بعد از حدود سه ماه تعطیلی اجباری مدارس، در اولین هفته بازگشایی مدارس و حضور اختیاری دانشآموزان، برای تهیه گزارشی به مدرسه رفتم.
هنگامی که پا به مدرسه گذاشتم سکوت خاصی بر مدرسه حاکم بود و در حیاط مدرسه، خبری از صدا و هیاهوی همکلاسیها و هممدرسهایهایم نبود، حیاطی که در زنگهای تفریح صدا به صدا نمیرسید. آن قدر سکوت همه جا را فرا گرفته بود که وقتی از پلهها بالا میرفتم صدای گام برداشتنم را حس میکردم و تنها جیک جیک گنجشکان در گوشم نجوا میشد.
آرام آرام داشتم به پشت در کلاس میرسیدم، نمیدانستم به کلاس بروم یا نه؟ وقتی به پشت در کلاس رسیدم، دلم برای در زدنها، سلام کردنها، اجازه گرفتنها، فریادهای سرخوشانه و شیطنتهای سر کلاس و... واقعا تنگ شده بود و بغضی گلویم را میفشرد. هنگامی که در کلاس درس نه دانشآموزی را می دیدم و نه معلمی؛ گویی تابستان بود و تنها من در مدرسه بودم.
موضوعی ذهنم را مشغول کرده بود. موضوع سلامت خود، همکلاسیهایم و خانواده هایمان؛ این که نکند پس از چند ماه تحمل قرنطینه و سختیهای آن به یکباره با حضور در جلسات امتحان تمام زحماتمان به هدر رود و ما هم کرونایی شویم. کرونایی که هر روز مبتلایانش بیشتر و بیشتر میشود.
وقتی به دفتر رسیدم صدای مدیر، معاونان و معلمانم را میشنیدم که شاید از خاطرات سر کلاسشان تعریف میکردند، وارد دفتر که شدم پس از سلام و احوالپرسی مصاحبهای اختصاصی با مدیرم داشتم.
مدیر دبیرستان متوسطه اول پسرانه سما گفت: در این مدتی که مدرسه باز شده است فقط حدود پنج تا ده درصد دانشآموزان از باز شدن مدارس استقبال کردهاند که هر چه به آخر هفته نزدیک میشویم، تعداد کمتر میشود.
کاوه حسین آبادی افزود: از آغاز هفته برای دانش آموزانی که در دروس خود دچار مشکل بودند، کلاسهای رفع اشکال برگزار شده است.
او نگرانیهای والدین و دانشآموزان را در مورد حضوری شدن امتحانات پایه نهم به جا دانست و ادامه داد: ما تابع تصمیمات وزارت خانه هستیم و در صورت حضوری برگزار شدن امتحانات پایه نهم، تمامی پروتکلهای بهداشتی را رعایت خواهیم کرد.
زمانی که می خواستم از مدرسه خارج شوم خاطرات خوب و شادیهایی که با دوستان و معلمانم داشتم تک به تک جلوی چشمانم ظاهر میشد و در دل آرزو کردم که هر چه زود تر این ویروس منحوس رخت بر بسته و ریشه کن شود تا همه چیز به روال عادی خود برگردد.
سکوت در همه جا آشکار و پنهان بود و معلمان کوشا به پاسخگویی و رفع اشکال دانشآموزان عطشان بودند.
خبرنگار- کوروش خضری مطلق، دانش آموز پایه نهم شهرستان کازرون