دربارۀ دخل و تصرف های مرحوم منزوی در تصحیح طبقات اعلام الشیعة قرن دهم آن که امروز ها مشغول مقابله و بررسی آن هستم، در یادداشتی توضیح دادم.

شاید این گمان برای خوانندگان پدید آمده باشد که موارد ذکر شده محدود به همان شرح حال های ذکر شده بوده است. با این حال هر چه بیشتر به مقابله و تطبیق کتاب با اصل خطی آن می پردازم موارد دخل و تصرف و گاه افزودن مطالب متعددی توجهم را جلب می کند که در یادداشت های بعدی به تفاریق تعدادی از آنها را نقل خواهم کرد.

یکی از این موارد شرح حال دوانی است که سوای دخل و تصرف در همان بخش موجود در دست خط آقابزرگ، نیمی از مطالب ذکر شده یعنی پس از سخن مرحوم آقابزرگ که و له ذکر فی ترجمة ابی بکر الطهرانی ، تمام عبارت آمده که نیمی از شرح حال دوانی را در می گیرد، اضافات مرحوم منزوی است و اصلی در نسخۀ خطی احیاء الداثر ندارد کما اینکه نوع و لحن تعابیر نیز به وضوح نشانگر الحاقی بودن عبارت ها به سبک و ادبیات مرحوم منزوی دارد (بنگرید به احیاء الداثر، تحقیق منزوی، ص 221-222) که از میانۀ صفحه تا آخر اضافات ایشان است.

اصل عبارت مرحوم آقا بزرگ در شرح حال دوانی چنین است: المولی جلال الدین محمد بن اسعد الدوانی المتوفی سنة 908 او سنة 918 کما ارخ فی الکنی و الاعقاب و فی الاعلام سنة 907و هو معاصر الامیر صدر الدین الدشتکی المتوفی سنة 903 و المولود (؟) سنة 828، ذکر نسبه فی آخر اجازته لعفیف الدین حفید صفی الدین عبدالرحمان الصفوی فی سنة 893 هکذا: محمد بن أسعد بن محمد بن عبدالرحیم بن علی الصدیقی الدوانی و ذکر أنه أخذ العلوم الشرعیة و مقدماتها و طرفاً من العلوم العقلیة عن والده الامام سعد الملة و الدین أسعد الصدیقی الدوانی المحدث بالجامع المرشدی و ذکر من مشایخ نفسه فی العقلیات و النقلیات المولی العلامة مظهر الدین محمد المرشدی، و ذکر من مشایخه فی الحدیث بالإجازة الملفوظة المکتوبة الشیخ المحدث الرحلة شهاب الاسلام عبدالله بن میمون الکرمانی المشهور بالجبلی ترجمه فی الضوء اللامع و ذکر أن دوان من قری کازرون و أنه شافعی المذهب و هو الآن سنة سبع و تسعین و ثمانمائة حی و هو ابن بضع و سبعین سنة، فتکون ولادته حدود سنة 820 و نیف، کولادة معاصره المیر صدر الدین. و حکی عنه فی النور السافر إلا أنه بدل سبع و تسعین بتسع و تسعین، و مع ذلک أرخ وفاته بسنة 928 و عد وفاته فی الشذرات أیضاً من وقایع سنة ثمان و عشرین و تسعمائة.

و فی مجمع الفصحاء من رباعیاته فی مدح الأمیر علیه السلام: ای مصحف آیات الهی رویت وی سلسلۀ اهل ولایت مویت سر چشمۀ زندگی لب دلجویت محراب نماز عارفان ابرویت وفی الروضات ص 163 حکی ترجمته عن سلم السموات لابی القاسم بن نصر البیان الکازرونی تلمیذ تلامیذ غیاث الدین منصور الذی توفی (948) و ذکر إنه توفی حدود (902) و له ذکر فی ترجمة ابی بکر الطهرانی المذکور فی القرن التاسع.