نام گذاری هر سال در هنگام حلول سال شمسی از طرف رهبر فرزانه انقلاب ، سنت حسنه ای است که نشان از حکمت ، بصیرت ، تدبیر ، دوراندیشی ، آینده نگری و اشراف کامل معظم له از اوضاع و احوال داخلی ، منطقه و بین المللی دارد ، که بر اساس ضرورتهای ملی ، بین المللی ، اجتماعی ، فرهنگی ، سیاسی و اقتصادی صورت می گیرد .

مقام معظم رهبری با توجه به اطلاعات و گزارشهائی که از سراسرکشور دریافت می کنند ، مطالعات و تجربه هائی که دارند ، درک و دریافتی که از معارف اسلامی و قرآنی و مفاهیم انسانی دارند و نیز اشرافی که به مسائل کشور دارند ، هر سال را به یک موضوع توجه می دهند و همانطور که در جامعه اشکال کم نیست ، البته محاسن بسیاری هم وجود دارد ، حُسن های بسیار و عیب های بسیار وجود دارد ، همیشه معتقدند در کنار حُسن ها ، عیب ها را هم باید گفت و همین طور بر عکس و نباید چشم بر محاسن بست و فقط عیب جوئی کرد . (1)

همه آنها که انقلاب اسلامی را می شناسند خوب می دانند که یکی از ارکان این انقلاب ، استقلال است و جز لاینفک نظام برآمده از آن – جمهوری اسلامی – است بطوری که جمهوری اسلامی بدون استقلال خالی از معنا است ، زیرا که استقلال خواهی جزء اشعار و مطالبات اصلی و محوری رهبر کبیر انقلاب رضوان الله علیه و امت انقلابی او بوده و هست ، در مقابل وابستگی هم با آیین عزت آفرین اسلام هم هیچ سازگاری نداشته و اسلام هیچ گونه سلطه ی بیگانگان را بر نمی تابد چنانچه قرآن می فرماید :

« وَ لَن یَجعَلَ اَللّهُ لِلکافِرین عَلیَ اَلمومنینَ سَبیلاً » (2)

خداوند هرگز برای کفار راهی را که موجب سلطه ی آنها بر مومنین باشد قرار نمی دهد

شعار سال نودویک سال – تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ی ایرانی – یکی از فلسفه های انقلاب اسلامی جهت توسعه و پیشرفت و عزت مومنین و خلاصی از وابستگی به بیگانگان و استقلال به تمام معنا می باشد.

این مهم جز با دوری از هر گونه اسراف ، رعایت الگوی مصرف و تلاش و همت مضاعف در جهت نوآوری و شکوفایی خلاقیت ها و جهادی وارد عرصه ی اقتصاد شدن برای کار بیشتر و افزایش تولیدات کیفی تر و حمایت های بی دریغ و صادقانه و خالصانه ی دولت و ملت از کار و سرمایه های مادی و معنوی ، انسانی و اقتصادی ایران میسر نمی باشد .

با توجه نامگذاری چهار پنج سال اخیر که می بینیم که بیشتر سمت و سوی اقتصادی داشته است مثل – نو آوری و شکوفایی – اصلاح الگوی مصرف – همت مضاعف و کار مضاعف – جهاد اقتصادی و حمایت از تولید داخلی و کار و سرمایه ی ایرانی و این اهمیت موضوع را در این برهه حساس می رساند که تهاجم دشمنان به استقلال و اقتدار جمهوری اسلامی و ملت رشید ایران تهاجمی اقتصادی است و به جای تهاجم نظامی که زیانهای مهلکی برای خودشان دارد ، ترجیح داده اند از راه تهدید به تحریمهای شکننده وارد شوند و برای اینکه بتوانند جمهوری اسلامی را به تسلیم وادارند ، دامنه تحریمها را گسترش دهند و محاصره اقتصادی را هر روز تنگ تر نمایند ، و این یکی از ابعاد یا محور های محوری جنگ نرم است و شاید یکی از فلسفه های کاربرد واژه جهاد برای فعالیتهای اقتصادی بوده که در نامگذاری سال قبل بکار رفت .

بحث تخصصی کار و سرمایه و اقتصاد و بر شمردن موانع و پیشنهادات و الزامات را به متخصصین فن وا می گذاریم و به علت داشتن دغدغه خاطر و تعصب به پیشرفت و توسعه و رسیدن به استقلال و عزت و اقتدار هر چه بیشتر به چند مورد که با مواجه ؛ بعضی پدیده ها برای نگارنده باعث رنجش خاطر می شود متذکر شده ، شاید که مؤثر واقع شود .

1 – اصلاح قوانین کار و بیمه که بعضاً به جای اینکه در تولید بیشتر مؤثر و در جهت حمایت از کار و سرمایه گزار باشد باعث رکود کار و تعطیلی کارگاه و بیکاری کارگر شده است.

2 – برخور جدّی و قاطع با پدیده شوم رشوه خواری و رابطه بازی که آفتی خانمان سوز و ویرانگر اقتصادی است و متاسفانه در بعضی ادارات و ارگان ها و نهاد ها که بیشترین وظیفه فراهم آوردن زمینه و شرایط و حمایت از کار و تولید و سرمایه را دارند در حال گسترش است . به طوری که برای بعضی معمول شده است و تا این فساد وجود دارد به آنچه که مورد نظر رهبر عزیزمان و مطالبه اصلی نظام و آرمان مقدس انقلابمان است که همان استقلال و خود کفایی و رفع هرگونه نیاز و وابستگی به بیگانه است می باشد مپسور نمی شود.

3 – جلوگیری از تخریب و اتلاف سرمایه های خدادادی از جمله زمین های بسیار مرغوب کشاورزی که در همه جا با سرعت هرچه بیشتر طعمه مسکن می شود و انگار که هیچ برنامه و مانعی جدی هم وجود ندارد و اگر هم هست موثر نیست و ارگانها و نهادهای مسئول و قوانین مربوط هم هیچ کارآمدی در حفظ این سرمایه های عظیم ماندنی نداشته و ندارند . برای مثال در همین شهر سبز خودمان – دیار سبز سلمان یعنی کازرون – هزاران هکتار زمین های درک و بایر در بهترین و شمالی ترین ناحیه ی شهر ، راکد مانده و بهترین زمین های ملک و زراعی شهر و شهرستان هر روز تخریب می شود .

آیا این جنایتی جبران ناپذیر نیست ؟ آیا می شود زمینی زراعی را از خارج وارد کرد ؟ یا با چه قیمتی می شود زمینی غیر زراعی را زراعی کرد ؟!

آیا در زمانی که همه دم از علم و تخصص می زنند ، این نوع مسکن سازی و تخریب سرمایه های کشاورزی ، با چه اصول و علمی سازگار است ؟ آیا آیندگان شما مسؤلین شهر سازی و کشاورزی را با این بی تفاوتی نسبت به منابع خدادادی ... می بخشند ؟ خلاصه در این رابطه باید فکری اساسی کرد و راه چاره ای مؤثر جست ، از اطاله کلام خوداری کرده و به همین چند مورد بسنده        می نمائیم و منتظر دریافت مقالات و نکته نظر های شما صاحب نظران و متخصصین امر مسکن و شهر سازی ، جنگلداری ، زراعت و کشاورزی و صنعت و ... جهت درج و انتشار از این جریده هستیم تا با طرح موانع و مشکلات موجود قانونی ، اداری ، بانکی و ... و پیشنهادات راه کشا و عملی تان در جهت تولید بیشتر و کیفی تر از موارد مشابه خارجی ، مراحل خود کفائی را طی و با افزودن حجم صادرات و جذب بازار های منطقه و دیگر نقاط جهان از همه وابستگی ها حتی از وابستگی به صادرات نفت خلاصی یابیم و الگوئی برای جهانیان باشیم .

« سایه رهبر حکیم و عزیزمان مستدام »

پانوشت:

1.       دکتر حداد عادل مشاور مقام معظم رهبری

2.       سوره نساء ، آیه 141