح و تبيين ميكند.
از مجموع مباحث كتاب چنين فهميده ميشود كه وي احاطهي بسيار خوبي به تفاسير، مسايل اخلاقي ذو اعتقادي داشته است. در مجموع مباحث مطرح شده در اين كتاب شامل مجموعهاي از معارف ديني كه شامل اعتقادات، اخلاقيات و احكام ميشود كه در ضمن تفسير آيات به آنها پرداخته شده است.
وي البته در آخرين صفحه از كتاب به اين نكته اشاره ميكند كه در مواردي از گفتارها و نظريههاي مرحوم حسينعلي راشد استفاده كرده، كه از ذكر منبع غفلت شده است.
اين كتاب به عنوان يك اثر اخلاقي و تربيتي در يك بازهي زماني نسبتاً طولاني نوشته شده است. او خود بر اين نكته تصريح دارد كه چون نگارش آن را در فرصتهاي فراغت از درس، بحث و امور روزانه نگاشته، ناخواسته موجبات تكرار برخي از مطالب در بخشهاي مختلف كتاب فراهم آمده است.