در تاریخ 8 تیر 1388 یادداشت کوتاهی درباره سفر شهید بهشتی به کازرون نوشتم. در بخشی از این متن آمده بود:
"...شهيد بهشتي در
ارديبهشت 1358 قبل از اوج گيري تخريب‌ها عليه وي از سوي انقلابيون كازرون
به اين شهر دعوت شد و در ميدان شهدا به سخنراني پرداخت. سخنراني وي به
عنوان يكي از باشكوه‌ترين سخنراني‌هاي اين شهرستان در تاریخ ما ثبت شده است.
(سخنراني‌ها و مصاحبه‌هاي آيت الله شهيد دكتر سيدمحمد حسيني بهشتي، ج 2، ص 559)"
این متن در همان ایام همراه با تصاویری از آن مراسم در کازرون نما (کلیک کنید) منتشر شد و در برخی از نشریات شهرستان نیز بازنشر یافت.
بعدها متوجه شدم تاریخ سفر شهید بهشتی به کازرون اردیبهشت 58 نیست؛ بلکه این سفر در اوایل نیمه دوم خرداد ماه 1359 در اوج تخریب‌های سازمان مجاهدین خلق علیه او صورت گرفته است.
منشا این اشتباه بنده، انتشار خبر سفر دکتر بهشتی (به عنوان نماینده امام) به کازرون در اردیبهشت 58 در روزنامه‌های سراسری بود. تحقیقات بعدی مشخص کرد، این دکتر بهشتی نه سیدمحمدحسین بلکه شیخ احمد بهشتی است. (در اخبار نام کوچک ایشان ذکر نشده بود.)
جالب اینکه اشتباه بنده باعث شد تا برخی افراد و نشریاتی که صاحب سبکی خاص در انتشار مطالب دیگران به نام خود هستند نیز بدون اطلاع از اصل ماجرا این اشتباه را البته به نام خویش تکرار کنند.
به تصویر زیر دقت کنید.
هفته نامه ...، 12 تیر 1391، شماره 311، ص 7
به راستی کدام قسمت این مطلب کوتاه حاصل تلاش نویسنده‌ی آن است؟! حتی متن سخنرانی شهید بهشتی و تعداد جمعیت شرکت‌کننده در مراسم نیز (بدون ذکر منبع) عیناً از یکی از نشریات سراسری کپی‌برداری شده است! و آقایان حتی از ذکر نام عکاس نیز دریغ کرده‌اند!
لذا اگر کسی با این باور غلط به متن مذکور مراجعه کند و
اثری از نقل قول شهید بهشتی نبیند گمان خواهد کرد که آن شهید عزیز در بیان گفتگوی
خود با مردم کازرون اغراق کرده است. غافل از آن‌که متن مذکور حاصل تلاش آن هفته نامه در
پیاده‌سازی متن کامل سخنرانی شهید بهشتی نیست بلکه تنها بازنشر متن خبری از
سخنرانی شهید بهشتی است.
جالب آن است که نشریه‌ی مورد نظر علی‌رغم آن‌که به حقوق دیگران بی‌توجهی می‌کند اما از حساسیت عجیبی نسبت به مطالب منتشر شده در آن جریده برخوردار است! به عنوان نمونه این نشریه در بهمن ماه 1389 با مشارکت بنیاد شهید کازرون ویژه‌نامه‌ای به مناسبت پیروزی انقلاب اسلامی منتشر کرد و در صفحه آخر آن نوشت: "هرگونه استفاده از مطالب این ویژه‌نامه باید با اخذ مجوز از هفته نامه ... باشد[!]" این در حالی بود که غالب مطالب این ویژه‌نامه نیز پیش از آن در منابع مختلف منتشر شده بود!
هفته نامه....، 18 بهمن 1389، ضمیمه شماره 247، ص 6
در پایان امیدوارم اشتباه بنده این اثر را داشته باشد که آقایان از این پس از انتشار مطالب دیگران به نام خود و یا لااقل از انتشار مطالب سایر رسانه‌ها بدون ذکر منبع اصلی خودداری کنند. بی‌شک در این صورت مسئولیت اشتباهات صورت گرفته به صورت مستقیم متوجه منبع اولیه خواهد بود.
۲) طبیعی است، نظراتي كه در نگارش آنها، موازین قانونی، شرعی و اخلاقی رعایت نشده باشد، یا به اختلاف افكني‌هاي قومي پرداخته شده باشد منتشر نخواهد شد. خواهشمندیم در هنگام نام بردن از اشخاص به موازین حقوقی و شرعی آن توجه داشته باشید.
۳) چنانچه با نظری برخورد کردید که در انتشار آن دقت کافی به عمل نیامده، ما را مطلع کنید.
۴) در صورت وارد کردن ایمیل خود، وضعیت انتشار نظر به اطلاع شما خواهد رسید.
۵) اگر قصد پاسخ گویی به نظر کاربری را دارید در بالای کادر مخصوص همان نظر، بر روی کلمه پاسخ کلیک کنید.
طرف مطلبی را اشتباه نوشته و دیگران را به اشتباه انداخته است به جای عذرخواهی شاکی میشود. اگر تمام نوشته های شما اینگونه بدون تحقیق نوشته میشود پس این همه تعصب روی مطالبتان از چیست؟ بخاطر همین رویه است که مطالبتان در نشریات چاپ نمیشود یا اگر چاپ شود اسمتان آورده نمیشود تا بندگان خدا خوانندگان نشریه مطالب را باور کنند.
من تعجب می کنم از این روحیه برادر نظر دهنده بالا
اولا که اگر کسی از مدیر مسوول و نشریه شکایت کرد ایشان نمی تواند ادعا کند که از مطلب دیگران برداشته است چون در غیر این صورت جناب صنعتی می تواند به جرم سرقت معنوی از ایشان شکایت کند.
ثانیا ایشان این مردانگی و رشادت را داشت و آمد و اعلام کرد که ایها الناس من این حا اشتباه کردم حالا جناب مدیر مسوول هم حاضره بیاد و بگه مطلب دیگرون رو سرقت کردم؟
خوبه که آدم اهل کازرون باشه و مثل مسقطی راحت الحلقوم تا اهل قزوین و مثل سنگ پا.
با سلام و تشکر از پیام شما
در صورت امکان یک کانال ارتباطی (از قبیل ایمیل یا شماره) جهت ثبت خاطراتتان برای بنده بگذارید.
sanati.reza@gmail.com
موفق باشید.
ظاهرا دوست متعصب ما متوجه نشده که اصل نگارش این متن از سوی بنده به هدف اعتراف به اشتباه و جبران آن انجام شده است.
بنده علاوه بر این اعتراف، برخی از پیامدهای اشتباه خود را نیز ذکر کردم و البته از روش کپی برداری مطالب دیگران در نشریاتی که شما آنها را مستقل می پندارید انتقاد کردم و گفتم اگر این کپی برداری نبود تمام مسئولیت اشتباه برگردن بنده بود.
البته این مقدار اشتباه در مقایسه با حجم مطالبی که به نام بنده در رسانه های سراسری و محلی منتشر شده (اعم از مقاله، مصاحبه و...) شاید زیاد نباشد.
تعداد افرادی که هیچ گاه اشتباه نکرده و نمیکنند (معصومند) محدود است. قطعا بنده جزو آن افراد نیستم اما از افرادی هستم که اگر به اشتباه خود پی بردم آن را می پذیرم و به جای توجیه با شجاعت در صدد جبران برمی آیم. گردن من در برابر منطق و حرف حق از مو باریک تر است.
موفق باشید.
1. آن چیزی که به قلم نویسنده آن نشریه نوشته شده فقط 20 خط کوتاه ستونی است نه نیم صفحه!
2. تمام مطالب آن 20 خط تکرار مطلب کوتاه 8 تیر 88 کازرون نماست. (هم تاریخ اشتباه و هم نقل قول شهید بهشتی در جمع مردم قم) فقط قلم آن را عوض کرده اند و نام نویسنده اش را
3. تنها چیزی که این 20 خط، اضافه دارد تعداد شرکت کنندگان در مراسم است که آن هم در بردیده روزنامه جمهوری آمده و منبع آن هم ذکر نشده
4. بقیه مطالب آن نیم صفحه به قلم نویسنده آن نشریه نیست!