پایگاه خبری کازرون نیوز | kazeroonnema.ir
حیدر شیرازی از شاعران گمنام سده هشتم هجری و از همشهریان و هم عصران حافظ است. در مورد این شاعر و شعرهای او در کتاب های تاریخ ادبیات و تذکره های شعر سخنی به میان نیامده است و چیزی از زندگانی او جز آنچه اشاره وار در دیوانش قید شده نمی دانیم. وی به تقریب در ربع اوّل قرن هشتم در شیراز به دنیا آمده و در اواخر این قرن درگذشته است. در دیوان او اشعاری در مدح نصرة الدین یحیی (مقتول در 795 ق) از حکمرانان محلی آل مظفر که در نیمه دوم قرن هشتم در یزد و مدّت قلیلی در شیراز حکومت می کرده و رشته حیاتش به دست تیمور گسسته شده است به چشم می خورد. از اشعار او می توان فهمید که حیدر شیرازی مدّت ها در یزد اقامت داشته و با دستگاه حکومتی نصرة الدین در ارتباط بوده است.
نسخه ای از دیوان او که به مونس الارواح موسوم است و ظاهرا همه اشعار او را دربر ندارد، به شماره 28 در کتابخانه موزه بریتانیا (No. or.28) نگهداری می شود. این نسخه منحصر، دارای 1060 بیت از اشعار حیدر شیرازی در قالب های غزل و قصیده است و کاتبی به نام محمد بن حسن بن عبداللّه نکساری آن را در اواخر رجب سال 881 هجری کتابت کرده است. بیشتر اشعار حیدر را غزل های او تشکیل می دهد که به سبک عراقی سروده شده است. وی در ردیف شعرای متوسط این دوره قرار دارد و در غزل هایش بیشتر تحت تأثیر خواجو و حافظ بوده است. دیوان حیدر شیرازی با پژوهش سید علی میرافضلی از روی تنها نسخه شناخته شده آن بازخوانی شده و همراه با نسخه عکسی کتاب چاپ و منتشر می گردد.
