پایگاه خبری کازرون نیوز | kazeroonnema.ir

شهيد عبدالحسين خديو در سال 1344 به دنيا آمد. سه سال بيشتر نداشت كه از نعمت مادر محروم شد. وي تا كلاس اول راهنمايي تحصيل نموده و سپس براي كمك به پدر ، دوشادوش وي به كار و تلاش پرداخت. او براي اين كه از درس و تحصیل باز نماند ، در کلاس های شبانه ثبت نام نمود . با آغاز جنبش های مردمی در کازرون ، عبدالحسین نیز به جمع مبارزین پیوستند و در فعالیت های انقلابی ،

روز نهم دی ماه 57 پس از این که همراه پدر از راهپیمایی به خانه بازگشت ، دوباره تیراندازی آغاز شد . عبدالحسین تاب نیاورد ، پدر به او توصیه کرد که از منزل خارج نشود . عبدالحسین پاسخ داد : " من برای دفاع از دینم می روم و اگر شهید شدم سعادتمندم." آن روز علی رغم مخالفت پدر ، عبدالحسین از منزل خارج شد . هنوز ساعتی از خروجش نگذشته بود که خبر تیر خوردن او را به خانواده اش اطلاع دادند . پدر سراسیمه عازم بیمارستان شد . مردم غیور که شاهد شهادت عبدالحسین بودند نیز به بیمارستان آمدند . مردم پیکر شهید را تحویل گرفتند و در کوچه های کازرون تشییع کردند . در یکی از کوچه ها ، نیروهای دژخیم به بهانه ی این که تابوت شهید خالی است و از مردم خواستند که تابوت را به زمین بگذارند و متفرق شوند که در این بین شهید صدرالله شیخیان و بانو برنجی به شهادت رسیدند و آن روز کازرون یکپارچه جامه سیاه بر تن کرد .

شهید عبدالحسین خدیو در سن 14 سالگی رخت شهادت را پوشید و با ریختن خون سرخش بر سنگفرش خیابان های کازرون ، خون غیرت در رگ های مردم جاری شد و آنان تا پیروزی انقلاب اسلامی لحظه ای آرام نگرفتند .