در نظام هستی، همه چیز تحت ولایت خدا و در مسیر عبودیت اوست. از کوچکترین ذرات عالم تا کهکشان های بزرگ، همگی در مسیر عبودیت و تسبیح ذات حق هستند و انسان نیز زمانی خود را یافته و به فطرت خویش بازگشت نموده که هماهنگ با آفرینش، در مسیر عبودیت خدا قدم بردارد. انجام محرّمات و یا ترک واجبات که خروج از مسیر خداست، در زبان دین، «گناه» نامیده می شود که علاوه بر گرفتاری در عالم آخرت، در همین دنیا برای انجام دهنده ی آن، پیامدهای ناگواری به دنبال دارد. در آیات و روایات به این پیامدها تصریح شده که فهرست وار به آن ها اشاره می شود.

- اولین پیامد گناه، «نزول بلا» است. قرآن در سوره ی شوری آیه ی 29 می فرماید: «هر مصیبتی که به شما می رسد، به خاطر گناهانی است که انجام داده اید و در عین حال، خداوند از بسیاری از آن ها می گذرد.»

- دومین پیامد گناه، «حبس دعا و مستجاب نشدن آن» است. امام باقر (ع) می فرماید: «همانا بنده از خدا حاجتی می خواهد که در نظر دارد دیر یا زود آن را برآورد. سپس آن بنده گناهی مرتکب می شود و خدای تعالی به فرشته می گوید حاجتش را روا کن و او را از آن محروم دار، چون (به خاطر گناهش) متعرض خشم من شد و سزاوار محرومیت درگاه ما گردید.» (اصول کافی، ج3، ص373)

- سومین پیامد گناه، «حبط و نابودی اعمال نیک» است. همان گونه که بذری در زمین پاشیده می شود و محصول هم می دهد اما ناگهان آفتی می آید و آن را نابود می کند، گاهی انسان نیز کارهای نیک فراوانی انجام می دهد اما با یک یا چند گناه بزرگ، همه ی آن ها را نابود می سازد. در روایت است که رسول خدا (ص) فرمود: «هر کس روزی چند مرتبه ذکر سبحان ا... بگوید، خداوند برای هر ذکری، درختی در بهشت برای او قرار می دهد. یکی از اصحاب عرض کرد یا رسول ا...! پس درخت های ما در بهشت زیاد است؟ پیامبر (ص) فرمود: آری، اما بترسید از این که یک مرتبه آتشی بفرستید و همه ی آن ها را بسوزانید.» (ثواب الاعمال، ص26)

- چهارمین پیامد گناه در زندگی انسان، «کوتاه شدن عمر» است. در حدیثی از امام صادق (ع) است که می فرماید: «مردم به وسیله ی احسان و نیکی خود، بیشتر عمر و زندگی می کنند تا به عمرهای طبیعی خود و به خاطر گناهان بیشتر می میرند تا به واسطه ی مرگ های طبیعی.» (بحارالانوار، ج5، ص140)

- پنجمین پیامد گناه، «پاره شدن پرده های عصمت» است. یعنی انسان گناه یا گناهانی مرتکب می شود و در نتیجه ی آن، شرم و حیا از وجودش رخت برمی بندد و پرده های عصمتش دریده می شود و در نتیجه گناه کردن برایش عادی می گردد و آن را به آسانی انجام می دهد. امام علی (ع) درباره ی این که گناه پرده های عصمت را می درد، می فرماید: « بر هر بنده ای چهل پرده کشیده شده تا وقتی چهل گناه کبیره مرتکب شود. چون مرتکب چهل گناه کبیره شد، پرده ها از او برداشته می شود. سپس کار زشتی نباشد مگر آن که آن بنده مرتکب شود تا آن جا که به ارتکاب گناه میان مردم ببالد. آن گاه فرشتگان گویند: پروردگارا، این بنده ی تو هر عملی را مرتکب می شود و ما از کردار او خجالت می کشیم.» (اصول کافی، ج3، ص381)

- ششمین پیامد گناه، « سلب روزی و دگرگون شدن نعمت هاست.» امام علی (ع) می فرماید: « خداوند آسایش و راحتی هیچ مردمی را نمی گیرد؛ مگر به علت گناهانی که مرتکب شده اند و خداوند هرگز به بندگان خود ستم نمی کند.» (نهج البلاغه فیض، ص570)

و در دعای کمیل می خوانیم: « اَللهُمَ اغفِر لِیَ الذّنُوبَ الّتی تُغَیِّرُ النِّعَم؛ خدایا آن گناهانی که باعث دگرگونی و تغییر یافتن نعمت ها می شود، برای من ببخش.»

طبق احادیث معصومین (ع)، کفران نعمت، خودداری از بخشش، نوشیدن شراب، گوش دادن به موسیقی مبتذل، کم فروشی و اسراف کردن، از گناهانی است که باعث فقر و سلب نعمت ها می شود.

- هفتمین پیامد گناه، «مسلط شدن اشرار و ستمگران» است. هر گاه ملتی از مسیر خدا و تقوا فاصله گرفت و در جاده ی گناه غلتید، خداوند ستمگران و ناپاکان را بر آن ها مسلط می کند. در حدیث قدسی نیز وارد شده که خداوند می فرماید: «هر گاه کسی که مرا شناخته، نافرمانیم کند، کسی را که مرا نشناخته بر او مسلط می کنم.» (سخن خدا، ص199)

علاوه بر آن چه ذکر شد، سلب لذت مناجات، از بین رفتن قبح و تلخی معصیت، رسوا شدن در میان مردم، سیاهی قلب، سنگدلی و قساوت، سلب توفیقات، سلب آرامش روحی و فشار وجدان، نیامدن باران، تسلط نفس و شیطان و... از دیگر پیامدهای گناهان است که در آیات و روایات به آن تصریح شده و فعلا مجال توضیح آن ها نیست.

منبع : هفته نامه شهر سبز