من حسین بن علی(ع) برای امر به معروف و نهی از منکر و برای اصلاح امت جدم(رسول الله (ع)) از مدینه بیرون میروم، .نه برای ریاست و نه برای حکومت و جاه و منصب، برای ایجاد یک حرکت فکری و نمودن راه سعادت – من به سیره ی‌ جدم قیام میکنم.

از دیرباز بخش چنارشاهیجان همانند سایر نقاط ایران در مناسبت‌هاي مذهبی، ‌همگام با سایر شهرها و مناطق کشور مراسم عزاداری را برپا داشته اند. چه در دهه ی پنجاه شمسی که جمعیت این نقطه به سختي به دو هزار نفر می رسیده، چه امروزه که این بخش جمعیتی مازاد بر پنجاه هزار نفر را در خود جای داده است. این احساس دینی چه از سر آگاهی بوده باشد و چه از سر تعصب و تقلید صرف، از گذشته تاکنون وجود داشته است.

امروزه با رشد تحصیلی و بالارفتن سواد و درک دینی – تاریخی اشخاص،  و با وجود آمدن مراکز آگاهي رسانی، رسانه ها و تبلیغات و اطلاع رسانی ها در این حوضه، این گونه مناسبت‌ها و مراسمات هم  با آگاهی و درک بهتری به پا داشته مي‌شوند.

نکته ی قابل لمس در این بین (با مقایسه ی دهه ی پنجاه ، شصت و هفتاد شمسی با دهه ی هشتاد و اوایل دهه ی نود) این است که سطح زندگی مردم و دیگر شئونات در این بخش پیشرفت و ترقی کرده ولی توجه اعتقادی و کیفی به هئیت ها کاهش یافته است در حالی که در دیگر جوامع و ملل با پیشرفت جوامع بشری و ترقی علم ،جوامع سعی در آموزش و افزایش سواد علمی و تاریخی و… در یک موضوع داشته و به موازات آن هم کمیت و هم کیفیت نسبت به آن موضوع بهبود و رشد یافته است. البته این مسئله مختص بخش چنارشاهیجان نمی باشد و از سوی دیگر مطلق نیست. همچنین قابل تعمیم به همه ی اقشار هم نیست؛ چرا که در شهر چنارشاهیجان از قشر جوان انتظار کمی و کیفی در عملکرد می رود و نسل گذشته(دهه ی سی شمسی تا اواخر دهه ی پنجاه و تا حدودی دهه ی شصتی ها) در مسائل اعتقادی و مذهبی پایدار بوده و به عبارت دیگر ذهنیت آنان شکل یافته و تا حدی –  به استثنای عده ای معدود – در این موضوع ثابت قدم بوده اند. به عبارت دیگر نهاد های آموزشی، مسئولان ذی ربط و در راس همه  خانواده ها باید نسل جدید را که ذهنشان آمادگی‌های لازم برای شکل گیری هر تفکری را دارد را با مفاهیم عاشورا و اعتقادات دینی آشنا کنند و این موضوع را به صورت مستمر پیگیری نمایند و از آن غفلت نورزند.

در مسئله ی مراسمات مذهبی در بخش چنارشاهیجان توجه معنوی بانوان بیشتر از آقایان و میانسالان بیشتر از جوانان  است و از بعد کمی بیشتر مشارکت ها از سوی جوانان است و اغلب ایشان از بعد اعتقادی نیز نمره ی خوبی دارند . هرچند حلقه ی گمشده ی جوانان و دیگر اقشار در این مسئله همان بعد معنوی و درک کیفی از مسئله ی عزاداری و قیام امام حسین (ع) است و این خود فصل مفصلی را می طلبد که به مسئله ی زیربنایی و ساختاری در ایجاد زمینه های آگاهی دهی در بخش آموزش و تربیت برمی گردد(کمبود اماکن فرهنگی فعال، تبلیغات ضعیف، نبود دلسوز آینده نگر در این بخش و مسائل زیر ساختی که قسمتی از آن به عدم توجه به این بخش از سوی مسئولین مربوطه بر میگردد  - هرچند انگشت شماری دلسوز و محب اهل بیت هستند که فعالیت مستمر دارند ولی از گذشته گفته اند "یک دست صدا ندارد" ).

این موضوع باید به دغدغه ی نهاد های مربوطه تبدیل شود تا به سرحد کمال برسد.  بسیاری از مشکلات و موضوعاتی که در جامعه ی امروز چنارشاهیجان وجود دارد از بی توجهی به مسائل اعتقادی و نداشتن تقوا و انصاف دینی نشات می گیرد. کدام بچه هیئتی رو به بزه کاری می آورد؟؟ آیا وجود بزهکاری هایفراوان در این بخش، سرقت های متعدد، پرونده های متعدد قضایی- که این بخش را در استان فارس دارای رتبه کرده، همه و همه نمی تواند ناشی از این باشد که در بحث فرهنگی در چند دهه ی اخیر ضعیف عمل کرده ایم؟  اگر صد در صد این مشکلات ناشی از بی تقوایی و نداشتن وجدان دینی نباشد، حداقل قسمتی از این مشکلات ناشی از این مقوله می باشد و هست. کدام انسان معتقد به معاد و مومن و مکلف به احکام اسلام حاضر به سرقت، چاقو کشی، رشوه گیری، رانت خواری، زمین خواری، اختلاس، گرانفروشی و کم فروشی،  مزاحمت نوامیس و هزاران بزه و جرمی که شاهد آن هستیم، می شود؟ اگر انسانی به اندازه ی یک جو اعتقاد و انصاف دینی داشته باشد اگر ایمان و  تقوا تا اندازه ای در او باشد، اگر
وجدان داشته باشد حاضر به انجام هیچ بزه و جرمی نخواهد شد.

با توجه به رویه ی تاریخی در اقصا نقاط کشور و جهان می بینیم که هیئت ها و مناسك مذهبی نقطه ی وحدت و یگانگی جوامع است. شاید همین تاثیر و کارکرد قوی هیئت ها بود که یکی از کاندیدهای ریاست جمهوری در سال نود دو به جای وعده و وعید های توخالی به مردم ، از تاثیر و کارکرد قوی هیئت ها سخن گفت.
از پیشینه ی تاریخی هیئت های مذهبی از انسجام و وحدت دل و زبان که به وجود آورده اند .این خصیصه در چنارشاهیجان به ویژه در محله ی اولاد میرزاعلی- که بسیاری از اماکن و نهاد های ادراری و دولتی نیز در این محله متمرکز شده است- در دهه های گذشته وجود داشته و تقریبا با توجه به بعد مسافت ابتدا همه ی هم محله ای ها صرفنظر از زبان و قومیت و دیگر صفات عرضی با وحدت دل و زبان در یک مکان مشترک (سالن نماز جمعه) به برگذارای این مراسم باشکوه اقدام می نمودند. بسیاری از اهالی چنارشاهیجان از آنروزها خاطرات به یادماندنی در ذهن دارند (از دهه ی شصت تا اواخر دهه ی هشتاد شمسی). ولی این وحدت و یگانگی به دلایل مختلف تبدیل به چندگانگی گردید. (تعصب و ناآگاهی عده ی معدودی در آن برهه، افزایش جمعیت، بعد مسافت و راحت طلبی افراد به
موازات پیشرفت در مسائل مختلف و ... تا حدودی موجب این چند گانگی گردید. ما در این گفتار به دنبال علل این تشت و چند پاره شدن ها نیستیم (ما در روز تاسوا و عاشورای حسینی تمام هیئت های چنارشاهیجان چون دریایی به هم می پیوندند تا ندای مظلومیت حسین را به جهانیان نشان دهند.حرکت هیت های مذهبی به سوی بهشت زهرا و مزار شهدا در تاسوای حسینی و حرکت به سوی امامزاده محمد الیاس آباد - گاها شاهزاده علی- در روز عاشورای حسینی نمادیک دلی و وحدت این بخش است که از عاشورای حسینی و محبت نسبت به اهل بیت نشات می گیرد .)