انسان تا قلبش به گناه آلوه نشده باشد از دیدن گناه، از شنیدن گناه ناراحت میشود. اما وقتی قلب انسان آلوده شد دیگر از اینکه ببیند شخص دیگری گناه مرتکب میشود اون هم آزرده نخواهد شد! چرا؟ چون خودش مبتلاست.
انسان تا قلبش به گناه آلوه نشده باشد از دیدن گناه، از شنیدن گناه ناراحت میشود. اما وقتی قلب انسان آلوده شد دیگر از اینکه ببیند شخص دیگری گناه مرتکب میشود اون هم آزرده نخواهد شد! چرا؟ چون خودش مبتلاست. چون خودش گرفتار است. کسی که خودش گرفتار است ممکن است تا یک مدتی هم بتواند ظاهر خودش را حفظ کند اما چون شاهد گناه و معصیت خداوند در وجود خودش هم هست كمكم از قباحت و زشتي گناه در ذهن او كاسته ميشود و به جايي ميرسد كه از گناه خود و ديگران حتی قلباً هم آزرده نمیشود!
ادامه اين نوشتار كه متن پياده شدهي سخنراني حجةالاسلام صنعتي در كانون پيامبر اعظم (ص) كازرون است را در بخش انديشهي ديني (+) مطالعه كنيد.