مقدمه:
مطالب و مقاله های زیادی در خصوص آب و نگرانی های مربوط به کمبود این مایه ی حیات بخش توسط دوستان قلم به دست و کارشناس های خبره ی این موضوع خصوصاً هشدارهای صرفه جویی از طرف نهاد های مربوط ارایه شده است اما نگارنده قصد دارد که این هشدارها و این درخواست های صرفه جویی و بعضاً اقدامات تنبیهی از قبیل بستن جرایم بر قبوض یا قطع انشعاب مشترک در این بخش را به نوعی واکاوی کند و راهکارهایی برای خوب فهمیدن و درک بهتر استفاده ی بهینه از آب را که البته اکثر شهروندان فهیم کازرونی به آن توجه دارند ارایه بدهد.
در همه ی ادیان الهی خصوصا دین مبین اسلام، پیروان از اسراف در هر کاری به شدت نهی شده اند تا جایی که خداوند می فرماید: (بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید) خداوند اسراف کنندگان را دوست ندارد. سوره اعراف آیه 31
و در بحث تعالیم ائمه ی اطهار نمونه ای از گفتار امام صادق(ع): کسی که آبی را (گوارا) برای خوردن بردارد و بعد از نوشیدن زیادی آنرا بیرون بریزد اسراف کرده است. (مجموعه الاخبار باب 171 حدیث 3)
آب این گوهر ناب و مایه ی حیات:

با در نظر گرفتن این که انسان ها در سه زمان از زندگی بسیاری چیزها را می آموزند و تجربه می کنند و به کار می بندد می توانیم این گونه برداشت کنیم که، نخستین آموزشگاه را خانواده ها تأسیس و دایر می کنند که الگویی بسیار جامع و مدرسه ای بسیار کارساز است. زمانی که فرزندان تحت فراگیری پدر و مادر و بزرگترهای فامیل قرار می گیرند و شروع به یادگیری می کنند، و آغاز یادگیری از اوان کودکی تا فهمیدن در سنین 5 و 6 سالگی و آماده شدن برای بیشتر یادگرفتن در حوزه ی آموزش و پرورش.
کودکان یادگیری را در محیط خانواده تا سپری شدن سال های درازی از زندگی خود تجربه می کنند و همان گونه که حرف زدن، بازی کردن، تلویزیون نگاه کردن و خوردن و خوابیدن را در این محیط یاد می گیرند، بی شک استفاده از ابزار و آلاتی که برای خوب زندگی کردن نیازمند آن هستند را نیز فرا می گیرند و والدین در این یادگیری ها سخت گیری ها و ممارست هایی به خرج می دهند تا فرزندان شان بهترین ها را آموزش ببیند.
رفتار مناسب والدین و اخلاق خانوادگی در بیشتر سطوح آموزشی در برگیرنده ی یادگیری فرزندان است و همین برنامه ریزی صحیج فراگیری در فضای خانواده در پیش درآمد فهم و درک بالای کودک و نوجوان برای ورود به عرصه ی زندگی اجتماعی بسیار با اهمیت نشان می دهد که پایه گذار آن در مدارس و آموزش گاه های تحصیلی تا مقاطع دانشگاهی است.
مرحله ی دوم که آموزش و پرورش است و معلم ها و آموزگاران و تأثیر گذاری آنان تا حدی است که بی اغراق می توان گفت که این قشر زحمت کش و عالم، حرف شان و عمل شان بیش از والدین بر فرزندان مان تاثیر دارد و الگو پذیری فرزندان محصل و اطاعت در یادگیری از آموزگاران بسیار مشهود است، به نوعی که در مواقعی فرزندان در محیط خانه درباره ی موضوع یا مطلب یا نکته ای علمی، دینی، بهداشتی و... با پدر و یا مادر به بحث و جدل می نشینند و این طور عنوان می کنند که: معلم ما این گونه گفته و این تکیه کلام که معلم مان گفته است، برای فرزندان حجت است. پس آموزگاران با تاثیر به سزایی که در امر آموزش انسان ها دارند، جایگاهی بسیار رفیع و والا و با ارزش را می توانند در خود احساس کنند و این امر برای پربارتر کردن اطلاعات عمومی و تخصصی و به روز بودن در مسایل، معضلات، داشته ها و کمبودها و دیگر موارد خاص نیازهای اجنماعی، بسیار حایز اهمیت است. هر معلمی با این توانمندی های که عنوان شد می تواند خیلی چیزها را به فرزندان و حتی برخی از والدین بیاموزد.
و سومین مرحله اجتماع است و گروه های مردم نهاد که نقش بسیار سازنده ای در تربیت و بالا بردن فهم و درک و نوع نگاه انسان ها به محیط اطراف و جامعه و خواسته ها و مطالبات مردم ایفا می کند،
انسان ها با توجه به نوع علاقه مندی شان، جذب یکی از این گروه ها می شوند که فعالیت های اجتماعی و مدنی دارند، در محیط زیستی، بهداشت و درمانی، خیریه ها و...

به این ترتیب می توان گفت که همان بخش پایانی تاثیر گذاران در یاددهندگی در یکی از دوران های مهم زندگی انسان ها  NGOها هستند؛ بدین گونه که تعدادی افراد شاخص از نظر دارا بودن شخصیت خوب اجتماعی و فعال مردمی با داشتن یک برنامه ی مدون و نیز با استفاده از تخصص و طرح های علمی دور هم جمع می شوند و در مورد یک رویداد یا یک مسئله ی مهم با انگیزه های مردم دوستی و علاقه مندی به جامعه و محیطی که در آن به دنیا آمده یا زندگی می کنند و با یک انرژی خاص و تمام نشدنی و با حوصله و دل سوزی تمام به حمایت از آن طرح می پردازند و با گرفتن جلسات و چاپ برشور و بنرهای تبلیغاتی که همگی با هزینه های شخصی و صرفا جهت اطلاع رسانی و ایجاد انگیزه در مردم و شهروندان صورت می گیرد، مثلا در خصوص صرفه جویی در بخش آب و راه های استفاده ی مطلوب و بهینه از این مایه ی حیات بخش کار می کنند، و ساعت ها وقت می گذارند.
باید باور داشته باشیم که بحران کم آبی جدی است و به نظر نگارنده نهادهای متولی این امر یعنی اداره ی محترم آبفا بایستی جدا از هشدارهایی که بر قبوض مصرفی آب به دید مشترکین می رسانند، در وسعت وسیعی نیز با چاپ پوسترها و تبلیغات میدانی و در سطح شهر این هشدارها را دایم تکرار کنند و نیز فرمانداری محترم و هم چنین شهرداری محترم از این گونه تبلیغات هشداری برای یادآوری عموم مردم استفاده کنند باشد تا فرهنگ استفاده ی صحیح از آب ملکه ی ذهن همه ی مردم شهرستان کازرون گردد و بی شک باید گفت که در این چند سال اخیر شاهد این نکته بوده و هستیم که بسیاری از خانواده های کازرونی اهتمام جدی در حفظ محیط زیست و علاقه مندی به منابع طبیعی و جانوران و پرندگان از خود نشان می دهند و این فرهنگ ناب که بر گرفته از تاریخ و تمدن با ارزش و باورهای خوب ارزشی و مذهبی و معرفتی کازرونی ها است، به نحو مشهودی نمود پیدا می کند و نوید دهنده ی آینده ای پربار و مثبت اندیشی در حفظ منابع خدادادی است. البته دل نگرانی ها و دغدغه های مردم شهرستان در نگهداری از محیط زیست و نیز ناراحتی از خشک شدن تالاب پریشان و یا آتش سوزی گاه گاه در جنگل های اطراف نشان دهنده ی بالا بودن فهم و درک مردم خوب شهرستان است، که امیدوار هستیم در سمت و سو دهی این تفکر در بین تمامی مردم شهرستان در حفظ منابع آب و مصرف درست آب بیش تر از پیش موفقیت در بر داشته باشد.
به نظر نگارنده، این سه مرحله ای که عنوان شد، و بسیار هم حایز اهمیت هستند، بایستی در رگ و پوست جامعه جریان داشته باشد تا باورهای غلط از این قبیل که: مگر آب تمام شدنی است؟ یا این که پول مصرفش را می دهیم، از بین برود و راه های نو و اندیشه های نوین بهنر زندگی کردن و حفظ منابع خدادای اهمیت بیشتری پیدا کند و جای خود را به سهل انگاری و اسراف بدهد و دید و تفکر مردم را نسبت به استفاده ی درست از منابع خدادادی که به نوعی امانت است در دستان ما و برای آیندگان نگه داریم تا به درستی به دست وارثانش برسانیم و باید که خانواده ها به فرزندان شان آموزش علمی و عملی صرف جویی آب را یاد بدهند تا نوع استفاده از محیط زیست و منابه طبیعی را آموزش دهند و آموزگاران نیز عهده دار این مهم بوده و هستند که دانش آموزان را در هر مقطعی از تحصیلات با آسیب هایی که در اثر کم آبی می تواند دچار آن شوند را گوشزد و آشنا کنند و گروه های مردم نهاد بیشتر فعالیت کنند و ضرر این معضل خطرناک کم آبی را به دلیل اهمیتی که دارد در تمام لایه های جامعه تزریق کنند که آینده ی آیندگان را با مصرف بیش از حد آب های زیر زمینی و آب شرب به خطر نیندازند.

نتیجه: در تحقیق ها و بررسی ها و نعداد زیادی نظر سنجی های غیر رسمی از اکثر مردم، به خصوص صاحبان فکر و رای و اندیشه، نشان می دهد که هر چند اعمال جرایم و دریافت مبالغ زیاد از مشترکین پر مصرف و یا قطع موقت انشعاب، یکی از راه های جلوگیری از مصرف کم تر آب است، اما تعلیم و آموزش در این زمینه یعنی فرهنگ سازی و آموزش هایی که عنوان گردید و تشویق در کم مصرف کردن و فراگیری در سه سطوحی که ذکر شد، از راه های جدی تر و قابل اعتماد تری برای پیشگیری در مصرف زیاد و اسراف در ریزش و استفاده از آب است؛ چون ممکن است خانوارهایی باشند که از نظر مالی مشکل پرداخت آب بهای زیاد را نداشته باشند، و چه بسا که بعد از اعمال جرایم هبچ گونه توجهی به این موضوع نکنند، اما هر انسانی با توجه به فطرت و سرشت خوب خداوندی که در نهاد دارد با توجه به نوع برخورد و توجیه شدن عکس العمل بهتری را از خود نشام می دهد. لذا نگارنده باز تکرار می کند که یکی از بهترین روش های کنترل مصرف کم آب فرهنگ سازی و آموزش های ذکر شده و البته تبلیغات وسیع در رسانه های جمعی می باشد و چاپ و انتشار این گونه هشدارها در بین آحاد جامعه! پس بیایید تا با تأسیس اسن کلاس هاس آموزشی و شرکت جستن در کلاس هایی این گونه به بالا بردن فرهنگ مصرف صحیح از آب کمک کنیم تا قدر آب، این گوهر ناب را مثل جان مان عزیز بداریم.