خداوند دنيا را عرصه آزمايش بندگان خود قرار داده و با اين آزمايش مرتب رشد و ارتقاء جايگاه معنوي و اجتماعي را عنايت مي فرمايد. گاه اين ابتلا با سختي و بلاست و گاهي با رفاه و برخورداري، اما در هر دو شرائط پاسخ صحيح و رضايت به رخدادها، زمينه دستيابي به كمالات انساني است و اين كمالات مي تواند در عرصه هاي مختلف زيست فردي و اجتماعي خودنمائي كند. در عرصه فردي آرامش و رضا و در عرصه اجتماعي عزت و محبت مؤمنين تجلي آن است .

نگاهي گذرا به زندگي پر فراز و نشيب مرحوم حاج عبدالحسين محمدپور نمايانگر اين حقيقت است. شايد تأثير غم انگيز فوت آن مرحوم بر مردم شهرستان و دوستان و آشنايان و شركت عمومي مردم در تشييع جنازه، بخشي از درك حقيقت اين موضوع باشد. اگر زندگي مرحوم محمدپور در قريب چهل و چند سال پيش تا لحظه مرگ را مروري مختصر داشته باشيم بخوبي حقيقت اين امر را متوجه خواهيم شد. در قبل از انقلاب ايشان هميشه پايه فعال سازي مسجد امام خميني(ره) بودند و از حاميان حضرت حجت الاسلام والمسلمين مهاجر كه در آن زمان در حقيقت نماينده حضرت امام و مبلغ ايشان بودند.

در عرصه ديگر ايشان در اوج گيري انقلاب جزو نيروهاي فعال و موثر بازار در عرصه بستن بازار و همراه كردن بازار با انقلاب بودند. معمولأ ايشان با روحيه  سلم و با صعه صدري كه داشتند مورد احترام اقشار مختلف مردم بودند و با استفاده از جايگاه خود حمايت مردم از انقلاب را بسط و توسعه مي دادند.

با پيروزي انقلاب ايشان در شكل گيري انجمن اسلامي بازار (كه در مقابل انجمن بازاريان مسلمان كه گروهك هاي كج انديش براي حمايت از منافقين تشكيل داده بودند) تأسيس گرديد، نقش اصلي داشتند. ايشان انجمن را وسيله اي براي جذب و همراه سازي بازاريان و نشر و گسترش معارف اسلامي در بازار مورد نظر داشتند. از كارهاي عمده انجمن در اين راستا ايجاد شبكه صوتي فراگير جهت پخش اذان و اطلاع رساني در مواقع ضروری، برگزاری مراسم روضه خواني و يا برگزاري جشن هاي مذهبي در مناسبت ها در سطح بازار مي توان دانست.

 با آغاز جنگ تحميلي بازار هم در عرصه پشتيباني جبهه و جنگ فعال بود و انجمن و اعضاي هيات مؤسس آن در  تشويق و حمايت همه جانبه در قالب جمع آوري كمك هاي مردمي و حتي اعزام نيروهاي داوطلب بازاری به جبهه هاي نبرد فعاليت گسترده داشتند و مرحوم محمد پور در اين گونه امور حضوری چشم گير داشتند.

نگاه ايشان به نشر و تقويت فرهنگ اسلامي به صورت ویژه در تشويق و اعزام فرزندان شان به حوزه علميه متجلی بود که آن هم از ارادت وافر آن مرحوم به روحانيت سرچشمه می گرفت. جلوه دیگر این ارادت، اهتمام به كسب نظر بزرگان حوزه در همه ي عرصه هاي سياسي و انتخاباتي و حمايت همه جانبه از رهنمودهاي نماينده محترم ولي فقيه در شهرستان از ويژگي هاي خاص ايشان بود.

نگاه مرحوم محمدپور به جنگ و پذيرش سخنان حضرت امام و ولايت فقيه در ميدان عمل از نكات قابل تأمل شخصیت شان است كه در اعزام فرزندشان به جبهه و در ادامه  تحمل شهادت اولين فرزند شهيدشان كه طلبه هم بودند وقتي كه اولين شهيد را دادند از اعزام فرزند دوم نه تنها جلوگيري نكردند كه با نگاه به مقدرات الهي مشوق هم بودند با اندك تأمل مي توان ديد كه اين ميدان ها عرصه موفقيت ايشان در امتحانات الهي در تحمل مصيبت هاست.

مرحوم حاج عبدالحسین محمدپور بعد از شهادت فرزندانش نقشي جديد بايد به عهده مي گرفت؛ او به عنوان پدر دو شهيد طلبه، با روشن بيني خاص خود كه از عمق بصيرت ايشان نشات می گرفت در شرائطي كه گروهي منحرف از  سادگي نيروهاي مخلص بسيجي سوء استفاده نموده و در وصيت نامه آنها دست برده و از خون شهيدان اسلام در جهت بهره گيري سياسي خودشان و مقابله با نماينده ولي فقيه و امام جمعه شهرستان سوء استفاده مي كردند، به همت و با كمك جمعي از پدران شهيد به مقابله با اين توطئه پرداختند و ميدان را براي سوء استفاده بستند؛ ايجاد تشكل «جمعي از خانواده شهدا» توانست ميداني فعال براي روشنگري در مقابله با اين توطئه و عرصه اي مؤثر براي تقويت روحيه و همدلي و همراهي آنان با يكديگر را فراهم آورد.

بی شک ريشه اين توانائي ها به ارتباط پيوسته با خدا و تداوم بر تهجد و عبادات سحرگاهي و تلاش براي كسب رضاي او بايد ديد. به اميد اينكه اين توفيق در همه ي امت اسلامي ظهور يافته و مردمي مقاوم و بصير در عرصه ي دفاع از اسلام و انقلاب باشیم