|
چند وقتیست فضای شهرم ملتهب است و کسی نیست نقش آب بر آتش را
آنگونه که خداوند می پسندد بازی کند
در میانه این درد ها صدایی بدجور گوشم را می آزرد ما 30 سال
است منتظر شهرستان شدنیم و کازرونی ها اجازه نداده اند ما پیشرفت کنیم.
فارغ از هر گونه فضای احساسی به عنوان یک انسان حقیقت جو روند
تحقیق در این خصوص را پیش رو گرفتم. ابتدا سری به سایت آمار زدم تا حقیقتا دریابم بخش
چنارشاهیجان کی تاسیس شده است؟
از سال های 1368 شروع به گشتن کردم و بالا آمدم. کمی سخت بود
اما باید این رنج را به جان می خریدم تا نگویند بی انصافی کرده ای. راستش بستر بیماری
فرصتی دو چندان را برای اینکار به من داده بود.
به سال 1385 رسیدم گویا بخش چنارشاهیجان براساس سایت درگاه ملی
آمار ایران در سال 1385 با الحاق دهستان انارستان از بخش مرکزی به چنارشاهیجان و بخش
هایی از کوهمره تشکیل شده بود؛ هر چه قدر حساب و کتاب کردم دیدم فاصله 12 تا 30 سال
زیاد است. دعا کردم خدا این برادران شیعه تریبون دار را در مسیر درست دریافت آمار قرار
دهد شاید ما هم رستگار شدیم.
به سراغ فرماندار دهه 80 کازرون دکتر رصافیان که از قضا کازرونی
است رفتم؛ گفتم آیا شما حق و حقوق چناری ها را نادیده گرفته اید. دکتر ذاتا آدم آرامی
است؛ خندید و گفت: صبر کن. بیش از نیم ساعت از خدماتش به قائمیه گفت. از زمانی که گاز
از وسط قائمیه عبور می دادند، اما سهم قائمیه فقط خرابی خیابان بود و بس؛ و گفت چگونه
با درایت خاص پیمانکار را مجاب به ایجاد زیر ساخت ها در قائمیه کرده بود به گونه ای
که تحسین مهندس نوذری وزیر نفت آن روزها را برانگیخته بود. گفتم دکتر دیگر چه فرمود
بروید از بزرگترهایشان بپرسید چه کسی این مدارس را برایتان ساخته است چند اسم و آدرس
هم داد که من فراموش کرده ام
دکتر می گفت: وقتی قرار شد با هزینه خیرساز یک ورزشگاه در قائمیه
بسازیم مجبور شدیم زمینی را که متعلق به منابع ملی بود از انحصار یک دامدار که پروانه
چرا داشت بیرون آوریم. در آن سال ها چیزی حدود 8 میلیون تومان پرداخت کرده بودند و
وقتی از تلاش هایش برای ایجاد بخش چنارشاهیجان گفت، کمی خستگی را تجربه کردم. روح آزرده
ام انگار کوهی از غم را به دوش کشیده باشد. گفتم: پس ما چه کرده ایم که باید تهمت استعمارگر
بودن بشنویم و دم باز ندهیم؟
به حال مردم بینوای شهرم افسوس خوردم و دعا کردم تا خدا نفاق
گران را که در لباس ریا و تزویر اختلافی اینچنین سهمگین در دل مردم منطقه کاشته اند
هدایت کند. اختلافی که همسایگانم از دیدن نام کازرون خسته شده اند و سعی می کنند با
پودر رنگی زخم های دلشان را درمانی موقت باشند.
همسایه خوب و گرامی راه پیشرفت در جدایی نیست با هم مهربان بودن
را ارج نهیم تا سعادت دنیا و آخرت نصیبمان گردد.