تاریخ ایرانی : رجبعلی طاهری با انتخابات ریاست‌جمهوری آمد و رفت. کاندیدای ششمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری پس از این انتخابات کمتر در فضای سیاسی کشور حضور پیدا کرد. او البته در دوره نهم انتخابات ریاست‌جمهوری نیز به همراه سید رضا زواره‌ای کاندیدا و توسط شورای نگهبان رد صلاحیت شد. او در این سال‌ها فعالیت سیاسی خود را در قالب نشریه‌ای به نام «انتظار» پی گرفت؛ نشریه‌ای که به انتشار دیدگاه‌هایش می‌پرداخت. «مبارزه با رباخواری» را در ششمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری در تمام سخنان خود مطرح می‌کرد و آن را شاه‌بیت تمام مشکلات کشور می‌دانست. رجبعلی طاهری خود را تنها رقیب اکبر هاشمی رفسنجانی در انتخابات ششمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری می‌دانست و معتقد بود که اگر حدود ده دقیقه از فیلمش حذف نمی‌شد آرای بیشتری کسب می‌کرد.

«تاریخ ایرانی» بخش‌هایی از گفت‌و‌گوی طاهری با ویژه‌نامه انتخاباتی روزنامه «اعتماد ملی» در خرداد ۱۳۸۸ را بازنشر کرده که در ادامه می‌خوانید:

برادر هاشمی رفسنجانی صحبت‌های من را سانسور کرد 

دوره اول آقای هاشمی رفسنجانی با ایشان صحبت‌هایی کرده و امید داشتیم که در مسائل اقتصادی مربوط به تورم، ایشان همکاری کنند؛ اما عملا ایشان کاری نکردند. بنده در دور ششم وظیفه خود می‌دانستم که حتما بیایم و اسم بنویسم و اصل برنامه‌ام را هم ارائه کنم. اگر شما بروید و برنامه‌ام را ببینید حتما در آن هست.

من درباره اقتصاد و تورم و این‌جور چیزها صحبت کردم. آن موقع که آقای هاشمی دوره ۴ ساله خود را سپری کردند من هم وظیفه خود می‌دانستم که اسم بنویسم و برنامه حذف ربا و احیای قرض‌الحسنه را پیشنهاد دهم. من صحبت‌هایم را کردم؛ اما متاسفانه آن موقع برادر ایشان رئیس تلویزیون بودند و ۱۰ دقیقه از صحبت‌های من را بدون خبر و اطلاع‌ سانسور کردند و تبدیل به ۲۰ دقیقه شد. در نتیجه خیلی از آرای من از بین رفت. [در آن ده دقیقه] من ایراد گرفته بودم که این برنامه‌ای که آقای هاشمی رفسنجانی با عنوان توسعه موازی و توسعه متمرکز دارند، به ضرر مملکت است و نتیجه مسائل اقتصادی بود که امام مجبور شد که قطعنامه را قبول کند و اگر برنامه ما توسعه موازی بود این مشکلات ایجاد نمی‌شد. این مباحث را در نشریه خود به نام «انتظار» از سال ۷۲ که کاندیدای ریاست‌جمهوری بودم منتشر می‌کنم.

بزرگترین مشکل این کشور رباخواری است

در دوره خاتمی صحبت‌هایی که با ایشان داشتم امید داشتم ایشان کاری انجام دهند. به همین دلیل در دوره خاتمی اسم ننوشتم چراکه ایشان برنامه‌ای به نام ساماندهی امور اقتصادی داشتند که متاسفانه عملا کاری نشد. در عین حال امید داشتیم که ایشان بتوانند کاری بکنند. دوره ایشان گذشت و در دوره قبل انتخابات ریاست‌جمهوری که آقای احمدی‌نژاد انتخاب شد با این نیت اصلی ثبت‌نام کردم که بزرگترین مشکل این کشور، رباخواری است و نتیجه این است که تولید و اشتغال کم می‌شود. متاسفانه در دوره قبل اسم من را حذف کردند، هم بنده بودم هم آقای زواره‌ای که هیچ کداممان را قبول نکردند و متاسفانه آقای زواره‌ای که فوت کردند شاید به همین دلیل استرس بود که مرحوم شدند. ایشان عضو شورای نگهبان بودند و به همین خاطر از شورای نگهبان استعفا داد تا اقلا بتوانند کاری بکنند. ایشان هم از دوره اول که ما نماینده مجلس بودیم یک دوره به مجلس آمدند. در حزب جمهوری باز ما با هم بودیم، تقریبا ایشان نظراتشان با ما نزدیک بود ولی متاسفانه هم ایشان را کنار گذاشتند و هم بنده را. در هر صورت خلاصه حرف من این است که مملکت ما اقتصادش پایه‌اش بر رباخواری است و من مرتب در مجله‌ام از شماره یک تا آخرین شماره که ۳۸ است در طول این ۱۶ سال اعلام کردم. مسئولان بلندپایه کشور هم حرف‌های من را تایید کردند.

در خارج از کشور نفر اول شدم

من بدون اینکه با کسی مشورت کنم، بین خود و خدای خودم جمع‌بندی کرده و دیدم که می‌توانم به راحتی این کار را انجام دهم. من ۱۴ تا ماده برای مهار تورم دارم که با تصویب این ۱۴ تا که در شماره ۲۵ «انتظار» هم کاملا نوشته شده خدا کمک می‌کند مشکلات حل می‌شود. همه مشکلات دیگر هم ناشی از این رباخواری و کارهای بانکی است. به هر حال با جمع‌بندی که داشتم ثبت‌نام کردم. چون در آن شرایط کسی جرات رقابت با هاشمی را نداشت. عملا هم همین‌طور شد وقتی دیدند که اسم من بود بقیه همه صلاحیت نداشتند و من بودم و آقای هاشمی و بعد هم دیدند که اگر بخواهند دو نفر را فقط اعلام کنند خوب نیست و بنابراین خود آقای هاشمی مشورتی داشتند و بعد هم برخی مسئولان به احمد توکلی سفارش دادند که بیایند و اسم بنویسند و خود آقای هاشمی هم به جاسبی گفت و این دو نفر هم بعد از من اسم نوشته و اضافه شدند. من باز هم در آن ایام مطلب دیگری نوشتم که خیلی جالب بود و اگر صحبت‌های من سانسور نمی‌شد رای من خیلی بالا بود. من آن موقع مسئله مذاکره با آمریکا را که همه از آن ترس داشتند اعلام کردم. من یک جلسه که آقای هاشمی و توکلی نیامدند بودم و به آقای جاسبی صریحا اعلام کردم که هیچ‌گونه ابایی برای مذاکره با آمریکا ندارم، مذاکره یک حربه است و ما نباید خودمان را خلع سلاح کنیم، برای گرفتن حقوق ملت ایران همان‌طور که دکتر مصدق به دادگاه لاهه رفتند برای دفاع از حقوق ملت ایران، از این مذاکره استفاده می‌کنم. در نهایت این مذاکره عاقبتش تبدیل می‌شود به مقاتله یا مصالحه. به هر حال این مذاکره باب شد و برای بسیاری جالب بود و حتی من در خارج از کشور نفر اول شدم.

تراکم‌فروشی مثل شراب‌فروشی است 

وقتی که سخنرانی تلویزیونی شد با ایشان [احمد توکلی]... گفتند که بعضی از مطالب مثلا راجع به آقای کرباسچی تند است و باید حذف شود که ایشان هم گفتند نه باید تمام صحبت‌هایشان پخش شود؛ لذا فورا با مسئولان کشور تماس گرفتند و دفتر ایشان هم ترجیح دادند که سخنرانی هر چه هست پخش شود. بعد هم که سخنرانی انجام شد دیدند که موضع خیلی تندی علیه دولت دارد که یک دفعه در کل کشور جا باز کرد. سخنرانی من از سخنان آقای توکلی تندتر بود. سخنان آقای توکلی در مورد شهرداری بود و خلاف‌های شهرداری، من خلاف‌های شهرداری همیشه در صحبت‌هایم هست. یکی از بندهای تورم که بند ۱۴ است یک ماده‌اش این است که باید تراکم‌فروشی از بین برود. تراکم‌فروشی مثل قانون‌فروشی و شراب‌فروشی است. در نتیجه من به قطعنامه و برنامه‌های هاشمی رفسنجانی ایراداتی گرفته بودم، در نتیجه آن‌ها بدون خبر، این قسمت ده دقیقه را حذف کردند. دیدند که اگر این حذف نشود تمام کشاورزان و روستاهای کشور به من رای می‌دهند و موضع خوبی اعلام می‌شود؛ لذا اصلا به من خبر ندادند که این کار را کردند.

بعضی فکر می‌کردند ثبت‌نام من هم صوری است

آرای ما حدود ۵۰۰ هزار تا بود؛ ولی به خاطر حذف بخش‌هایی از سخنرانی رای من کم شد. بعضی هم فکر کرده بودند که مثل قبل که رقیبان آقای هاشمی صوری بود فکر می‌کردند که ثبت‌نام من هم صوری است البته بعدها که صحبت‌هایم را دیدند و اگر تمامش پخش می‌شد می‌فهمیدند که کاملا مقابل هم بودیم. البته آن موقع حمایت اعلامی برای کسی نبود. به صورت تکی بعضی از وزرای هاشمی رفسنجانی به من رای دادند. آقای کازرونی وزیر مسکن و شهرسازی و آقای شمخانی که آن زمان در سپاه بودند هم از من حمایت کردند.

کازرون نما: گفتنی است مرحوم مهندس رجبعلی طاهری از فعالین سیاسی کشور، در تاریخ 29 شهریور 1315 در شهر کازرون متولد شد و پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی برای ادامه‌ی تحصیلات به شیراز رفت. وی اولین نماینده‌ی مردم کازرون در مجلس شورای اسلامی بود که در دوران نمایندگی خود در سه کمیسیون‌ «طرح‌های انقلابی»، «مسکن و شهرسازی و راه و ترابری» و «صنایع، معادن و نفت» عضویت داشت.