درووووووود

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین (ع)

درود بر شما شنوندگان عزیز برنامه های رادیو صدای کازرون

امیدواریم که عزاداری های شما شنوندگان و شهروندان عزیز و مهربان کازرونی مورد قبول خداوند قرار گرفته باشد و اجرتان با امام حسین (ع)

برنامه ی امروز رادیو صدای کازرون با توجه به این ماه عزیز مربوط به دهه ی اول این ماه است. به همین دلیل نام برنامه را گذاشته ایم نوچه ها و قصد داریم که در این خصوص برنامه را اجرا کنیم

مجدداً ایام سوگواری سالار شهیدان و علمدار کربلا و هفتاد و دو تن از یاران با وفای این نبرد حق علیه باطل را تسلیت عزض می کنم و امیدوار هستم و امیدوار هستیم که راه سید و سالار عاشقان را ادامه بدهیم و نماز را سبک نشماریم و به نهی از منکر و امر به معروف بها بدهیم و پاسدار خون شهداء کربلا و شهداء همه ی دوران های بشریت باشیم و یادمان باشد که امام حسین (ع) و یارانش خون خود را در راه عدالت و برابری و بقای دین مبین اسلام و آبیاری درخت تنومند مذهب شیعه دادند؛ هر چند که امروزه در تمام دنیا از دیگر مذاهب هم به تفکر امام حسین (ع) و قیام ایشان احترام می گذارند و این حرکتِ امام را در مقابل ظلم و ایستادن در برابر زور و تزویر حتی با اهداء جان خود می دانند و شاهد هستیم که برخی از مسیحیان کشور خودمان نیز در این آیین های عزاداری با خلوص نیت وارد می شوند و به عزاداری و ادای احترام می پردازند. حتی برخی از اهل تسنن نیز به قیام امام حسین(ع) اعتقاد قلبی دارند.

بعد از این مقدمه ای که خدمت شما شنودگان عزیز کازرونی عرض کردم، توجه شما خوبان را به ادامه ی برنامه جلب می کنم

ای اهل حرم میر و علمدار نیامد / سقای حسین سید و سالار نیامد

علمدار نیامد علمدار نیامد

نمی خواهم‌ بگویم که محرم امسال با سنوات قبل خیلی فرق داشت، اما تفاوت هایی وجود داشت که به خوبی احساس می شد که اجازه بدهید تا عنوان کنم و ممکن است که شما شنوندگان عزیز هم به برخی از این تفاوت ها پی برده باشید!

یکی از این متفاوت بودن ها با سال های قبل تغییرات نوحه هایی بود که در اکثر محله ها و دسته های زنجیر و سینه زنی از طرف مداحان اهل بیت خوانده یا قراعت می شد؛ که تغییر زیادی با سال و سال های قبل داشت. هم از نظر محتوای اشعار و نوحه ها که تقریبا از سنتی به سمت جدید با وزن شعری زیباتر و اجرای بهتر از طرف مداحان عزیز، و دیگر این که مداحان جوان و خوش صدایی که به خوبی این امر را دنبال می کردند و حتی مداحان قدیمی نیز نوحه های جدید می خواندند و در کل محتوای نوحه ها خیلی خوب بود و به نظر بنده این روند به یاری خدا بایستی در سال های آینده ادامه داشته باشد و به نوعی باید در این خصوص شاعران اهل بیت نوآوری داشته باشند. البته بعضی از نوحه ها هم در رسانه ها و شاید در فضای مجازی به گوش می رسد که متأسفانه چیزی جز بدعت و لوس کردن دین و اعتقادات مردم نیست و حتی نوعی بی احترامی به ساحت سالار شهیدان است که البته برخی از واعظان محترم به این نوع عمل ناپسند پرداخته اند. خصوصاً رهبر معظم هم در این خصوص هشدار و تذکراتی را به این گونه مداحان داده اند که امیدواریم رعایت بشود.

بله شنوندگان عزیز، داشتم عرض می کردم که امسال تعداد طبال ها، (طبل ریزه و دمام ) به مراتب از سال های قبل زیاد تر بود و یک انسجام خوب و زیبا و یک حرکت هماهنگ را دنبال می کردند همان طور شیپورها و تعداد آن ها در همه ی صفوف محله ها به شکل کم و زیاد رعایت می شد.

علامت ها (شدّه ها) هم تعدادشان بیشتر شده بود و جوانانی‌ برومند و با قدرت و دارای اندامی متناسب و بعضا ورزشکار این علامت ها را بر سینه و بر دوش حمل می کردند و در ورودی های بعضی از اماکن سینه زنی و بعضی از حسینیه ها سلام و عرض ادب‌ می کردند، با قدرتی که در دست و پنجه های این حاملان علامت ها خوابیده بود. البته بنده به هیچ وجه موافق با وجود و حضور این علامت ها نیستم چون به نظرم هیچ نمادی را از حادثه ی کربلا به بار و به یاد و برای معنا ندارد!

پاکبانان عزیز و زحمت کش شهرداری در تمام صحنه ها حضور داشتند و به جمع آوری لیوان‌های یکبار مصرف شربت و شیر و چای مشغول بودند. البته می توان از فرهنگ بسیار خوب و والای بسیاری از شهروندان اشاره کرد که این ظروف را حتی الامکان در جداول خیابان ها و خصوصاً در سطل های زباله که از طرف شهرداری محترم در سراسر خیابان ها و در مسیر حرکت دسته جات سینه زنی جا داده شده بود می ریختند که جا دارد از شهرداری محترم و مسوولان مربوطه تشکر ویژه به عمل آید و نیز نیروهای مردمی که با اقدام خود و گرفتن نایلون های آشغال در مقابل عزاداران و مردم در جمع آوری این ظروف کمک شایانی را می کردند! امسال همه یا اکثر میکروفن های صوتی بی سیم بود و سیستم های صوتی خوب و مناسب کار می کرد و دیگر خبری ازکابل ها نبود، یا کمتراز کابل های روی زمین افتاده خبربود!

اما بحث امروز رادیو کازرون راجع به نوچه ها است. نوچه های امام حسین (ع). این کوچک و بزرگ هایی که اگر نباشند یک جای عزاداری ها لنگ می زند!

کوچولوهایی که به دنبال طبال ها راه می روند و می دوند و کرسی زیر بعضی از دمام ها را جابه جا می کنند و به عنوان همراه فقط وظیفه ی همراهی را دارند، تا شاید سال های آینده برای امام حسین (ع) دمام و یا طبل بزنند!

کوچک مرام های امام حسین (ع)، جوانانی که به عنوان نگهبان و همراه پهلوانان علامت(شده) بلند کن هستند و آنان را تیمار می کنند و کمربندهای شان را می بندند و در بلند کردن علامت و بر زمین گذاشتن آن کمک می کنند؛ و نوچه هایی که همراه زنجیر زنان راه می روند و بلندگوها و موتور برق ها را جابه جا می کنند و کار ساماندهی را بر عهده دارند، نوچه هایی که در صف زنجیر زنان راه می روند و راه را نشان می دهند و نوحه خوان ها را راهنمایی می کنند و گاری های حامل موتور برق و بلندگوها را هدایت می کنند و متصدی شارژ میکروفن ها هم هستند، نوچه هایی که همراه علم به دستان جلو صف زنجیر زن و دسته های سینه زنی راه می روند و معمولا کوچک سال هستند و بعضی وقت ها در برداشتن علم به دیگر دوستان خود کمک می کنند. البته فقط سمت نوچه ای دارن و شاید در سال های بعد به مقام علم به دست محله ی خودشان برسند، و هم راه و همگام و پا به پای نوحه خوان ها تعدادی نوچه در حال حرکت هستند. کمی آن طرف تر که دقت کنیم نوچه هایی را می بینیم که دنبال ماشین حمل تابلو محله یا حمل موتور برق یا خودروهای پیچیده شده در پارچه های سبز و سیاه که در کاروان دسته جات محله های مختلف شهر در حرکت هستند راه می روند و هم چنین نوچه هایی که مسوول نظم و انظباط صفوف و دسته های سینه زنی هستند. این نوچه ها در واقع همیار و همکار و دوست های متصدیان رشته های مختلف نوحه، دمام زن، زنجیر و سینه زن، واحد نور پردازی و صدا و علامت و علم و کتل هستند. به گونه ای که اگر نباشند کارها و عزاداری ها به نحو احسن انجام نمی پذیرد.

با نگاهی ریز می توان به وجود این نوچه های امام حسین (ع) بیشتر پی برد و می توان آن ها را زیر نظر گرفت که انصافاً نمی توان عزاداری ها را بدون وجود آن ها تصور کرد و شاید سینه نمی زنند و شاید وقت زنجیر زدن را نداشته باشند، اما ثواب شان هم کم نیست و همین که نوچه ی امام حسین (ع) هستند، خودش کلی کار است و به نظر بنده لیاقت می خواهد که آدم نوچه ی عزاداری امام حسین (ع) باشد.

بنده از همین برنامه ی رادیو صدای کازرون اول از همه از همه ی شنوندگان عزیز کازرونی عذرخواهی می کنم که این نام را برای این گروه عزیزانی که از کارهای شان و خدمات شان در زمان عزاداری امام حسین (ع) عنوان کردم انتخاب نمودم و امیدوارم که جسارت نکرده باشم و امیدوارم حضرت امام حسین (ع) هم عزاداری و خدمت برای اهل بیت را از این نوچه ها بپذیرد.

در خاتمه ی برنامه اجازه بدهید تا از مطالبی که عنوان شد نتیجه ای داشته باشیم:

شاید امروزه دیگر حضور در عزاداری امام حسین(ع) به راه افتادن در خیابان ها به عنوان حرکت دسته های سینه و زنجیر زنی آن هم با عبور اسب و شتر و علم و کتل و علامت و صفوف تماشاگران مرد و زن با لباس ها و آرایش های آن چنانی اثر اصلی و تأثیر گذاری خودش را به عنوان آیین های مذهبی از دست داده باشد، به خصوص که این عمل باعث دردسر و ترافیک و ریزش آشغال و مدفوع اسب و الاغ و آسیب رسیدن به بهداشت محیط و ... می شود، و در عوض تجمع این دسته جات سینه زنی از همه ی محله ها در یک نقطه ی مرکزی شهر مثل شب هشتم محرم بسیار بهتر با صفا تر و با ارزش تر نمود خود را نشان می دهد؛ هر چند که در تکیه ها و بعضی از مساجد چند سالی است که بعضی از هیأت ها به عزاداری و نوحه خوانی و مداحی و سخنرانی واعظین محترم پرداخته اند و از استقبال خوبی هم روبرو شده است.

شنودگان عزیز اجازه بدهید تا از همین رادیو ضمن تقدیر و تشکر از مدیریت و دیگر همکاران در هیئت مذهبی شهرستان به پاس برگزاری بی عیب و نقص عزاداری سالار شهیدان محرم امسال قدردانی کنیم واز این عزیزان بخواهیم تا به پیشنهاد رادیو کازرون فکر و بررسی کنند تا اگر امکان دارد در سال آینده اعمال کنند و آن هم این که حرکت محله های عزادار شهرستان را در روزهای تاسوعا و عاشورا زمان حرکت به سمت بهشت زهرا و سید محمد نوربخش تقسیم کنند. مثلاً تعدادی را در روز تاسوعا هم زمان به سمت بهشت زهرا و تعدادی به سمت سید محمد نوربخش هدایت کنند و همین کار را در روز عاشورا تا این که از ازدحام عزاداران در این روزها کاسته شود و معطلی عزاداران محله ها برای رسیدن به محل مذکور به ساعات بعد از ظهر کشیده نشود.

اجر همه ی شما شنوندگان عزادار امام حسین ع  با خود اباعبدا...

دوست تان داریم کازرونی های غیرتمند و عزادار و کازرونی های عاشق امام حسین (ع) و دوست داران ابوالفضل(ع)