زنده باشی بی بی حاضر، پاینده باشی محمد بحرانی: بی بی حاضر را باید ستود، به خاطر خیلی چیزها؛ اول اینکه مادر بزرگ همه ی ما کازرونی هاست. دوم برای هنر ارزشمند و فوق العاده زیبایش یعنی همان عروسک های  نابش. سوم بی بی را باید ستود به خاطر آنکه خیلی راحت و خودمانی جلو دوربین تلویزیون نشست و با لهجه بسیار شیرین کازرونی برای یک ملت صحبت کرد. چهارم برای آنکه... پنجم... . اگر بخواهم ادامه بدهم مطمئن باشید شماره کم می آوریم. خلاصه بی بی رو سپیدمان کرد، سربلندمان کرد، آبروی مان را صد چندان کرد. بی بی آنقدر راحت و خودمانی بود که همه ی حاضران محو کلام دلنشینش شده بودند و بی بی چه زیبا آداب و رسوم و فرهنگ دیرین کازرونی را در قالب کلام و گفتارش به ایرانیان معرفی کرد و بی بی برای ایرانیان چه دعاها که از ته دل کرد. از ته ته دل، آن هم با لهجه کازرونی. "الهی ننه جوونی سیر پر بکنین. الهی ننه بد سیتو نیاد" و... و بی بی نازنین شهر ما چه زیبا سخاوتمندی کازرونی ها را نشان داد؛ آنگاه که در پایان به نوه اش گفت: "ننه او آغوکو (منظورش همان فیلمبردار) که گفت یه عرسکیش سی مو کجان تا برم بدمش". الهی بی بی قربون اون سخاوتمندیت برویم همه ی ما کازرونی ها و ایرانی ها که تو کازرونی اصل اصلی. تو ناب تر از هر چیزی بودی که فکرش را می کردیم. بی بی به حکم مادر و فرزندی همه ما کازرونی ها جلوت خم می شویم و دستان پر مهرت  را می بوسیم. دستانی که گذر روزگار اگر چه پر چین و چروکش کرده، اما هنرش را نتوانسته بستاند.

و در آخر محمد بحرانی عزیز سپاس از تو که اصل و ریشه ات را فراموش نکردی. کازرونی اصل که باشی خودت را فراموش نمی کنی. هر چند سال ها باشد که در آن دیار زندگی نکرده باشی، اما باز هم دلت به اینجا گره خورده، به اینجایی که ریشه داری. محمد بحرانی عزیز تو چه در شیراز به دنیا آمده و بزرگ شده باشی، چه در تهران زندگی کنی اما باز هم برای همه ی ما مایه افتخاری. تو همشهری خوب ما هستی و به خاطر ارزشی که برای فرهنگ و آداب و رسوم و لهجه دلنشین کازرونی مان قائل شدی، دستانت را می بوسیم و به خاطر هنر بزرگت به تو افتخار می کنیم.