درست است که این روزها پریشانیم!

اما ریشه در خاک داریم!

و در سخت ترین روزهای روزگار سر از خاکِ عزت بیرون می آوریم!

مثل نرگس..‌.!

در نرگسزار...

و دوباره خواهیم خندید!

و شکوفه باران خواهیم کرد...

دشت های شقایقِ شهرستان را!

....

آبی ی آسمان مان را دوست داریم!

و عاشقِ آب های مان هستیم...

حتی زیر زمینی های مان!

و اجازه نخواهیم داد که به *حریم امنش* تجاوز کنند!!!

ما زنده ایم!

....

صبوری هم حدی دارد!

این جا کسی نیست؟!

"کجایید ای شهیدان خدایی"

....

"کجایید ای سبک بالان عاشق"

"پرنده تر ز مرغان هوایی"

به پا خیزید...!

*بیایید تا دوباره امنیتِ آبی به شهرستان مان برگردد*

می خواهند آب های مان را ببرند!

و چاه های مان را آلوده کنند!

....

پریشان مان را به آتش کشیدند!

و بر فرازش پرواز ممنوع دادند!

و پرندگانِ مهاجر را فراری دادند!

اما ...

ما خدا را داریم!

....

آسمان مان دوباره خواهد بارید...

و عشق به کازرون خواهد برگشت!

و ماهیانِ دریاچه از سفری دراز به خانه بر می گردند...!

و پرندگان می آیند...

و لاک پشت ها تخم گذاری می کنند!

و شِنگ زیر آبی می رود!

و پروانه و حشرات می رقصند

 و ...

خرگوش ها پای کوبی می کنند!

خرچنگ ها رخ می نمایند!

و نی زارها قد می کشند!

....

و چهار شنبه سوری را بدون ترقه ها و ترکیدن برپا خواهیم کرد!

و به جای آتش...

 آب را عزیزتر خواهیم شمرد!!!

که آب زردی را بهتر از آتش خواهد برد!

خواهد شست!

آب پاکی است!

و

سودجویان، آب دزدان، مردابی اند!

و پا در گل خواهند ماند!

و خواهند رفت!

و ماییم و کازرون و آب های عزیزمان!

دوباره نرگس ها گل می دهند!

و نارنج ها عطر افشانی می کنند!

بهار می آید...

پرندگان به نغمه خوانی...

و جانوران به شادمانی خواهند پرداخت!

و دشت ها سبز

و کوهستان ها نیز این چنین!

دشت برم با صدای بلند خواهد خندید...

و بلوط ها استوارتر سر به آسمان می سایند!

و نخلستان ها به ثمر می نشینند!

و باغ ها مرکبات می دهند!

و دام ها از نگرانی ی چَرا در می آیند!

و ما امیدوار به داشتنِ کازرونی آباد هستیم...

چون خدا با ماست!

....

آب های زیر زمینی کازرون، دوست تان داریم!

و تا پای جان به پای تان ایستاده ایم!

و نخواهیم گذاشت کف شکنی کنند!

چون خود تشنه ی عشقیم...

عشق به کازرون!

بهادر ریاضی

دی ماه ۹۵