مهر: آسمان قم با بارش نزولات آسمانی گره از ابرو باز کرد و شادمانی به خیابانهای این شهر آمد.

سرانجام بغض فروخورده ابرهای آسمان ترکید و چشم انتظاری زمین به سر آمد. بلورهای سپید ذره ذره بر پیکر تفتیده زمین می‌بارد و دلهای عاشق را نوید دوباره می‌دهد.

چشمهایی که ملتمسانه به سوی آسمان نگاه می‌کرد، صبحگاهان به شکرانه برکت آسمان اشک شوق می‌بارد؛ دست‌هایی که زمزمه‌های دلنشین « اللهم... اللهم...» را بدرقه آسمان می‌کرد، یاری‌گر سرهایی شدند که سجده شکر به جای می‌آورد.

آسمان بارید؛ بارید و فرشی به بلندای زمین قم پهن کرد؛ فرشی از ابریشم برف. نازدانه‌های معصوم را طاقتی نیست؛ دست‌های کودکانه را در رج‌های سفید فرش انداختند و گلوله‌های برف بدرقه راهشان شد.
 

بزرگترها را شور و ذوقی بسیار است؛ آزادتر از بندهای هوسهای رنگارنگ و آرزوهای دور و دراز، دست در دست هم نهادند و پیکری رفیع از مجسمه برفی آدم نما بنا کردند.

درختان همچون فصل پربار خمیده شدند و سر تعظیم فرود آوردند. قابهای سبز نگاه در کوچه پس کوچه‌های شهر پرآوازه کمرنگ شده، طراوتی دل انگیز مهمان دلهای عاشق شد.

دیشب که دل به دسته گلهای انتظار آذین بستیم و چشم در راه مولود فضیلتها و سرمشق عارفان و سالکان، ابوالحسن موسی بن جعفر(ع) نهمین معصوم از چهارده کوثر نجات نشستیم، امروز به میمنت این میلاد باکرامت و برکت آسمانی ندا سر می دهیم: «اَلحَمدُ للهِ کما هُوَ اهلُهُ».