امروز بيست ارديبهشت ¹ است.

شهر زندگي عادي و روزمره خود را سپري مي كند.

و همه سوار بر قطار زندگي از هم سبقت مي گيرند!

و ما ...

در سرمقاله شماره چهارم و پنجم نشريه راوي دوست عزيزم به مسئله مهمي پرداخته بود. در آنجا آمده بود: 

«مردم كازرون در تاريخ 19 ارديبهشت ماه در پي تعطيلي بسياري از مغازه‌ها و تشكيل اجتماعاتي وسيع در مساجد به برگزاري مراسم چهلم شهداي يزد با سخنراني حجت الاسلام والمسلمين محمدعلي انصاري (اعزامي از قم) اقدام كردند و پس از سخنراني آتشين و تهييج آفرين وي به راهپيمايي در شهر پرداخته كه منجر به حمله‌‌ي غيور مردان كازرون به دو مركز فساد شهر (يعني شراب فروشي و سينما) مي‌شود كه به شهادت شهيد منصور محسن‌پور (اولين شهيد انقلاب در كازرون) منجر مي‌گردد.

پس از حوادث اين روز و به خصوص پس از شهادت منصور محسن پور، تعطيلي بازار كازرون در تاريخ 20 ارديبهشت و چند روز پس از آن تداوم مي‌يابد. و مراسم تشييع جنازه شهيد محسن‌پور در تاريخ مذكور برگزار مي‌گردد. خون شهيد، مردم كازرون را به خروش آورده و موجبات تداوم راهپيمايي مردم در اين روز را فراهم مي‌آورد. خشم و قيام مردم كنترل شهر را براي عوامل رژيم با دشواري مواجه ساخته و  در نتيجه دستان خود را به خون دو تن ديگر از جوانان كازرون به نام هاي "ماندني دست‌داده و محمد محمدي" آلوده مي‌كنند. منوچهر آزمون استاندار فارس براي آرام كردن مردم به كازرون مي‌آيد اما نتيجه‌اي عايد او نمي‌شود و شهر براي چند روز در آتش خشم انقلابي مردم مي‌سوزد.

خبر شهادت سه جوان كازروني؛ آتش انقلاب را در ساير نقاط كشور شعله‌ورتر مي‌كند. حوزه علميه قم، جامعه مدرسين حوزه، برخي از مراجع تقليد، گروه‌هاي انقلابي و خصوصاً حضرت امام خميني(ره) به تجليل از شهداي ارديبهشت خونين كازرون مي‌پردازند و بدين ترتيب نام كازرون و كازروني يك بار ديگر در تاريخ ايران ماندگار مي‌شود.

مردم كازرون در جريان حوادث انقلاب اسلامي و در دفاع از دين، آزادي و استقلال ميهن خويش يك بار ديگر در تاريخ 9 دي ماه 1357 سه شهيد به نام‌هاي "عبدالحسین خدیو، صدرالله شیخیان و بانو قيمتي برنجی" تقديم ارزش‌ها و آرمان‌هاي خود كرده است لكن روز 20 ارديبهشت به دليل آنكه به آغاز سال 1357 نزديك‌تر است خود بيانگر پيشگامي مردم اين ديار در انقلاب خواهد بود خصوصاً آنكه وقايع ارديبهشت ماه كازرون انعكاس پررنگ‌تري در سطح كشور يافت.»

امروز روز بيست ارديبهشت است...

...و شهر باز هم به زندگي روزمره خود مي پردازد...!

و چقدر ما پياده ايم!

پی ­نوشت:

1-      این مقاله در تاریخ بیستم اردیبهشت ماه سال 1390 نگارش یافته است.