این مطلب تقدیم می شود به همه ی آن هایی که با عمل و رفتار و کردار و گفتار شان نقش مهمی را در زندگی ما یا در اجتماعی که در آن زندگی می کنیم ایفاء می کنند، یعنی آن هایی که قهرمان ما بوده و هستند، و تقدیم می شود به آنانی که صفت مردانگی پیشوند و پسوند نام شان است، آنانی که همیشه در خاطره ها زنده می مانند ، به خاطر نام نیک شان، به سبب دلاوری شان، به جهت مهربانی شان و به خاطر پهلوانی شان.

شک ندارم که شما هم مثل بنده اعتقادتون اینه که شهداء و جانبازان و آزادگان و رزمندگان و ایثارگران قهرمانان وطن هستند و شک ندارم که شما هم بر همین عقیده هستین که این عزیزانی که نام شون را بردم پهلوانانی بودن که مدال برتر یا برترین مدال زندگی را از خداوند گرفته اند و به نوعی در جامعه قابل احترام هستند و همیشه نام شون و یادشون و خاطرات شون را به نیکی یاد می کنیم و گذشته از خودشون خانواده هاشون هم احترام ویژه ای را در بین مردم دارن.

هر کسی می تونه توی زندگی قهرمان باشه و یه درجه بالاتر پهلوان باشه و این لقب را می تونه برای زحمت کشیدن و تلاش و کوشش برای به گردش درآوردن چرخ زندگی خانواده و درآوردن نان حلال بگیره! همان طور که پدر ما قهرمان ماست و مادرمان عزیزمان است پس باید به این قهرمانان زندگی مان با دیده ی احترام بنگریم و نبایستی کاری کنیم یا عملی انجام دهیم که این قهرمانان از ما آزرده شوند.

اول مهرماه هر سال که از راه می رسه ناخودآگاه آدم دلش می ره به سمت جبهه ها و جنگ تحمیلی و رشادت های فرزندان این آب و خاک و از خودگذشتگی های قهرمانان شهر خودمون که بی اغراق اگه نبودن الآن ما هم در این وضعیت امنیت و آسایش نبودیم و ممکن بود دشمن برای همبشه قسمت هایی از خاک وطن مان را به تصاحب در می آورد.

شاید یادآوری اون خاطرات خوشحال کننده نباشه چون خیلی از خانواده ها عزیزان شون را از دست دادن یا عزیزان شون دست و پا و چشم شون را از دست دادن یا عزیزان شون برای سال های زیادی به اسارت رفتند یا عزیزان شون مفقودالاثر شدن که تحمل شون خیلی سخته و کسانی درک می کنن که از این خانواده ها باشن اما پشت همه ی این اشک ها لبخند هایی نهفته که حکایت از غرور است، نشان از غیرت، ایمان، وطن پرستی و شجاعت است، و دلاوری، مردانگی و داستان زندگی قهرمانان زندگی ماست!

سوم خرداد را به خاطر بیارین که خرمشهر آزاد شد؛ چه حسی دارین وقتی که سرود "ممد نبودی..." از رادیو یا تلویزیون پخش می شه؟ البته که اوج سربلندی و غرور یک ملت پشت این حماسه آفرینی خوابیده و البته که اول مهرماه بزرگداشت سالگرد دفاع مقدسه و بایستی این روز و آن یاد و خاطرات را زنده نگه بداریم تا آینده گان و فرزندان مان بدانند که پدران شان با جان فشانی حماسه آفرینی کردند و شهادت را سر لوحه ی کار خودشان قرار دادند و به دیدار معشوق شتافتند و چه ز یبا دست از جان خود شستند تا ما جان شیرین خود را نگه بداریم!

قهرمان و پهلوان زیبنده‌ی نام این انسان هاست، پس بیاییم به این ایثارگران به این قهرمانان جنگ و دفاع مقدس و این پهلوانان میدان مبارزه با دشمن متجاوز بیشتر اندیشه کنیم و همان طور که گفتم به قهرمانان زندگی مان احترام بگذاریم و یاد و خاطر سفر کرده های مان را زنده نگه داریم و پرچم داران و علم به دستان آن عزیزان را گرامی بداریم و یادمان باشد که این قهرمانان پهلوانان ما هستند.

تا یادم نرفته اول مهرماه را که تولد عزیز ترین کسی است که به نوعی برایم قهرمان است به این وسیله بهش تبریک می گم.

... بعضی از انسان ها که در کنار و یا دور و بر ما زندگی می کنن به نوعی قهرمان هستند و تا از نزدیک با اونا آشنا نباشین اونا را نمی تونین بشناسین، انسان هایی که در زندگی شون اوقاتی را اختصاص به کمک و همیاری رساندن به مردم گذاشتن، مثل هلال احمری ها، مثل آتش نشان ها، مثل نجات غریق ها، یا انسان هایی که عمرشون را برای آموزش رساندن به فرزندان مان گذاشتن مثل آموزگاران، و یا آدم هایی که در هزینه های زندگی شون چند بی بضاعت یا چند یتیم و مستمند را پوشش می دهند، یا افرادی که بدون هیچ چشم داشتی در کارهای خیر شرکت می کنن مثل خیّرین مدرسه ساز، یا اشخاصی که در مواقع خاص و برای کمک به هم نوع خودشون خون شون را تقدیم می کنن، و کسانی که بعد از مرگ مغزی فرزند دلبندشون اعضای بدنش را به دیگر نیازمندان اهدا می کنن! و خیلی از انسان هایی که کارشون خدمت کردن به مردمه، به هر شکل یا گونه ای که باشه! حتی با قلم و کاغذ! درود به قهرمانانی که لقب پهلوانی زیبنده ی آن هاست!خلاص!!