رهبرم ای عشق من ، جانم فدای لحظه ات

شاد باشی همچنان ، آید بسوی ما غمت

در مسیر ما فروزان هست نورت یا علی

مرهم زخم دل هر عاشقی سید علی

آن کلام دلنشینت میرود در جان ما

هم وجود نازنینت با یقین درمان ما

در تولا چشم هایم عشق را پیدا کند

صورت زیبایت آقا ، هر گره را وا کند

دیدنی ها دیده ام از فضل جدت یا علی

همچو یک دیوانه در راهت شدم سید علی

حاصل کار هزاران در ید تائید توست

آنچه پنهان است از ما با یقین در دید توست

بی محبت با تو عهدی هر کسی هم بسته است

در مسیر حق بلاشک خسته و وابسته است

عهد دیرین شاید از اقرار یک کاری متین

کشف حالت کار هر کس نیست جز اهل یقین

بس در این فرصت بیامد هر طرف نوعی عمل

بار دیگر شد بپا از فضل حق جنگ جمل

معرفت نسبت به هر کس در جهان کار ولی است

پیرو تو هر که باشد تابع مولا علی است

صرف و نحو و خواندن بسیار هم معیار نیست

هر که دارد مجلس و درس و سخن هم یار نیست

جعفری در راه تو سر میدهد مولای من

انتهای قله عشق تو باشد جای من

سروده ای از محمدرضا جعفری – تهران مهرماه 1388