فلسفه بوجود آمدن نشریه راه چه بود؟ هدف از انتشار آن چیست؟

در ابتدا باید عرض کنم که تکثر در مطبوعات، مطلوب است. به نظر بنده، این منطق خوبی نیست که بگوییم حال که حزب اللهی ها یک نشریه خوب دارند، همه بیایند و در همان یک نشریه قلم بزنند و به این بهانه هیچ نشریه دیگری راه اندازی نشود.

"راه" ادامه نشریه "سوره" است. البته هم اکنون نیز "سوره" چاپ می شود. اما منظور بنده، سوره ای است که در زمان سردبیری آقای وحید جلیلی (سردبیر فعلی نشریه راه) منتشر می شد که 30 شماره هم در زمان ایشان به چاپ رسید. بعد از این مدت با توجه به مشکلاتی که بین ایشان و مدیران حوزه هنری پیش آمد، کلیه هیئت تحریریه سوره ی آن زمان به همراه آقای جلیلی از نشریه بیرون آمدند. به تعبیری اخراج شدند و به تعبیر دیگر خودشان بیرون آمدند. به هر حال هر کس تغبیر خودش را از این موضوع دارد. اکنون همان تحریریه، "راه" را راه اندازی کرده است. این ماجرا بر می گردد به سال 82 که آقای جلیلی سردبیر سوره شدند و بعد از 4 سال از آن بیرون آمدند (اخراج شدند).

هم آن "سوره" و هم این "راه" تأکیدشان بر تبیین اهمیت جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی است که این جبهه فرهنگی، عناصر و اجزای مختلفی دارد که باید به یکدیگر وصل شوند. حال "راه" تأکید بر آن دارد که هم بتواند این اجزا را به یکدیگر وصل کند و از آن مهمتر اینکه بتواند یک نگاه جبهه ای گسترده به جنگ فرهنگی را در بین این اجزا ایجاد کند. حال این عناصر جبهه فرهنگی ممکن است یک طلبه باشد در میناب یا یک استاد دانشگاه در تهران و یا یک آیت الله در مشهد که این اجزا باید از توان و تجربه ی یکدیگر استفاده کنند. البته در این زمینه "راه" هنوز اول راه است.

هسته اولیه راه چه کسانی بودند؟

همان آخرین تیم نشریه سوره که افرادی همچون آقای وحید جلیلی، آقای محمد جواد میری، آقای زاده محمدی، آقای نعمت الله سعیدی و سایر دوستانشان را شمال می شد که بعد از بوجود آمدن "راه" ، بعضی از این دوستان، ارتباطشان کم رنگ شد.

گفتمان حاکم بر نشریه چیست؟

عدالت و معنویت. برخلاف تصور موجود، گفتمان مورد نظر ما عدالت صرف نیست، چرا که خود عدالت در ذیل مبحث دین واقع می شود. پس به طور حتم برای رسیدن به مفهوم صحیحی از عدالت باید ابتدا، تعریف صحیحی ار دین ارائه دهیم. در بحث تعریف دین هم به طور کلی، همانطور که آقای جلیلی همیشه می فرمایند: دین، همه دین است نه چیزی کم و نه چیزی زیاد. 

چه مقدار از اهدافی  که در ابتدا برای خود متصور بودید، محقق شده است؟

همان طور که عرض کردم ما هنوز اول راه هستیم و مسیر باقی مانده، بسیار طولانی است . اما با توجه به امکانات و محدودیت هایی که ما با آنها رو به رو هستیم، باید گفت که خوب پیش آمده ایم. به طور مثال توانسته ایم خودمان را از سطح شهر تهران خارج کنیم و در شهرستان ها هم مخاطب جذب کنیم. همانطور که می دانید، خیلی از نشریات تهرانی با این مشکل مواجه اند که فقط در سطح تهران باقی می مانند و نمی توانند در سطح کشور حرفی برای گفتن داشته باشند.

با توجه به صحبت های شما در رابطه با هدف ایجاد ارتباط فعالین فرهنگی کشور با یکدیگر، آیا شما در نشریه فقط به معرفی این فعالین فرهنگی می پردازید یا تزریق محتوا و فکر را هم برای آنان در نشریه گنجانده اید؟

قطعا نشریه هر دو این موارد را پوشش خواهد داد. به این صورت که توسط معرفی فعالین فرهنگی، امر برقراری ارتباط را میسر می کند و از طرف دیگر با چاپ مطالبی از اساتید مجرب و متعهد در این زمینه، بحث تزریق محتوا را پوشش می دهد.

ملاک شما برای انتخاب موضوع و مطلب چیست؟ و چه سیری برای تأیید نهایی یک مطلب طی می شود؟

اولا به خاطر مشی نشریه، موضوع و مطلب حتما باید زمینه فرهنگی داشته باشد. البته در هر موضوعی شما می توانید رگه هایی از فرهنگ را پیدا کنید. اما منظور بنده این است که ما مثلا نمی رویم یک مطلب کاملا سیاسی کار کنیم. به عنوان مثال ما در بحث انتخابات وارد می شویم ولی با نگاه فرهنگی و نه با نگاه سیاسی.

بعد از آن وجود نگاه جبهه ای در مطلب برای ما اهمیت دارد. یعنی مخاطب وقتی مطلب را می خواند، حتما این نگاه را درک کند.

و مبحث بعدی وجود نگاه عدالت خواهانه در مطالب است که خوب این موضوع هم برای ما مهم است.

مخاطبان نشریه چه کسانی هستند؟

به طور کلی هر کسی که خود را حزب اللهی می داند، مخاطب ما محسوب می شود. چرا؟ چون واژه حزب اللهی یک مفهوم اخص است از مسلمان بودن و انقلابی بودن، که خوب اینها کسانی هستند که به نحوی در زندگیشان دین و انقلاب از اهمیت خاصی برخوردار است و تلاش می کنند که در جهت ارتقا جامعه اسلامی تلاش کنند. در نهایت با توجه به جامعه آماری ما، بیشتر این قشر، رنج جوان جامعه را تشکیل می دهند.

سیستم تهیه و تولید یک شماره از نشریه چگونه است؟ به عبارت دیگر، چه مسیری طی می شود تا نشریه به دست مخاطب برسد؟

ببینید ما در نشریه راه سرویس نداریم اما موضوع بندی خاصی برای نشریه بسته شده که شامل مورادی همچون فرهنگ، جبهه فرهنگی، اجتماعی، مباحث جهانی و سایر موضوعات می شود که هر کدام از این موارد دارای زیرمجموعه مربوط به خود هستند.

برای تهیه مطالب هم این طور نیست که ما در همه موارد برای موضوعات مورد نظر، سفارش مطلب داشته باشیم؛ بلکه سیکل به این صورت است که نویسندگان ما، حال چه عضو هیئت تحریریه باشند چه نباشند، مطالبشان را برای ما ارسال می کنند و ما با توجه به کیفیت مطالب ارسالی و نظر سردبیر، از بین آنها مطالب مورد نظر را انتخاب می کنیم.

البته در موراد خاص و یا موضوعات مناسبتی، سفارش مطلب هم داریم. برای مثال در همین شماره اسفند ماه، برای مطلب مربوط به زندان رفتن آقای جهانشاهی سفارش مطلب داشتیم.

بعد از دریافت و انتخاب مطالب، نوبت به ویراست آنها می رسد و بعد از آن، مطالب برای طراحی آماده می شود که در همین حین بحث انتخاب عکس و تیتر را هم داریم که بر عهده سردبیر و بنده است. پس از اتمام طراحی نشریه، نمونه خوانی مرحله بعدی است تا نشریه برای چاپ آماده شود. بعد از چاپ، نشریه وارد چرخه توزیع می گردد.

سیستم توزیع نشریه به چه صورت است؟

برخلاف رویه معمول، مدل توزیع ما به صورت انحصاری است که خودمان اسمش را توزیع "پارتیزانی" گذاشته ایم. به این صورت که ما در شهرستان ها و تهران، نمایندگان داوطلب داریم که کار توزیع را توسط تبلیغات رو در رو انجام می دهند. اسامی آنها هم هر شماره در صفحات اولیه نشریه چاپ می شود.

علاوه بر این سیستم توزیع، نشریه از طریق دکه های مطبوعات هم به مخاطبان عرضه می شود. اشتراک نشریه هم از راه های دیگر توزیع است که ما در این بخش زیاد قوی وارد نشده ایم.

البته نشریه به تعدادی از کتابخانه های عمومی هم فرستاده می شود.

در شماره های اخیر "راه"، علاوه بر رنگی شدن نشریه، تغییرات دیگری مثل مرغوب شدن نوع کاغذ هم به چشم می خورد. به نظر شما این نوع هزینه ها، با نگاه عدالت طلبانه شما تناقضی ندارد؟ که البته در بین مخاطبان هم این سوال پیش آمده است؟

نه. به هیچ وجه اینطور نیست. امروزه یکی از اصول روزنامه نگاری، توجه به اصل زیبایی شناسی است که خوب ما سعی کرده ایم  در این مورد هم از هزینه های بی مورد جلوگیری کنیم. در مورد نظر مخاطبان هم باید عرض کنم که بخش اعظمی از آنها از این تغییرات استقبال کرده اند و آن دسته از مخالفین هم، مخاطبانی هستند که می گویند ما نشریه راه را اگر بر روی گاغذ کاهی هم چاپ شود، می خوانیم؛ البته باید قبول کرد که این دوستان در اقلیت هستند.

به عنوان سوال آخر چه راه هایی را برای ارتباط مخاطبان با نشریه در نظر گرفته اید؟

آدرس پستی، ایمیل و وبلاگ راه هایی مختلف ارتباطی ما با مخاطب می باشد که البته دراین بین، حجم نامه های مکتوب خیلی کمتر است.

البته مخاطبان علاوه بر انتقادها و پیشنهاد هایی که دارند، می توانند مطالب خود را که می خواهند در نشریه چاپ شود، ارسال کنند.

ضمنا سایت نشریه نیز در حال راه اندازی است که خوب بزودی افتتاح خواهد شد.

تلفن: 66967009-021               ایمیل: raah.mag@gmail.com آدرس ایمیل جهت جلوگیری از رباتهای هرزنامه محافظت شده اند، جهت مشاهده آنها شما نیاز به فعال ساختن جاوا اسكریپت دارید              آدرس وبلاگ: rahmag.blogfa.com