سَهمِ کازرونی ها از «مدیریت»های کلانِ اداری، لزوم بازنگری در شیوه های انتخابِ مدیرانِ استانی و شهرستانی!

استقرارِ افراد در «پُست»های اداری و دولتی، بی شک «امانتی» است که خداوند در اختیار آنان و مجموعه های سیاسی و اجتماعی قرار داده و در نظامِ مردم سالارِ دینی، «انتخابِ» مدیران نیز تنها بر اساس ملاک هایی همچون تقوا، پاک دستی، مردم داری، اخلاق نیکو، رفتار اسلامی و انسانی و طبیعتا آشنایی با «موضوعِ کاری» و اِشراف بر «وظیفه ی اداریِ» مورد نظر، صورت می گیرد. در همین راستا، «انتصاب» اشخاص و «توزیع» مدیریت ها، بر مبنای اصولِ قبیلگی، قومیتی، فامیلی، منطقه ای و جناح بندی های سیاسی، آن هم بدون در نظر گرفتنِ شایستگی های فردی، رفتاری و عملیاتی، نه تنها موجب پیش رفتِ امور و حلِّ مشکلات نگردیده، بلکه به نوعی «خیانت» در امانت و خلاف مصالح مردمی و حاکمیتی تلقی خواهد شد. ضمن در نظر داشتِ موارد یاد شده اما، به دلیل مشکلاتِ مدیریتیِ استان فارس و عدمِ توسعه ی زیرساختی و‌ پیش رفت های مدِّ نظر در شهرستان های بزرگی همچون کازرون، نکاتی به شرح زیر مورد اشاره قرار می گیرند.

یکم- مدیریت در استان های پهناوری مانند فارس، که از تنوعِ کثیرِ قومی، مناطق بیست و نُه گانه ی شهرستانی، نواحیِ چند صد واحدیِ جغرافیایی و جمعیتِ زیادِ انسانی برخوردار است، قطعا نیازمند رعایتِ «باید»ها و «نباید» های اجتماعی و فرهنگی و‌ دقتِ بیش تر در انتخابِ مدیران و واگذاری پست های مدیریتی به افراد، اشخاص و مجموعه های سیاسی و حاکمیتی است؛ چه در غیر این صورت، هرگونه سیاسی کاری و بی تقوایی موجب نارضایتی های مردمی، پس رفت در توسعه ی منطقه ای، تضییع اموال عمومی، انباشتِ مشکلات و انتقالِ معضلات به نسل های آینده خواهد گردید.

دوم - مشارکت دادنِ ساکنانِ مناطق جغرافیایی در تعیین سرنوشت و استفاده از نخبگان و کارشناسان بومی در ترکیبِ مدیریتیِ همان منطقه موردِ تاکید قرار گرفته و تجربه هم نشان داده که علي رغمِ دیدگاهِ انحرافیِ غالب، در تحميلِ مديرانِ ناکارآمد و به کارگیریِ غیر بومیان در چنین مناطقی، اما عُمده ی نقاطی که قاعده ی انتخابِ «شایسته گانِ» بومی مورد احترام قرار گرفته، از پیش رفت های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعیِ افزون تری در مقایسه با دیگر مناطق، بهره مند گردیده اند .

سوم - گرچه «سهم» خواهی های منطقه ای و شهرستانی در به کارگیریِ مدیرانِ اداری و استانی، بعضا امری نامتناسب با اصولِ «شایسته سالاری» است!، در عین حال اما نظر به این که «به کار نگرفتنِ» افرادِ توانمند و مدیرانِ کارآزموده ی بومی و اعزامِ افرادِ نا آشنا به محیط های کاری و‌ اداریِ شهرستان ها، آن هم صرفا بر اساس نگاه های تَنگِ انتخاباتی، جناحی، قومیتی و فامیل سالاری، نیز امری قبیح و کاملا متضاد با اصولِ «شایسته سازی» است!، طبعا مردم و نخبگانِ منطقه ای حق دارند بپرسند به راستی سهمِ کازرونی ها در مسئولیت های کلانِ استانی و مدیریت های اداریِ شهرستانیِ خود چه بوده؟ و عللِ عدمِ استفاده از نیروهای کارآمدِ بومی در ترکیبِ پست های مدیریتیِ خود چیست؟ و این روندِ ناسازگار با اصولِ حکومتِ اسلامی تا چه زمانی بِناست استمرار یابد؟!.

چهارم - طی بررسی های صورت گرفته، پس از پیروزی انقلابِ شکوه مند اسلامی و علی رغم سابقه ی ۸۰ ساله ی تاسیس «فرمانداری» در منطقه ی بزرگ کازرون، تعدادِ زیادی فرماندار و یا سرپرستِ این واحد دولتی، منصوب و مشغولِ فعالیت گردیده که تنها افرادِ اندکی، بومی بوده و بقیه ی آنان از دیگر مناطق انتخاب و‌ اعزام شده اند!، این در حالی است که علی رغمِ وجودِ مدیرانِ توان مندِ «بومی»، لکن در مدیریت های دولتی، انتظامی، امنیتی، نظامی و سیاسی مورد استفاده قرار نگرفته اند. جالب است که پس از ارتقای تعدادی از مناطق به «بخش» نیز اکثریت «بخشداران»، غیر بومی و فاقد سابقه ی آشنایی با شهرها و مناطقِ محل ماموریت بوده اند .

پنجم - در حالی که کازرون بعد از شهرِ شیراز بزرگ ترین، پرجمعیت ترین و موثرترین منطقه از جهاتِ سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی و با سابقه ترین آن ها از لحاظ تاسیسِ «فرمانداری» در استان بوده، لکن طی مدت زمان یاد شده «نخبگان» و «شایستگانِ» آن کم ترینِ حضور در ترکیبِ مدیریت های کلانِ فارس، شامل استاندار، معاونین و مدیران کل را داشته و این در حالی است که هم زمان تعدادِ کازرونی های فعال و شاغل در پُست های ستادی و مدیریتیِ کشوری، لشکری و وزارتی قطعا بیش از دیگر مناطقِ فارس بوده است.

ششم - یکی از شرایطِ اصلی و بنیادی جهت واگذاریِ «پُست»های مدیریتی به افراد و اشخاصِ حقیقی، آن هم در شهرستان های با سابقه و بزرگی مانند کازرون، برخورداریِ این افراد از سابقه ی کار و بهره مندیِ آنان از تجربیات مدیریتی در «رده های» بالاتر و یا حداقل مُشابه بوده که با کمال تاسف این اصل نیز در امورِ مدیریتی شهرستان، به ویژه مسئولينِ ارشدِ دولتي، رعایت نگردیده به گونه ای که طی بررسی های صورت گرفته اکثریتِ آنان تا قبل از انتصاب یا اصلا تجربه ی چنداني نداشته و یا هم تنها مسئولیتِ واحدهای بسیار کوچک در مناطقِ کوچک تری را عهده دار بوده اند .

هفتم - انتقاد و یا اعتراضِ مربوط به عدمِ استفاده از نخبگانِ بومی در ترکیبِ پُست های دولتی و ارگانیِ کازرون، گرچه بیش تر توسط مردم و درونِ محافلِ خصوصی و عمومی، به عنوان مطالبه ای همه گانی، مطرح بوده، در عین حال لکن به مناسبت های مختلف توسطِ امامانِ محترمِ جمعه، دست اندر کارانِ رسانه ای و مطبوعاتی و مدیران غیر وابسته به بدنه ی ادارتِ دولتی، نیز مطرح و بارها خواستارِ پایان دادن به این رویه ی غیرقابلِ قبول شده اند.

سُخنِ آخر:

شهرستان کازرون، با مشخصاتِ ویژه یِ جغرافیایی، تاریخی، تمدنی، فرهنگی، سیاسی و انقلابی و‌ بهره مندی از ظرفیت های اقتصادی، تولیدی و صادراتی، ضمنِ برخورداری از افراد و‌ مدیران دل سوز، آشنا به محیط، کاربلد و توان مندِ بومی، تواناییِ حلِّ ریشه ای مُعضلات منطقه ای را دارا بوده و طبیعی است یکی از عمده ترین موانعِ «پیشرفت» و «توسعه نیافته گی» آن نیز همانا حضور مدیران کم تجربه، مدیریت های ناپایدار و کوتاه مدت، دخالت های مستمرِ جناح بندی های سیاسی در امور غیرِ مرتبط با آنان و... می باشد؛ که در همین رابطه پیشنهاد می شود :

الف)- «طرحِ» شناساییِ افرادِ باسابقه و مدیران کارآشنایِ، ترجیحا بومیِ، مستقر در شهرستان، و یا دیگر مناطقِ کشوری مورد بررسی قرار گرفته تا ضمنِ به کار گیری آنان، نسبت به رفع مشکلات موجود اقدام شود .

ب)- با توجه به تاثیرِ حضورِ نخبگان شهرستان های بزرگ در ستاد اجراییِ استان، به گونه ای برنامه ریزی شود که تعدادی از کارشناسان خُبره، کار آزموده، آشنا با مشکلات و معضلاتِ این مناطق در پُست های مدیریتی و یا مشاورانِ ویژه ی استاندار مشغول به کار شده تا به شکلِ ویژه و با کم ترین زمانِ ممکن در امورِ مربوطه همکاری و‌ اقدامات لازم را صورت دهند .

ج)- ترتیبی اتخاذ شود تا هم زمان با تبدیل دولت ها، حتی الامکان، ضمن استفاده از استاندارِ «توان مندِ» بومی، همچنین از تغییرات «کوپه ای» و ناپایداری در مدیریت های استانی و شهرستانی جلوگیری و از دخالت سَمِّ مُهلکِ جناح بازی، قومیت گرایی و فامیل مداري در امور شهرستان ها و مدیران کُلّ استان جداًّ خودداری شود .

در پایان ضمن سپاس از همه ی کسانی که طی ۴۰ سال گذشته در خصوص پیش رفت و‌ توسعه ی استانِ فارس و شهرستان بزرگِ کازرون خدمت نموده اند، امید است موارد فوق الذکر را از باب «اَلْنَصیحَه لِاَئمةِ المُسْلِمینْ» تلقی نموده و تمامِ همّ و غَمّ خود را برای رفع مشکلات مردم و جامعه ی ولایت مدارِمان به کار گیرند.