در این قسمت به فرمانداری ویژه و احداث اتوبان کازرون- پل آبگینه می پردازی

فرمانداری ویژه:

دوره ی هشتم مجلس و زمامداری جناب آقای رئیسی فرماندار کازرون است. در این دوره جلسات متعددی بین فرماندار و مردم صورت پذیرفت و مردم می توانستند به صورت مستقیم با فرماندار وقت به ارائه ی مشکلات و نقطه نظرات خود بپردازند.

در خلال این صحبت ها بود که بحث استان شدن کازرون شکل گرفت. ولی رئیسی فرماندار وقت، پیشنهاد پیگیری فرمانداری ویژه را ارائه نمود که با استقبال مردم و محافل سیاسی شهرستان روبرو شد؛ به طوری که طی مدت زمانی کوتاه، به یکی از خواسته های اصلی مردم مبدل گشت.

در دوره ی نهم مجلس شورای اسلامی، دکتر شاهین محمدصادقی نماینده ی وقت مردم کازرون، وعده ی گرفتن فرمانداری ویژه را به مردم کازرون داد. بعد از حدود یک سال، در کمال ناباوری همه مردم مطلع شدند که دکتر، به جای ایفاء نقش خود در منصب نمایندگی، به دلایل مختلفی ریاست ستادهای انتخابات کل کشور یکی کاندیدهای ریاست جمهوری یازدهم را بر عهده گرفته است.(کاندیدی از جناح اصولگرا، جناحی که دکتر محمد صادقی برای فعالیت های سیاسی انتخاب نموده بود.)

در دورانی که نمایندگان جهرم و فسا بدنبال گرفتن امتیازات مختلف بودند، اما نماینده ی کازرون به دنبال چیز دیگری بود و مردم کازرون نیز از این ماجراهای پشت پرده بی اطلاع بودند تا زمانی که بالاخره در اواسط سال 92 مردم شهرستان کازرون با یک خبر (خیلی دور از انتظار نبود) در شوک فرو رفتند...

مردمی که چشم انتظار گرفتن امتیاز فرمانداری ویژه برای کازرون بودند، حالا می بایست با خبر گرفتن فرمانداری ویژه توسط فسا و جهرم روبرو شوند.

فشارهای سیاسی بر روی نماینده ی وقت شروع شد و تا حدی پیش رفت که دکتر محمد صادقی دوباره وعده داد، وعده ی گرفتن فرمانداری ویژه در سال  93.

اما امروز در سال 95، فرمانداران ویژه ی لار، فسا و جهرم در جلسات رسمی استانداری فارس به عنوان معاونان استاندار و اعضای ارشد محسوب می شوند اما فرماندار کازرون در نقش یک عضو عادی در این جلسات حضور می یابد.

شاید اکنون دیر شده باشد ولی قطعا از اهمیت گرفتن امتیاز فرمانداری ویژه چیزی کم نشده و چه بسا بر اهمیت و جایگاه آن نیز افزوده شده است. پس امیدوارم مردم محترم شهرستان همچنان خواهان گرفتن فرمانداری ویژه باشند چراکه این امتیاز هیچ گاه از ارزش و منزلتش کاسته نخواهد شد.

اتوبان کازرون – پل آبگینه:

عملیات اجرایی آن باوعده ی نماینده ی وقت در اواخر دوره ی هشتم مجلس شروع گردید. طول این مسیر 10 کیلومتر می باشد. از سال 90 تا 94 با وجود اینکه از دکتر محمد صادقی انتظار می رفت تا ظرف 1 تا 2 سال این پروژه راه سازی کوچک را به اتمام برساند، اما احداث این اتوبان به حدی کند پیش رفت که بعضی مواقع حتی تا ماه ها تعطیل و متوقف می شد؛ به طوری که صدای حامیان نماینده ی وقت نیز در اعتراض به این وضعیت، بلند شد.

اما امروز در اواسط سال 95، بعد از گذشت بیش از پنج سال، تنها 5 کیلومتر از این مسیر 10 کیلومتری اتوبان شده است. (البته به صورت ناقص). در تعطیلات نوروز امسال(95) این مسیر با ترافیک سنگین و نیمه سنگینی همانند سال های گذشته روبرو شد که به دلیل عرض کم مسیر، گاها تصادفات زنجیره ایی شدیدی رخ می داد.

در یکی از این تصادفات نگارنده خود در صحنه حضور داشت، که متوجه شدم دو فرد غیر بومی از این مسیر ناراضی بودند و خلاصه ی بحث آنها این بود که شهر معروف و بزرگی مانند کازرون با سابقه ی مهم و تاریخی می بایست تمام راههای منتهی به آن بزرگراه باشد.

بعضی مواقع با خود به فکر فرو میروم که اگر امروز کازرون بواسطه ی پیگیری های دکتر محمد صادقی، فرمانداری ویژه، اتوبان کازرون – پل ابگینه، بزرگراه پل آبگینه –  بورنجان و ده ها طرح در حال اتمام داشت، الان چه وضع بهتر و چه جایگاه ویژه و رفیعی در استان فارس داشتیم؟! و مسلما مردم شهرستان نیز به پاس این خدمات اجازه نمی دانند که دکتر در شیراز کاندیدای انتخابات مجلس شورای اسلامی شود. اما چه گویم و چه سازم که انسان با تصمیمات خود گاهی به قله ی افتخارات می رسد و گاهی هم در نشیب، سودای به قدرت رسیدن را در جایی دیگر می جوید.!!

هرچند که با وجود پروژه های نیمه کاره و متوقف شده در دوره ی نهم مجلس شورای اسلامی می توان برای این مجموعه قسمت های مختلف دیگری نوشت ولی ما به همین دو قسمت بسنده می کنیم.

تصمیم و نتیجه گیری کلی را به مردم فهیم و محترم شهرستان محول می کنیم.