سخنی در مدح علی ع ؛
یلی که اشک می ریزد مردی که با شمشیرش حقیقت را آبیاری می کند،مردی که از قنات قنوت می سازد،مردی که از نیایش آدمی نخلستان می کارد،نخلی که جدار زمین را شکافته، وسر بر ملکوت می ساید.شیری با قلب قناریان، پلنگی با روح پروانه. شمشیری شاعر،شمشیری که بر کشتگان خود می گرید.پهلوانی که با کودکان بازی می کند و یلی که اشک می ریزد.