به گزارش کازرون نما، پیمان خوبکار عضو هیات مدیره ی انجمن میراث پریشان، پیرامون پیشینه سمن شان و کلیت برنامه نصب سطل زباله گفت: انجمن میراث پریشان حدود دو سالی است که فعالیت خود را در حوزه ی محیط زیست آغاز کرده است و در این مدت برگزاری چندین همایش عمومی، دوره ی آموزشی و فعالیت های فرهنگی را در کارنامه ی خود دارد.

وی در خصوص نصب بشکه های زباله در دشت برم گفت: این برنامه را دوستان بنده در انجمن  پیشنهاد دادند و قرار شد که ابتدا کل مسیر را از بعد از تونل اول تا آخرین حدود راهداری کازرون انجام دهیم اما به دلیل کمبود منابع و نیرو، به اجرای این طرح در دشت برم از قبل از روستای کلانی تا بورنجان و از سمت غرب تا روستاهای گاوکشک و دیکانک بسنده کردیم.

وی در مورد منابع این طرح افزود: از آنجا که تحقق این طرح نیاز به بودجه ای قریب به 6 میلیون تومان داشت؛ و تأمین این هزینه برای یک تشکلی که هیچ منبع در آمدی ندارد بسیار دشوار بود، بنابراین ما برآن شدیم که منابع این طرح را به صورت نقدی و آهن آلات و مصالح از ادارات مرتبط و ارگان هایی که توان همکاری دارند تامین کنیم. ابتدا به اداره ی راه و شهر سازی رجوع کردیم که با استقبال بسیار گرم رییس محترم این اداره جناب آقای مهندس نکویی مواجه شدیم و ایشان قول تامین آهن آلات و مقداری از مصالح طرح را دادند. سپس به بخشداری کوهمره نودان رفتیم تا این طرح را با بخشدار محترم جناب آقای حقیقی در میان بگذاریم ایشان نیز قول مساعدت دادند و دهیاری ها را مکلف به همکاری در ساخت، نصب و تخلیه ی دوره ای نمودند. برای تأمین بشکه ها به آقای مهندس پیران مدیر عامل سازمان اتوبوس رانی رو زدیم و ایشان از ناحیه ی خودشان اعلام آمادگی کامل کردند ولی تحویل بشکه ها را منوط به موافقت فرمانداری و شهرداری که اعضای هیات مدیره ی سازمان هستند  دانست که خوشبختانه هم شهرداری و هم فرمانداری در این رابطه همکاری کردند. خرده خرج هایی هم توسط خیران عزیز جمع آوری شد.

عضو هیات مدیره ی انجمن میراث پریشان ادامه داد: جالب است بدانید که این اولین بار در کشور است که در یک جنگل که به صورت تفرجگاه سازماندهی شده نمی باشد، توسط یک نهاد مردم نهاد این چنین اقدامی صورت می گیرد. طرح اولیه از آن جا نشأت گرفت که ما می دیدیم که بسیاری از مردمی که برای تفریح به دشت برم می آیند، زباله های خودشان را جمع آوری می کنند و در کیسه ای می گذارند ولی آن را در کنار درخت قرار می دهند یا به درختان آویزان می کند که این وضعیت خیلی جالب نبود. ما این فرضیه را در نظر گرفتیم که اگر در این منطقه سطل زباله وجود داشته باشد، بسیاری از مردم تحریک و تهییج می شوند که حداقل زباله ی خود را جمع کنند و تا این سطل زباله ها با خود حمل کنند و به مرور زمان این رویه عادت خواهد شد که جای زباله در سطل زباله است نه در دشت؛ چه این سطل زباله چند صد متری شما باشد چه چند کیلومتری. الان با توجه به تراکم سطل زباله های نصب شده، تقریبا در هر پارکینگ و هر ورودی جنگل این سطل زباله ها قرار دارند که ظاهرا کفاف خواهد داد. امیدواریم که هرچه زود تر نتیجه ی این طرح را در ارتقاء فرهنگ زیست محیطی جامعه شاهد باشیم.