|
احمد مسعودی : قبل از مرحله دوم عملیات بدر با شهید احمد رضوانی فرمانده ستادی گردان کمیل از منطقه ی شرق دجله به عقب باز می گشتیم . شهید رضوانی در راه بازگشت به شدت دچار ضعف شد به حدی که نمی توانست راه برود . نیروهای دشمن از پشت سر می آمدند و اگر توقف می کردیم اسیر می شدیم . به هر زحمتی بود او را مقداری راه آوردیم . یک لحظه به حالت عادی برگشت و سرپا ایستاد . با خوشحالی تمام خودمان را به گندم زاری که کنار دجله بود رساندیم و در آن درازکش خوابیدیم تا نیروهای عراقی ما را نبینند. چند نفر از نیروهای گردان از جمله شهید حسین عیدی هم با ما بودند . شهید عیدی با دوربین مسیر بازگشت به خاکریز محل استقرار برادران گردان را مشخص کرد . پس از کمی استراحت در گندم زار با مشخص شدن مسیر به سمت نیروهای خودی آمدیم و با یک اتومبیل لندرور عراقی که به غنیمت گرفته شده بود به طرف خط دوم حرکت کردیم . در بین راه یک گلوله تانک به لندرور اصابت کرد . برادر حسین عیدی و احمد رضوانی و چند رزمنده دیگر به شهادت رسیدند . نکته جالب این که شهید رضوانی قبلا تصمیم گرفته بود که تا چهل روز ناهار نخورد و خودسازی کند . دقیقا روز چهلم بود که ناهار نمی خورد، به شهادت رسید و شهادتش خودسازی او را به کمال رساند . رفت و در وادی خون و خاطره به چله نشینی پرداخت .