اين بار به سراغ شخصي كه متولد 1356 اهل کازرون و به قول خودش پاسدار انقلاب و ولایت در مرکز آموزشی امام رضا (ع) است، رفتيم. فعالیت هنریش را ازسال 1369 با بازی در نمایش مدارس شروع کرد. یک گروه نمایشی را از سال 1372 با جمعی از دوستانش تشکیل داد که بعد ها با سازماندهی کردن و گسترش آن، گروه نمایشی دوکوهه و سپس گروه هنری دوکوهه را تاسیس کرد. در مدت زمان فعالیت  درعرضه هنری نمایش در بیش از 30نمایش فعالیت داشته كه در زمینه های مختلف کارگردانی بازیگری و… و باشرکت در جشنواره های دانش آموزی شهرستانی و استانی ،جشنواره های بسیج استانی و کشوری، دفاع مقدس استانی ،منطقه ای وکشوری وجشنواره فجر استانی حائز رتبه های مختلفی شده است.که باز هم به قول خودش این ها همه از سر لطف حضرت دوست بوده است. قرار مصاحبه با حميدرضا راوش را پس از هماهنگي با برادرش بعد از نماز مغرب و عشا در مسجد الزهرا (س) گذاشتيم كه حاصل آن ديدار مصاحبه پيش رو شد.

قبل از اين كه وارد بحث اصلي شويم، بعضي ها معتقدند كه افراد نظامي روحيه خشن دارند و هنرمندان روحيه اي لطيف و يك نظامي نمي تواند با اين روحيه اش هنرمند باشد. نظر شما در اين رابطه چيست؟

بسم الله الرحمن الرحيم. فکر مي کنم که اعتقاد درستي نيست چون يک نظامي بايد يک بازيگر خيلي خوب باشد. يعني آن جايي که لازم است خشن به نظر برسد که به کسي فرصت اظهار نظر ندهد و جايي که لازم است آن قدر مهربان و شوخ طبع باشد که همه را به سمت خودش بکشاند. يعني همان جوري که در سنت مولا علي داريم، جاذبه و دافعه. هيچ کس هم نمي تواند اين کار را انجام دهد مگر اين که بازيگر خوبي باشد. در اين راستا، هنر، مخصوصاً هنر نمايش تأثير زيادي دارد.البته شاید تصور شود که شغل نظامی تناسبی با هنر ندارد .ولی من از همان ابتدای ورودم به سپاه پاسداران و با یک دید فرهنگی و هنری وارد شدم و همین نگاه و با حمایت برادرانه فرمانده مرکز آموزش امام رضا (ع)جناب سرهنگ گودرزی و یاری جمعی از دوستان پاسدارم یک رژه را طراحی نمودم که سپس از تایید فرمانده کل سپاه و فرمانده کل قوا حضرت آیت ا…خامنه ای درآینده ای نزدیک به عنوان یک رژه رسمی سپاه پاسداران کشور مورد استفاده قرار خواهد گرفت . از دیدگاه من رسالت امروز سپاه کار فرهنگی دربین جامعه خصوص جوانان است و یکی از وسیله های موثر دراین امر هنراست .هنر میتواند نگرش ماراسنت به زندگی عمیق تر واندیشمند تر کند و همانطور که رهبر انقلاب فرمود :«توقع انقلاب از هنر وهنرمند ،مبتنی بر نگاه زیبا شناختی در زمینه هنر است. سپس باید نگاهمان درتمامی عرصه های انقلابی نگاهی مبتنی بر نگاه زیبا شناختی میباشد چرا که خداوند زیباست وزیبایها رادوست دارد

نظر شما در رابطه با هنر نمایش چیست؟

هنر نمایش هنر اندیشه و تفکر است هم برای هنرمند که هنر می آفریند جهت ایجاد فضای تعمق وتفکر وهم برای مخاطب که می خواهد از دریای بیکران هنر قطره ای رابنوشد .هنر نمایشی مقدس است وقداست آن از آن جهت است که انسان میتواند بواسطه آن به خداوند نزدیکتر شود اگر متعهداننه عمل کند .

الگوی شما در عرصه ی هنر چه کسی است

من در طول زندگی خود کسانی زیادی را دیدم که می توانند الگوهای خوبی جهت پیشرفت درعرصه هنر باشند ولی زمانی که در خلوت های خودم تفکر می کنم و منصفانه به این موضوع فکر می کنم می بینم الگویی که می تواند هم در عرصه هنر و هم در عرصه ی زندگی الگو قرار بگیرند تنها شهیدانند چرا که آنان بهترین بازیگران نمایش زندگی بودند و چه زیبا میزان سن های طلایی حضرت حق را اجرا نمودند ودر پایان نمایش زندگی خود ،مروارید جان خویش را تقدیم حضرت دوست نمودند و تندیس بهشت را از دستان نورانی مولای خویش بر سکوی افتخار ابدی دریافت کردند. باشد که ما نیز رهروان راستین آن مردان در عرصه هنر زندگی باشیم.

وضعيت فعلي تئاتر شهرستان را چگونه ارزيابي مي کنيد.

بعضي ها مي گويند تئاتر ايران کجاي تئاتر جهان هست که تئاتر استان فارس کجاي تئاتر ايران باشد و تئاتر کازرون کجاي تئاتر استان فارس باشد ولي من اين را قبول ندارم. الحمدالله ما بچه هاي خيلي با استعدادي در شهرستانمان داريم. همين الآن البته دقيق نمي دانم ولي شايد بيش از 3 يا 4 دکتراي تئاتر داريم، شايد بيش از 10 الي 15 نفر فوق ليسانس هنرهاي نمايشي داريم. شايد بيش از 20 يا 30 نفر، کارشناس هنرهاي نمايشي داريم و اين نشان مي دهد که به نسبت جمعيت شهرستان، تعداد اين دوستان زياد هست. همه ي اين ها هم در سطح کشور آدم هاي مطرح و شناخته شده اي هستند که حرف براي گفتن دارند. مثلاً آقاي فرشته حکمت يکي از قوي ترين مستندسازهاي ايران هستند، يا جناب آقاي دکتر عارف رئيس دانشکده ي هنر دانشگاه اراک هستند. اين ها نشان دهنده ي اين است که ما توانايي زيادي داريم ولي متأسفانه هر کدام از اين دوستان که به جايي مي رسند، از اين فضا خارج مي شوند.

به نظر شما دليل اين امر در چيست؟

دليل اين هم اين است که حمايت هاي لازم در اين شهرستان نمي شود. هم به لحاظ فرهنگ عمومي و هم به لحاظ فرهنگ اداري و مديريتي. معمولاً هنوز براي مسئولين ما جا نيفتاده است که هنر چقدر مي تواند در زندگي اجتماعي تأثير داشته باشد.

بايد عرض کنم که من درجه دار هستم و افسر نيستم. وقتي شما نگاه مي کنيد مي بينيد که تمام کارشناس هاي نظامي ايران را جمع کردند براي ايجاد يک رژه، يعني تمام کساني که ادعايي در کارهاي نظامي دارند، حتي به جايي رسيد که از عزيزان حزب الله لبنان هم استفاده کردند براي اين که يک طرح رژه اي براي سپاه بدهد اما وقتي نگاه مي کنيم که همه ي اين ها جمع مي شوند و بعد يک جواني از شهرستان کازرون مي آيد با لطف خدا و با اتکاء به تلاشي که در زمينه هاي مختلف خصوصاً در هنر نمايش کرده، مي آيد يک رژه اي را ارائه مي دهد که هر کسي که آن رژه را براي بار اول مي بيند، از بقيه ي رژه ها کنار مي گذارد. نمي خواهم بگويم شخص حميد راوش اين کار را کرده بلكه مي خواهم بگويم تلاشي که محمدجواد پيروان، آقاي محمد رجبي ، آقاي حسيني روش، آقاي برنجي، آقاي محمد هاشم دهقان، آقاي حسام شيخ الحکمايي، آقاي مرحمتي رئيس اداره ي ارشاد و آن هايي که روي من سرمايه گذاري کردند امروز اين گونه جواب مي دهد. و اين تأثير هنر نمايش است.

پس به نظر شما هنر نمايش در جامعه تأثير زيادي دارد.

هنر نمايش باعث مي شود که ذهن انسان آن قدر خلاق شود که از کوچکترين چيزي که مي بيند مي تواند بزرگترين چيزها را برداشت بکند. شايد خيلي از کارشناس ها مي نشينند و بررسي مي کنند که چگونه مي توانيم فلان فرهنگ را وارد جامعه کنيم يا چگونه مي توانيم خيلي از آسيب هاي اجتماعي را از بين ببريم ولي وقتي يک هنرمند وارد اين جمع مي شود، چون از يک زاويه ديگر به موضوع نگاه مي کند يک پيشنهادي مي دهد که همه از ديدن آن عاجز مي باشند.

آيا الان در شهرستان با اين ديد به موضوع نگاه مي شود؟

الآن در فرهنگ عمومي و مديريتي ما اين جا نيفتاده است. يعني وقتي مي گوئيم که يک نمايش مي خواهيم کار کنيم که مثلاً 500 هزار تومان خرج آن مي شود، مي گويند 500 هزار تومان؟! مگر مي خواهيد چکار کنيد؟ حالا يک نمايش هم برگزار نشد، چه اتفاقي مي افتد؟ وقتي برخورد ما با هنر اين گونه است، آن وقت انسان هايي را خواهيم داشت که ذهن خلاق ندارند.

اين يك بحث مديريتي است که انسان ها در رأس هرم مديريتي شهر بفهمند و بدانند که هنر مي تواند تأثير زيادي در کارها داشته باشد. در بحث عمومي هم به همين گونه است. مردم ما به دليل همين اتفاق، يعني چون مسئولين حمايت نمي کنند، اتفاق هاي هنري کمتر مي افتد، مردم هم هنر را کمتر مي بينند، کمتر با آن آشنا مي شوند و بنابراين اثرش را در زندگي خودشان نمي بينند. ولي وقتي مثلاً همين گروه دو کوهه ي ما يک نمايش عروسکي و کودکانه کار مي کند و خانواده بچه هايشان را مي آورند و اين نمايش را مي بينند، بعد مادري مي آيد به ما مي گويد که من يک سال است که هر کاري مي کنم که بچه ام مسواک بزند، مسواک نمي زند، ولي با ديدن اين نمايش شروع به مسواک زدن کرده است. همين هنر نمايش چقدر مي تواند در فرهنگ سازي جامعه تأثير بگذارد. حالا اگر از همين بتوانيم استفاده کنيم از خيلي از هزينه ها که جامعه بايد بپردازد کم مي شود.

خيلي از مسئولين مي گويند شما مي خواهيد تياتر کار کنيد، يعني همان اسم طنز مسخره اش را مي گويند. خوب وقتي اين اتفاق مي افتد مردم هم اعتماد نمي کنند و نمي بينند و اين باعث مي شود خيلي از بچه هايي که استعداد اين کار را دارند وارد اين عرصه نشوند .

من اوايل كارم بهترين کارگردان جوان تئاتر بسيج شدم، وقتي برگشتم و آمدم، در آن زمان پدرم گفت تو چکار مي کني؟! بچه ي فلاني در تيم منتخب فوتبال کازرون است، ولي تو؟! من در ايران اول شده بودم و او در تيم منتخب کازرون! خيلي با هم متفاوت بوديم ولي اين ديد که بعدها از جانب پدرم عوض شد، وجود داشت که پسر من هيچ چيز بلد نيست.

پس به نظر شما سازماندهي غلط مديران فرهنگي شهرستان پيرامون هنر و بالاخص هنر نمايشي باعث مي شود كه جايگاه تئاتر كازرون آن طور كه شايسته است نباشد.

بله البته اين هم هست كه كساني مي آيند كه حمايت مي كنند و تأثير مي گذارند. به طور مثال جناب آقاي مرحمتي خيلي زحمت مي كشند ولي دست آقاي مرحمتي كوتاه است و در عين حالي كه اداره ارشاد كل بودجه اي كه براي هنر نمايش و هنر مي دهد خيلي كم است، اصلا قابل مقايسه با بقيه هزينه ها نيست و نمي شود كار كرد و اگر ما 2 يا 3 تئائر در سال كار كنيم بودجه تمام مي شود در صورتي كه كازرون ما بايد بدون وقفه در طول سال تئاتر اجرا كند تا مردم تأثير تئاتر را در زندگيشان ببينند. و اگر بودجه باشد كه اين كار صورت گيرد ديگر مردم هم سراغ ماهواره نمي روند چون لذت زنده اجرا شدن خيلي بيشتر است تا اين كه ما پشت قاب شيشه اي بنشينيم و نگاه كنيم. خدا خيرش دهد شهردار قبلي آقاي عسكري به ما خيلي لطف مي كردند الان كه رفتند وظيفه ما است كه بگوييم يا بعضي از مسئولين هستند كه حمايت مي كنند اما يك مسئول كه عوض مي شود تمام ديد و تفكرات مديريتي عوض مي شود و اين خيلي به مجموعه ما ضرر مي زند.

عمده نمايش هاي شما در حوزه ژانر دفاع مقدس بوده است .آيا شما قائل به اين تقسيم بندي در حوزه هنر هستيد؟

بله معمولاً نمايش هاي ما در اين ژانر قرار مي گيرد. ولي اين نوع تقسيم بندي هم بايد باشد و هم نبايد باشد. ما نبايد هنرمندان را از هم جدا بكنيم و نبايد هم به همه هنرمندان به يك اندازه بها بدهيم. معتقدم بايد كاري بكنيم كه همه هنر را براي خدا كار كنند.

الان متأسفانه يك فرهنگ در بين هنرمندان هست كه مي گويند هنر براي هنر. يعني خدا در اين وسط گم مي شود و خيلي از كج روي ها در همين بين ايجاد مي شود يعني ما مي آييم هنر را براي هنر كار مي كنيم و خدا را فراموش مي كنيم، اگر اين اتفاق نيفتد و هنر براي خدا باشد تقسيم بندي و جدا كردن اين ها از  همديگر كار بيهوده اي است ولي اين تقسيم بندي ها شكل مي گيرد چون خيلي ها هنر را براي هنر مي خواهند. درست است كه هنر مقدس است ولي هنري مقدس است كه ما را به خدا برساند نه انسان را از خدا دور كند هميشه اين را به بچه ها گفته ام كه هنر نمايش و فيلم لبه تيز شمشير است كه اگر انسان حواس خود را جمع نكند متأسفانه راهي را مي رود كه به تركستان مي رود!

كار كردن در اين حوزه ها علايق شخصي است مثلاً كسي مانند آقاي افشين محمدي بيشتر دوست دارد كار مذهبي و كار براي ائمه انجام دهد، ولي من آن اندازه كه براي شهدا نمايش اجرا مي كنم از حوزه هاي ديگر لذت نمي برم چون حس من اين گونه است.

در عين حال اين دو موضوع مقدس هستند . حالا بقيه هم همين گونه است به طور مثال كسي كه كار اجتماعي مي كند تا يك فرهنگ غلط را از اجتماع دور كند اين هم كار براي رضاي خداست.

پس به نظر شما اين نوع تقسيم بندي درست نمي باشد.

خير اين نوع تقسيم بندي ها در بعضي جاها خوب است تا نوع نگاه عوض شود. وقتي ما مي گوييم ژانر دفاع مقدس اين خوب است كه ما يك موضوع را بگذاريم و بگوييم كه از زواياي مختلف به آن نگاه كنيد و برداشت خودتان را بروز دهيد. البته اين كار نبايد قائل به تفكيك هنرمندان از هم باشد. اگر اين تفكيك هنرمندان شكل گيرد، روزي است كه معنويت هنر از بين مي رود و مثلاً من كه دفاع مقدس كار مي كنم فكر مي كنم كه بهتر از بقيه هستم و آن ها فكر مي كنند كه من اُمّل هستم و كار من را قبول نمي كنند و اين اختلاف بين هنرمندان مي افتد. اين خط مرزها با كساني است كه عليه خدا كار كنند ما هم از آنها جدا مي شويم و سعي مي كنيم با هنر خودمان جلوي آنها بايستيم . بنابراين تقسيم بندي براي افزايش نوع نگاه ها به موضوع و پيدا كردن نكات ريز و تاثيرگذار در حوزه دفاع مقدس و حوزه هاي ديگر خوب است ولي از نظر تفكيك نيروها خوب نمي باشد.

چگونگي شکل گيري گروه هنري دو کوهه را براي ما بيان فرماييد.

از سال 68-1367 که ما شروع به کار تئاتر کرديم، يکي دو سال طول کشيد که ما با اساتيدي مانند آقاي محمد رجبي، حسام شيخ الحکمايي، محمد جواد پيروان و دوستان ديگري که الآن حضور ذهن ندارم، كار كرديم. بعد از دو سال که ما وارد دبيرستان شديم، يک گروه نمايش با کمک همين اساتيد راه انداختيم و به خاطر اين که ما معمولاً به پايگاه مقاومت مي رفتيم و مقداري حال و هواي ما به بچه هاي بسيجي نزديک بود، پادگان دو کوهه را به عنوان جايي كه رزمنده ها براي رضاي خدا عمليات مي كردند و جان خود را در كف اخلاص قرار مي دادند، شناختيم. به همين دليل گروه خود را به اين نام انتخاب کرديم تا کساني که مي خواهند عضو اين گروه شوند به نوعي آن ها را با فرهنگ بسيجي آشنا کنيم و هنرمند بسيجي داشته باشيم که بعداً اگر کسي خواست خودش کاري کند و گروهي تشکيل دهد، با اين روحيه انجام دهد. گروه هنری دوکوهه حدود 15سال است که در عرصه ی هنر به خصوص هنر مقدس نمایش با مرکزیت آقایان حمید رضا راوش ،روح ا...راوش،سیامک مداحی،علی رضا معینی،محسن غلامی به عنوان اعضای محترم هیات امنای این گروه هنری فعالیت دارد.

چه هدفی از تشکیل گروه هنری دوکوهه داشتید.

1- ادای تکلیف و جلب رضایت حضرت حق

2- تلاش برای شناساندن قابلیتهای تاثیر گذاراسلام در هنر به هنر مندان

3- کمک به رشد وشکوفایی هنر خصوصا هنر مقدس نمایش

4- کشف استعدادهای تازه در عرصه هنر شهرستهن وحمایت بی دریغ ازآنان

5- جذب هنر میزان متعهدو کار درآمد وسازماندهی آنان جهت پیشبر در اهداف گروه

6- دمیدن روح تعهد و تعامل در بین هنرمندان شهرستان و...

فعالیت گروه هنری دوکوهه در چه زمینه هایی می باشد.

نمایش (عروسکی ،ملی ومذهبی ،دفاع مقدس و...)، فیلم (فیلم بلند ،کوتاه،مستند،مستند داستانی (داستانی ،کلیپ)، موسیقی، خوشنویسی، هنرهای تجسمی

تعدادی از مقامهای کسب شده توسط خودتان و گروه دوکوهه را ذکر کنید

درطول سالهای فعالیت این گروه مقامهای زیادی درستطح شهرسنان ،استان وکشوری کسب شده که از مجا ل این بحث خارج است تنها ازمقام های سال 88 اشاره میکنیم  درزمینه ینمایش با نمایش شهروند آسمانی  درتمین جشواره تاتر بسیج استان رتبه های ذیل کسب شده :1- مقام اول بازیگری (رو ح ا...راوش)2-مقام اول کارگردانی (روح ا...راوش)3- مقام دوم بازیگری (سزکار خانم پریسا حسینی )4- مقام اول (سرکار خانم مرضیه کازرونی نژاد)و(سرکار خانم زهرا دهقان )5-مقام اول بروشوروپوستر (خانم مرضیه کازرونی نژاد )6- مقام برتر گروهی دستان در زمینه ی فیلم کوتاه با فیلم ((چیزی برای شنیدن))به کارگردانی مهدی راوش :1- مقام برتر کشور در جشواره دانش آموزی بیشابور 2- مقام سوم کشور جشواره اصلاح الگوی مصرف 3- مقام دوم استانی گراش4- مقام اول شهرستان کازرون

آيا گروه هاي ديگري هم در شهرستان در ژانر دفاع مقدس كار مي كنند يا فقط دو كوهه اين علم را بر دوش گرفته است؟

نه بقيه گروه ها هم كار مي كنند ولي نوع كار گروه ما متفاوت است. گروه ما عاشقانه براي دفاع مقدس كار مي كنند شايد كسي فقط به صرف اين كه تئاتر كار كند و به جشنواره برود نمايش اجرا مي كند يا بالعكس . هر دو نگاه در كازرون وجود دارد.

بيشتر ايده هايي كه در حوزه دفاع مقدس مي گيريد و نمايش اجرا مي كنيد،از كجا به ذهنتان خطور مي كند؟

تفاوت دارد، گاهي با ديدن جانبازي كه در مسجد نماز مي خواند و خيلي بي خيال از كنارش رد مي شوند و نمي دانند كه اين فرد چه آدم بزرگي است و شايد يك نفر از روي ترحم عصا را به دستش بدهد. از اين نكات هست تا اتفاقاتي كه براي يك دختر شهيد يا همسر شهيد و حتي نوه شهيد مي افتد، ايده گرفته مي شود. الحمدا... در اين ژانر فضا خيلي باز است كه بخواهيم كار كنيم.

اعضاي گروه نمايش شما عمدتاً جوان هستند و در آن سالها يا نبودند و يا سن كمي داشتند چون نگاه شما به دفاع مقدس ويژه بوده است چگونه اين رابطه را بين اعضاي گروه ايجاد نموديد.

همانطور كه قبلاً عرض كردم قبل از اين كه وارد هنر نمايش شوم از كوچه و بازي هاي كوچه وارد مسجد شدم و عضو واحد فرهنگي شدم، از همان زمان عكس هايي كه به ديوار مسجد خورده بود برايم سوال بود كه اين ها كي هستند و چه كار كردند، كم كم با اين موضوعات آشنا شدم و رشد كردم، خاطره از اين شهيد و آن شهيد برايم تعريف كردند و كم كم اين موضوعات در ذهن من جاي گرفت و باعث شد كه هر زماني كه بخواهم در زمينه ديگري كاري انجام دهم مي بينم كه هنوز ديني بر گردنم هست و بايد آن را ادا كنم. البته مكان رشد، خيلي مهم است. اگر بخواهيد در يك مكان مقدس تئاتر كار كنيد، خيلي متفاوت است با جايي كه در آن لهو و لعب باشد. اگر مسئول گروه معتقد به اين موضوعات باشد و عاشقانه براي دفاع مقدس كار كند، كسي هم كه زيردست مسئول كار مي كند ــ بعضي ها مي گويند شاگرد و من هم مي گويم همكار ــ اين ها هم به طبع مثل مسئول گروه، ديدشان به آن سمت كشيده مي شود. يعني مي روند چند خاطره از شهيد مي خوانند، چند وصيت نامه مي خوانند و فيلم در اين موضوع مي بينند و ذهن ها به آن سمت كشيده مي شود. در گروه ما سعي شده تا به اين گونه عمل شود.

چه شد كه به فكر ايجاد رژه جديد افتاديد؟

از حدود 13-12 سال پيش که من وارد سپاه شدم، هميشه احساسم اين بود که سپاه نبايد مانند بقيه ي سازمان هاي نظامي کار انجام دهد. بايد يک سازمان اسلامي- انقلابي باشد که همه جاي دنيا هر نمادي را که از اين نيروي نظامي مي بينند، سريع بشناسند و بگويند که اين پاسدار است.

آن موقع که وارد سپاه شدم، مي ديدم که فشار زيادي روي نيروها مي آورند و چند ماه تمرين مي کنند براي اين که 5 دقيقه رژه بروند. آن وقت هم، رژه هاي سپاه معمولاً ضعيف تر از ارتش بود. دليل اين هم به اين خاطر نيست که توانايي بچه هاي سپاه از ارتش کمتر است بلکه دليل آن به اين خاطر است که کار نظامي بايد خشن برخورد کرد تا بتوان نتيجه گرفت آن هم کاري به سختي رژه ولي بچه هاي سپاه مقداري رحم و مروت بيشتري دارند و اگر ببينند که بر کسي فشاري بيايد، خيلي به او سخت نمي گيرند يا تنبيهاتي که لازم است که بايد انجام بدهند تا سرباز خودش را جمع و جور کند و بيشتر تمرين کند، انجام نمي دهند، به همين خاطر سطح پائين تر است. و اگر ما بخواهيم آن قدر خشن باشيم که بقيه ي نيروهاي نظامي هستند از فرهنگ پاسداري بيرون مي آئيم. بنابراين گفتم که اگر خدا توفيق دهد يک کاري بکنم که اين فضا عوض شود.

تا اين كه فرمانده سپاه عوض شد و مقامات بالا هم به اين فكر افتادند.

بله وقتي فرمانده ي سپاه عوض شد، ديد ايشان طوري بود که در سپاه تغيير و تحولي ايجاد کند. ايشان خدمت مقام معظّم رهبري رسيدند و مقام معظّم رهبري تأييد کردند که اين اتفاق بايد در سپاه بيفتد و يک تغيير و تحولي در بدنه ي سپاه ايجاد شود چون احساس مي کردند که سپاه دارد به بيراهه مي رود. و يکي از مواردي که مد نظر داشته همين بود که سپاه بايد رژه اي داشته باشد که مخصوص خود سپاه باشد. آن سال هم سال نوآوري و شکوفايي انتخاب شده بود.

نحوه اجرايي شدن اين ايده به چه شكل بود؟

يک تعداد از افرادي که متخصص کار رژه و کار نظامي بودند به تهران دعوت شدند، من هم به همراه فرمانده ي پادگانمان به تهران رفتم و بحث هايي که در آنجا شد، شنيدم. آن چيزهايي که 12-10 سال در ذهنم بود، احساس کردم الآن ديگر موقع آن رسيده كه بروز پيدا کند.

اين که خدمتتان عرض کردم که آدم بايد هنرمند باشد تا بتواند يک کاري را خوب انجام دهد، آن هم مخصوصاً در کار نظامي به اين دليل است. من چون کار تئاتر و بازيگري انجام مي دادم، ذهنم آماده بود که کار جديدي را ارائه دهم، ولي معمولاً نيروهاي نظامي اين گونه نيستند. البته به جز مربي هاي تاکتيک، چون مي توانند در لحظات سخت تصميم هايي بگيرند كه بقيه نيروها  نمي توانند.

پس تئاتر باعث شد كه شما هم بتوانيد اين كار را انجام دهيد؟

بله هنر تئاتر باعث شد که ذهن خلاق من حرکت کند به سمت يک سري حرکات.البته من يک چيزي حدود 17-16 سال هست که هنرهاي رزمي هم، کار مي کنم و همين تلاش هايي را که به لطف خدا در تئاتر و هنرهاي رزمي داشتم و همچنين تخصص هايي را که هم بعد و هم قبل از ورود به سپاه به عنوان سرباز و مربي داشتم، همه اين ها جمع شد و الحمدالله رب العالمين يک رژه اي ساخته شد که سازنده ي آن هم من نبودم و لطف خدا بود. البته باز هم مي گويم سال ها تجربه پشت اين برنامه بود و يک سري حرکات با ذکر و نام خدا و بسم الله الرحمن الرحيم انجام دادم و رژه تمام شد يعني ظرف مدت دو ساعت يک رژه اي ابداع شد که 18-17 سال تجربه، سختي و تلاش در زمينه هاي مختلف پشت اين قضيه بود. خوب اين رژه الحمدالله شکل گرفت و بعد تمام رژه ها را تصويربرداري کردند و خدمت فرمانده ي سپاه بردند و الحمدالله آنجا دو يا سه رژه تأييد شد و بعد اين رژه ها را براي 31 شهريور سال 87 آماده کرديم و به تهران رفتيم. آنجا هم الحمدالله بعد از بازرسي هايي که شد به عنوان رژه ي پيش قراول سپاه انتخاب شد. در آن سال جلوي آقاي احمدي نژاد رژه رفتيم و ايشان خيلي از اين رژه خوششان آمد و حتي کاردارهاي نظامي کشورهاي ديگر، بعد از اين که از آن ها سؤال شد که رژه چطور بود؟ گفته بودند که ما نمي دانستيم که اين ها چه مي گويند و حرکاتشان به چه معناست، ولي اين حرکات را که انجام مي دادند، انسان به وجد مي آمد و حالت تحرک به انسان دست مي داد.

به لطف خدا آنجا هم به عنوان بهترين رژه انتخاب شد و فرمانده ي محترم کل قوا كه قرار شد به دانشگاه افسري بروند از ما هم خواستند که به آنجا برويم و اين رژه را با دانشجويان اصفهان و تهران کار کنيم. وقتي اين رژه را در مقابل ايشان كار كرديم، از زبان ايشان هم خيلي خوب را گرفتيم و ايشان هم تأييد کردند که اين رژه به عنوان رژه ي جديد سپاه باشد.

اين رژه چه چيز بخصوصي داشت كه به عنوان رژه جديد سپاه انتخاب شد؟

حالت هاي رژه برگرفته از فرهنگ انقلابي و اسلامي و تشيع هست. چون هم حرکاتش و هم ذکرهايي که در آن به کار مي رود همه برگرفته از حرکات رزمي و هم هنر و هم فرهنگ تشيع مي باشد. و اگر کسي اين رژه را کار کند بعد از يکي دو ماه مي تواند يک نيروي برزيده رزمي باشد. در اصل يک رژه رزمي کاربردي است و اصلاً مثل رژه هاي قبلي نيست که يک سري حرکات را فقط براي نظم و انضباط انجام دهيم. اين رژه هم نظم و انضباط هست و هم رجز دارد و هم اشعار و قرآن و شعارهاي انقلابي و حتي احاديث هم در آن استفاده مي شود.

اگر نكته اي است كه به آن اشاره نشد به عنوان حرف آخر بفرماييد.

البته بايد دوباره تأكيد كنم كه اين صحبت هايي كه زده شد هيچ وقت تعريف از خود نيست بلكه من مي خواهم تأثير هنر نمايش در زندگي شخصي و اجتماعي را بيان كنم و مي دانم اگر خداوند مي خواست اين ها را به كس ديگري عنايت مي كرد. اما اگر به لحاظ شهرت يك اشخاصي مثل من به جايي نرسيدند چند دليل داشته است. يكي آن كه شايد خودشان نمي خواهند و اين قضيه را دوست ندارند و ديگري هم شايد يك سري اشتباهاتي بوده كه در كارشان وجود داشته كه هنرمنداني كه جوان هستند و كار مي كنند بايد مدنظر داشته باشند كه شهرت و رسيدن به مقامات دنيايي مهم نيست ولي اگر كسي هم برسد بايد به زيردست ها كمك كند و اشتباهاتي كه ديگران انجام دادند، آن ها را تكرار نكنند، و در آخر هم بايد بگويم كه من تلاش كردم گروه هنري دو كوهه گروهي باشد بر پايه و اساس معنويت و ياد و خاطره شهدا اما هيچ وقت ما نمي توانيم به كمال برسيم ولي تلاشمان هست كه بهتر از گذشته باشيم و دوست داريم كه هنرمندان ديگر  اگر عيب و ايرادي در گروه ما مي بينند و لايق بچه هاي حزب اللهي نمي بينند به ما تذكر بدهند تا بتوانيم كارهاي بهتري را ارائه دهيم.

دراینجا لازم میدانم یک قدر دانی ویژداشته باشم ازپدر ومادرم وهمسرم که هیچ وقت من رو تنها نگذاشته اند ودلسوزانه من را یاری کرده اند وتشکر فراوان از هیات امنای گروه دوکوهه واعضای پرتلاش این گر وه وهمین قدر دانی از زحمات و حمایت های بی دریغ حاج آقا مرحمتی ریاست اداره فرهنگ وارشاد اسلامی وکارکانان زحمت کش آن در اداره وسپاس از فرماندهی مرکز آموزشی امام رضا (ع)فرمانده ناحیه مقاومت بسیج سپاه کازرون ،بسیج هنرمندان،فرهنگی سپاه ونامی پاسداران و هنرمندان عزیز شهرستان

و در آخر درون بر کردی از خون شناور ،صدا زد پاسدار از ژرف سنگر ز ما گر یک نفر باقی بماند ،بماند جاودان (الله اکبر )،خامنه ای رهبر.