زیر حوزه شاپور و دالکی دارای دشت های نودان، کازرون، کمارج، خشت و کنار تخته، برازجان دالکی، پریشان، چنارفاریاب، کره بس، موسقان، جره، دادین، دهله بوسکان بزپر، نوچین پاچون و فراشبند است. دشت کازرون به مساحت 33500 هکتار یکی از مهمترین دشت های این زیر حوزه محسوب می گردد. متوسط بارندگی در این دشت تا 500 میلی متر گزارش شده است. و میزان تبخیر در آن سالانه بین 2400 تا 3000 میلیمتر می باشد. ماههای تیر و مرداد بیشترین سهم را در میزان تبخیر سالانه دارند(منبع مشاور یکم).  متوسط درجه حرارت در دشت کازرون 22 درجه سلسیوس می باشد. مهمترین مناطق مسکونی این دشت، روستای قلعه بید، شهر کازرون تا روستای بوعلی می باشد.

قسمت اعظم این دشت توسط رودخانه شاپور و سرشاخه های آن آبیاری می گردد. این رودخانه از کوههای غرب دریاچه پریشان و شمال شرق شهر کازرون سرچشمه می گیرد. در واقع این رودخانه از بهم پیوستن ادامه رودخانه سفید در تنگ چوگان (که از بهم پیوستن جریان چشمه رنجان، چشمه پیرسبز و چشمه ساسان تشکیل شده است) با چشمه چنار یا سراب شیر( که از شمال دشت کازرون و از ساحل راست وارد رودخانه شاپور می شود) تشکیل می شود. ضمن اینکه رودخانه پهنک نیز در ساحل چپ و در قسمت غربی دشت به این رودخانه تخلیه می شود.

میانگین شوری آب های ورودی به دشت کازرون بین 47/. تا 89/0 دسی زیمنس بر متر است. و میانگین شوری آبهای خروجی دشت حدود 1 دسی زیمنس بر متر می باشد. بطورکلی دشت کازرون از نظر منابع آب های سطحی و جریانهای دائمی یکی از دشت های غنی حوزه آبریز حله که از ادامه مسیر رودخانه شاپور-دالکی تشکیل می شود به حساب می آید. ولیکن به علل فنی، اجتماعی و اقتصادی، سازه های بزرگ جهت مهار آبهای سطحی با محدودیت روبرو بوده است. لذا گفته شده است که امکان ساخت سدهای ذخیره ای و یا انحرافی بزرگ در این دشت اعم از خاکی یا بتنی مقدور نمی باشد!!!. با توجه به این مقوله تنها چند پروژه کوچک آبخیزداری در حوزه و مهار سیلاب مسیلهای مشرف به دشت در شمال و شرق کازرون پیشنهاد شده است( منبع مشاور یکم).

وجود سفره آزاد آبرفتی با ضخامت حداکثر 150 متر از مشخصه اصلی این دشت محسوب می گردد. سطح برخورد آب زیر زمینی در نقاط مختلف متفاوت و بین 2 تا 40 متر می باشد. در این دشت حداقل 1000 حلقه چاه عمیق و نیمه عمیق وجود دارد. همچنین علاوه بر چشمه های فعال که تعداد آنها انگشت شمار می باشد، گفته شده است که چندین رشته قنات با آب دهی مناسب در دشت وجود دارد. هدایت الکتریکی آب های زیر زمینی دشت از 5/0 تا 10 دسی زیمنس بر متر متفاوت است. بطور کلی قسمت اعظمی از آب های زیرزمینی شیرین و قابل استفاده در کشاورزی می باشد. ولی وجود برخی رگه های شوری باعث افزایش شوری آب زیرزمینی در برخی مناطق شده است.