بدون ترديد، كساني تابع مدگرايي به شكل غربي آن مي شوند كه به عقده ي حقارت دچار شده باشند و از درون پوچ و فاقد شخصيت علمي، معنوي، و اجتماعي باشند و با مدگرايي و افراط در آن بخواهند براي خود شخصيتي كسب كنند و توجه ديگران را به خويش جلب نماييد و خود را به نحوي نشان دهند، پس توجه به مدگرايي و افراط در تنوع، ريشه در فطرت آدمي ندارد، بلكه ناشي از عقده ي حقارت و كمبود شخصيت انساني است. از اين رو به جوانان كشورمان توصيه مي كنيم، ضمن استفاده معقول از زيبايي ها و تنوع ها در اين راه، مسير افراط و زياده روي را طي نكنند و به فرهنگ غرب بي توجه باشند وگرنه تبديل به يك آدم غرب زده خواهند شد كه به قول جلال آل احمد: « آدم غرب زده پادرهواست، ذره گردي است معلق در فضا، كه با عمق اجتماع، فرهنگ و سنت ها، رابطه را بريده است. آدم غرب زده به هيچ چيز اعتقاد ندارد، نان به نرخ روز خور است، همه چيز برايش مساوي است، نه ايماني دارد و نه مسلكي و نه مرامي، نه اعتقادي به خدا و نه به بشريت. آدم غرب زده شخصيت ندارد، چيزي است بي اصالت. آدم غرب زده (قرتي) است، زن صفت به خودش خيلي مي رسد و با سر و پزش خيلي وَر مي رود، به كفش و لباس و خانه اش خيلي اهميت مي دهد، هميشه انگار از لاي زرق و برق باز شده. بدين طريق آدم غرب زده وفادارترين مصرف كننده محصولات غربي است، وجود اين همه مشاغل و آن همه مصنوعات فرنگي براي او از وجود هر مسجد و بيمارستان و كارخانه ضروري تر است».