از «سلمان ستیزیِ» جاهلانه در مدینه تا «تندیسِ سلمان سوزیِ» عامدانه در کازرون

ایران در مسیر تاریخ چند هزار ساله ی خود، فراز و‌ نشیب های زیادی را پشت سر گذاشته و با حاکمان و ادیان متعددی هم مواجه گردیده که عده ای، ظالم و خون ریز و بعضی هم عادل و با تدبیر بوده اند. هم زمان با بعثت نبی گرامی محمد(ص)، ایرانیان علاوه بر این که از مذهبی با پایه های اعتقادی ویژه برخوردار  بودند، همچنین حاکمانی سخت گیر و غیر همسو با عامه ی مردم در نقاط مختلف، به حکومت رانی اشتغال داشته اند. در این میان، مردی فرهیخته، عالم به فنون رزم و‌ جنگ آوری، مطلع از دانش های زمانه و از خانواده ای اصیل و نجیب ایرانی به نام «روزبه»، پس از پیمودن مسیری دشوار و طولانی، که حتی در مقطعی به بردگی هم کشیده می شود، نهایتا در مکه و یا مدینه به خدمت رسول الله شرف یاب و علاوه بر تغییر نام به «سلمان»، به دلیلِ پاکی، صداقت، اصالت و وجاهت، توفیق اتصال به منبع ولایت، رسالت و امامت را کسب نموده و طی ۳۶ سال عمر با برکت در سایه سار پیامبر رحمت، به بالاترین درجه ی انسانیت و روحانیت نایل می شود. در همین رابطه و با توجه به لزوم شناخت این عالم، عارف و صحابی بزرگ و معرفی خصوصیات و اندیشه های ایشان و عللِ دشمنی های جاهلانه ی تعدادی از ستیزه گران مدینه با وی و اقدام عامدانه فرد یا افرادی در سوزاندن تندیس بی جان ایشان در کازرون، موارد زیر مورد اشاره قرار می‌گیرند.

۱- بعضی از «غافلان تاریخ ندان» و البته «عاملان! تاریخ دان» مشکلات امروزین جامعه ایران را، به حرکتِ رهبران، علمای اسلام و مبلغین دینی و حوزوی در مسیر مستقیم سلمان و تاکید آنان‌ بر اندیشه ها و روش های آن فرهیخته ی کم مثال تلقی می کنند و‌ حتی قلیلی از «کم دانان علمی» بخشی از مشکلات اقتصادی فعلی را به پیروی از اندیشه های این گوهر ایرانی اسلامی می دانند! در حالی که واقعا مشکل امروز ما بیش تر به این دلیل است که عده ای مدیران وابسته به فرهنگ ضد سلمانی بخشی از مراکز اصلیِ قدرت را اشغال نموده و بی اعتقادی آن ها به راه، روش و منش سلمانیان، بعضا موجب ایجاد فاصله بین مردم و‌ دولت مردان گردیده است.

۲- سلمان پاک، الگویی تمام عیار از تقوای عملی، زهد، دفاع از اعتقادات نبوی، علوی و فاطمی و نمونه ای کامل از حاکم ایرانی و اسلامی و یاری وفادار، جان فدا و حافظ اسرار و رمز و رازهای رسول اعظم (ص) و امام عارفان علی(ع) و مدافعی «همه گاهی» و «همه جایی» برای اولادِ اهل بیت، به ویژه خانه ی کوچک زهرا (س) در هنگامه ی تنهایی همسرِ آن دردانه ی خلقت، و شاهدی صادق از تحولات آغازین روزهای نزول قرآن و نهایتا افتخاری همیشگی برای ایران، ایرانیان و کازرونیان در همه ی تاریخ بوده، هست و خواهد بود .

۳- جایگاه سلمان در خاندان نبوت، و شخص نبیِّ مکرم، بین اصحاب، تازه مسلمانان، بزرگان و علمای اسلام، اعم از شیعه، سُنی و دیگر فِرَقِ اسلامی، چنان برجسته است که هیچ قدرت رسانه ای و تبلیغی امکان ایجاد خدشه در چهره ی نورانی و بزرگش را نخواهد داشت. در عین حال به دلیل دفاع جانانه و شجاعانه ی این ‌‌فقیه و عارف بزرگ ایرانی از «ولایت» و ترس دشمن از تبدیلِ ایشان به الگویی عملی برای نسل فعلی و آینده ی شیعیان و دیگر فرقه های مسلمانان، طی سال های گذشته اقدامات منافقانه و رذیلانه ای برای رو در رو قرار دادن ایرانیان با این ایرانی زاده ی اصیل و نجیب صورت گرفته و با کمال تاسف عده ای از اصحاب بی بصیرت و پادوهای خط فکری معاندین و منافقین نیز آنان را در ‌این مسیر، مورد مساعدت قرار می دهند.

۴- ارتباط نزدیک سلمان با رسول رحمت و تصریح حضرت بر فضل و کمالات ایشان در دنیا و آخرت و همچنین بشارت بر انتظار بهشت برای داخل شدن این صحابه ی غیر عرب و ... موجب حسادت و ‌در نتیجه ستیزه جویی چند دسته از اهالی مدینه گردید:

۴/۱- کسانی که بر اساس عصبیت قومی، عرب را بر عجم ترجیح می دادند و همواره به رسول الله در خصوص آموزشِ اسرارِ خلقت به سلمان و... اعتراض می کردند .

۴/۲- افرادی که از ولایت مداری و دفاع سلمان از اهل البیت(ع)، به ویژه علی(ع) بیمناک بودند و ایشان را مانعی برای اجرای نقشه های خود می دانستند .

۴/۳- مامورین نفوذی و منافقین وابسته به سازمان پنهان یهودیان و‌ مسیحیان صهیونیستی که خود را برای انحراف بزرگ پس از نبود رسول الله آماده کرده بودند و طبیعی بود با وجود سلمان این توطئه نقش بر آب می شد.

۵- پس از رحلت پیغمبر اکرم(ص) و آغاز مظلومیت علی(ع) و روزهای سخت شیعیان راستین و ماجرای غصب‌ خلافت و تهاجم به خانه ی زهرای اطهر، سلمان به عنوان یکی از ارکان اربعه شیعه به حمایت تمام و کمال از خاندان رسالت پرداخت و‌ بعد از حمله ی اعراب به ایران نیز، مسئولیت تبلیغ و دعوتِ «نرم افزارانه» از ایرانیان به طرف اسلام راستین را بر عهده گرفت و در خلال سال ها استانداری مدائن [پایتخت ایران]، برای همیشه ی تاریخ، ایرانیان را به مدافعانی تمام عیار برای خاندان نبوت تبدیل نمود.

۶- طی سال های گذشته ته مانده های تفکرات جاهلی با هدایت عوامل جدیدِ وابسته به سازمان های جاسوسیِ وهابی و یهودی، تلاش های زیادی برای پاشیدن گرد ابهام بر چهره ی تابناک سلمان و ایجاد تقابل بین به اصطلاح وطن پرستان و سلمان گرایان ایرانی را آغاز و در همین راستا علاوه بر تاریخ سازی های جعلی، همچنین با استفاده از اساتید منحرف الفکر در بعضی از مراکز علمی و دانشگاهی، ذهنیت های منفی و خیال بافی های دست سازشان را به ذهنِ بخشی از دانش جویان و نسل فعلی، منتقل و تلاش نموده تا مشکلات اقتصادی موجود در کشور را نیز به گردنِ وابستگیِ رهبرانِ جامعه ی اسلامی، به تفکر و اندیشه های سلمان محمدی بیندازند .

۷- پس از تاسیس داعش و اجرای عملی برنامه ی نفوذ عوامل داعشی به کشورهای موسوم به محور مقاومت و تلاش برای انهدام و سوزاندن تمامی مساجد، حسینیه ها، زیارت گاه های شیعیان و محو هر گونه آثار هویتیِ منسوبانِ شیعی در کشورهای هدف، اقداماتی نیز برای تخریب آرامگاه سلمان در مدائن صورت گرفت که البته به دلیل حضور به موقعِ حیدریون، زینبیون و فاطمیون و دیگر مدافعان حریمِ حرم، این طرح به شکست انجامید.

۸- هم زمان با طراحی ها و تبلیغات وسیع منافقین و عوامل داخلی برای اجرای اغتشاش در ایران و درست در تاریخی که حامیان داعش دستورِ تخریب اموال عمومی را صادر کرده بودند!، سحرگاه دوازدهم مردادماه نود و هفت، ناگهان فرد یا افرادی اقدام به سوزاندن مجسمه ی فلزی سلمان کازرونی در یکی از میادین ورودی شهرستانِ آبا و اجدادی این صحابی بزرگ نموده و جالب است که این خبر بلافاصله توسط همان منابع و مراکزِ منافقین، در سطحی وسیع پوشش داده می شود. در همین رابطه نکات زیر متذکر می شود:

۸/۱- علی رغم برخورداری سلمان از نژاد ایرانی و مشخص بودن اصالت خانوادگی وی به فارس و به روایتی تولد ایشان در منطقه ی تمدنی کازرون، متاسفانه اما قبل و بعد از انقلاب آن چنان که باید، در شناسایی شخصیت و جایگاه بالای این فقیه منتسب به خاندان رسالت و امامت اقدام نگردیده است.

۸/۲- اگر چه سوزاندن تندیسی بی روح، آن هم در منطقه ای غیر حفاظت شده و خارج از شهر، بیش از آن که عملیاتی متهورانه باشد، اقدامی بزدلانه، کینه جویانه و ناشی از ضعف و ترس مرتکبینِ «داعش مدار» تلقی می شود لکن آن چه مایه ی تعجب و البته تاسف شدید اهالی «ولایت مدار» و‌ «اهل البیت دوستِ» کازرون گردیده همانا اظهارات و موضع گیری های بی پایه یِ تعدادی از مدعیان علمی و مطالب منتشره توسط آنان در گروه های مجازی و سایت های خبری، مبنی بر بی تعلقی اکثریت مردم و‌ جوانان کازرون به آن هویت دهنده ی افتخار آفرین ایرانی و جهانی و ادعای بدون دلیلِ ترجیحِ هویتیِ مخروبه یِ کاروان سراها و چشمه های آب های خشکیده، بر هویت سلمان محمدی و نهایتا تلاش برای ایجاد ارتباط بین این عمل داعشی گونه با سرخورده بودن مردم از دین اسلام، علما، انقلاب و ... بوده است!؟.

سخن پایانی:

در هر حال گر چه انتظار از دستگاه های متولی نظم، امنیت و مسئولین فضاهای شهری و‌ نمادهای هویتی ملی و اسلامی، حفاظت و مراقبت از تندیس ها و صدها مرکز تاریخی و تمدنی موجود در شهرستان کازرون بوده و طبیعی است در اولین فرصت ممکن ضمن شناسایی و برخوردِ قانونی با مرتکبین، دست های پشتِ پرده و آلوده و انگیزه های آنان را افشا خواهند نمود، در عین حال شایسته است نسبت به ادعاهای صورت گرفته در ایجاد ارتباط بین انگیزه ی سوزندِگان تندیس با رفتارهای روحانیون، امامان جمعه و‌ جماعات و چگونگی کشف ارتباط مذکور! و... دقت و‌ تامل بیش تری به عمل آورده و تحقیقِ افزون تری مبذول فرمایند.