|
به
گزارش خبرنگار کازرون نما، در این دیدار که سه تن از اعضای شورای شهر چهارم نیز حضور
داشتند. ابتدا یکی از اعضای هیئت اجرایی انتخابات شورای شهرستان، گزارشی از روند برگزاری
انتخابات ارایه کرد. بر اساس این گزارش انتخابات شورای شهر کازرون به دلیل برگزاری
به صورت الکترونیکی با کمترین نقص برگزار و صحت آن مورد تایید قرار گرفت.
این
عضو هئیت اجرایی افزود: در شهر نودان با بازشماری آراء یک جابجایی بین نفر آخر و عضو
علی البدل صورت گرفت و در منطقه خشت به رغم بازشماری آراء تغییری در نتیجه حاصل نگردید.
پس
از ارائه این گزارش مهدی پرویزی یکی از فعالین اجتماعی با ایراد سخنانی شرایط انتخاب
یک شهردار توانمند را برشمرد. ایشان ضمن تصریح بر لزوم تعامل بین اعضای شورا برای انتخاب
شهردار و فعالیت های پیش رو اظهار امیدواری کرد با هماهنگی ببین شورای شهر پنجم و سایر
نهادهای شهری شرایط برای توسعه شهر فراهم گردد. غلامحسین امامی یکی دیگر از فعالین
اجتماعی ضمن انتقاد از عملکرد شورای شهر چهارم عدم وجود یک روابط عمومی قوی را یکی
از عمده ترین ضعف های این شورا برشمرد و اظهار امیدواری کرد: شورای جدید بتواند در
یک فضای آرام و غیر سیاسی و با انسجام و همدلی نسبت به حل معضلات شهری اقدام نماید.
در
این دیدار همچنین منوچهر حبیبی یکی دیگر از فعالین اجتماعی و مطبوعاتی کازرون، عملکرد
شورای شهر چهارم رو را مورد انتقاد قرار داد و اظهار داشت: عملکرد شورای چهارم غیر
قابل پذیرش و باعث پسرفت توسعه شهری گردیده است.
سپس
راحله نامداری عضو شورای شهر چهارم و منتخب دوره پنجم شورا طی سخنانی ضمن دفاع از عملکرد
شورا، مشکلات و بحران های پیش روی شورای قبلی را بر شمرد. همچنین محمد امین مهروزر
دیگر عضو شورای فعلی و منتخب شورای پنجم ضمن دفاع از عملکرد شورا، ضعف قوانین، کمبود
منابع مالی و عدم توجه به کارکرد واقعی شورا توسط پاره ای از مراجع تصمیم گیر را چالش
عمده فعالیت شورای شهر چهارم برشمرد.
در
این نشست همچنین آقایان کاظمینی، ریاضی و روزبهی از منتخبان جدید شورای شهر طی سخنانی
ضمن تصریح بر لزوم همدلی و اتحاد بین اعضای شورای شهر جدید، رای مردم را افتخار و تکلیفی
سنگین برای خود دانسته و اظهار امیدواری کردند با پشتوانه و حمایت مردم بتوانند نسبت
به حل معضلات شهری اقدام نمایند.
با تبریک و ارزوی موفقیت برای اعضای دوره پنجم.
ولی ای کاش مردم ببشتر به برنامه ها و توانمندی رای می دادند تا به قوم بودن ، همکار بودن و رابطه داشتن.
من به شخصه برنامه ای ندیدم.
مخصوصا چند تن از اعضای قبلی که اکنون هم رای آورده اند بشدت روی نصب بنرهای بزرگ و البته غیرمجاز روی آورده بودند.
بهرحال امیدوارم شهر کازرون با پیشینه تاریخی و مردمانی زحمتکش و غیور و انقلابی بتواند راه توسعه و پیشرفت ، توام با برنامه و تدبر را پیدا کند.
یاعلی
وضعیت کلی کشور به گونه ای هست که در آینده، تنها مراکز استانها و کلان شهرها، بستر مناسب برای رشد و پیشرفت نسل آینده رو فراهم میکنن و امروز مهاجرت به شهرهای بزرگ، در ابعاد گسترده داره اتفاق میوفته. شهر ما هم از این قاعده مستثنی نیست. مهاجرت هرساله تعداد زیادی از ساکنان کازرون به شهرهای اطراف، از جمله شیراز، نمونه ای بارز از این مسئله است. در واقع شهرهایی مثل کازرون، دارای اهمیت راهبردی و استراتژیک نیستن که توجه ویژه مسئولین رده بالای کشور رو جلب کنن. لذا اعتبارات عمرانی و صنعتی و به تبع اون، سرمایه گذاری هم با کاهش محسوسی مواجه میشه. عملا نهادهایی مثل شورا، دیگه امکان مطلوبی برای تغییر شرایط حاکم بر شهر ندارن. یه نگاه به دور و برمون بندازیم، میبینیم که تمایل کازرونی ها برای مهاجرت به شیراز و ترک شهرمون، چقدر زیاد شده و به قول معروف، خیلی ها دلشون برای شیراز پر میکشه.
پیشرفت هر شهر در درجه اول متکی به مردمشه و اگه مردم یک شهر، تعهدی به اون شهر نداشته باشن، پیشرفت اون شهر هرگز امکان پذیر نیست.
اینجور دیدارها و دم از پیشرفت شهر زدن، به نظر من صرفا یک سرگرمی و دل خوشی بی فرجام برای گذران چند صباحی از دوران هست. وگرنه کازرون هیچگونه زیر ساختی برای پیشرفت نداره و هر سال هم اوضاع وخیم تر میشه. در واقع خانه از پای بست ویران است...
در مورد نظر (سراج)، باید این نکته رو متذکر بشیم که کازرون در گذشته اهمیت بسیار داشته و در زمان مبارزات انقلاب اسلامی، از 11 شهر حکومت نظامی بوده، ولی رشد کازرون پس از انقلاب نسبت به شهرهای هم تراز خودش، تقریبا صفر بوده. به همین خاطر، مردم ترجیح میدن که از اینجا مهاجرت کنن و اغلب، شیراز رو به عنوان شهر هدف انتخاب میکنن. با مهاجرت مردم، بخش عمده زیربناهای پیشرفت کازرون هم از دست رفته، چون به قول شما، مهمترین سرمایه یک شهر، مردم اون شهر هستن.
بنابراین در مقیاس وسیع اگه به قضیه نگاه کنیم، تا حد زیادی میشه نظر (سراج) رو تایید کرد. کازرون، چندان زمینه ای برای پیشرفت نداره و مردم هم کازرون رو به عنوان یک شهر که بتونن در بستر اون پیشرفت کنن، قبول ندارن. نتیجه میشه اینی که امروز میبینید. چند ده هزار نفر از کازرونی های اصیل، به شیراز مهاجرت میکنن و اینجا، بیشتر مسئولیت های کلیدی به دست افراد غیربومی و بعضا غیر دلسوز میوفته و آقایان، در دوره مدیریتی خودشون در کازرون، کارآموزی میکنن و بعد از کسب تجربه، به شهرهای بزرگ میرن. تاسف آور اینکه بسیاری از مسئولین بومی کازرون هم پس از پایان مسئولیتشون، از این شهر رفتن و میدان رو خالی کردن.