|
حسین پیروان: در کوره مبارزه قبل از انقلاب و بعد از انقلاب از افغانستان تا کربلای ایران پخته شده بود . اخلاص و پاکی، لبخند لبهایش و قدرت فرماندهی اش او را مجاهدی بزرگ کرده بود و داشت بچه های بسیجی را در جبهه مبارزه با استکبار آماده می کرد که جنگ شروع شد . به عنوان فرمانده نیروهای کازرونی راهی جبهه جنوب و در هویزه مستقر شد . در آنجا با تلاش فراوان به تهیه و تعریض اسلحه برای نیروهایش که مسلح به ام یک و برنو بودند، پرداخت . در هنگام محاصره سوسنگرد در اوایل جنگ با نیروهایش به کمک آنان شتافت و خود در پیشاپیش نیروها با هر اسلحه ای ( تفنگ ۵۷ ، تیربار – آرپیجی و . ) می جنگید. در آخرین لحظات دستی به پشتم زد تا روحیه ای به من دهد گفت :بجنگ که امروز روز نابودی دشمن است. بعد از چند لحظه گلوله تانک دشمن سینه اش را شکافت و به دیدار محبوبش شتافت . او اولین فرمانده شهید شهرمان، علی اکبر پیرویان بود. راهش پررهرو باد.