نمی دانم این کرسی ریاست چه چسبی دارد که این همه بچسب است.در دهه گذشته تا کنون کمتر مدیری دیده ام که بدون دست و پا زدن عطای کرسی مسئولیت را به لقایش ببخشد.این چسب بچسبِ کرسیِ ریاست ، اصولگرا و اصلاح طلب و مستقل نمی شناسد.چه مدیرانی که امروز برای ماندن از هر کاری فروگزاری نمی کنند و کاری به چپ و راست بودن فضای مدیریتی ندارند. جالب است بدانید یکی از روسای ارگانهای شهرستان برای ماندنش به منزل امام جمعه شهر گرفته تا منزل یکی از نیروهای انتظامات زیرمجموعه اش می رود تا سفارشش را بکنند.آیا اگر او بر این کرسی تکیه بزند فردا می تواند مدیریتی مستقل از حواشی و توقعات این و آن انجام دهد. یکی دیگر از مدیران در ایام انتخابات هر دو طرف را دارد و در جمع طرفین حضور می یابد و کاندیدای رقیب آن گروه را به شدت تخریب می کند.تا دیروز مهره چین آقای نماینده قبلی بود و امروز مهره چینی به مذاق نماینده جدید می کند!دیگری تا زمانی که برسر کار بود به به و چه چه نماینده را می گفت اما به محض اینکه نماینده مجبور شد او را کنار بزند ،امروز برعلیه اش سخن می راند و برچسب انحرافی و فتنه بر ترک پیشانی اش می زند. وقتی این مسائل را ببینید چه حسی به شما دست می دهد؟چقدر غصه می خورید که شایستگی و شایسته سالاری جای خود را به تملق و نفاق و ریا و رانت و باندبازی داده است؟

چرا باید مدیر جامعه اسلامی ما برای ماندن بر کرسی ریاست دست به هر کاری بزند؟چرا باید دست به دامن نماینده و امام جمعه و فرماندار و ... بشود تا در برخی موارد افرادی در کنار این بزرگواران قرار بگیرند که دلال بازی کنند و سرنوشت یک شهرستان را به ناکجا آباد ببرند . با این روندی که در شهرستان وجود دارد آینده مبهمی در پیش رو بوده و هست.

در یکی از تغییر و تحول مدیریتی یکی از ارگانها آنقدر برخی از همین دلالان پرونده سازی برای مدیر وقت کردند که در نزد مسئولین شهرستان از کاه ،کوه ساختند.وقتی به سراغ آنها رفتم و از دلایل عزل شدن مدیر پرسیدم ، یکی از آنها گفت: ما نظرسنجی و ارزشیابی کرده ایم فلان قشر مجموعه از او ناراضی هستند.گفتم:آن قشر تعدادشان 2% قشر موافق مدیر است. گفت:به هرحال تصمیم گرفته شده! سراغ یکی دیگر از مسئولین شهرستان رفتم گفتم:چرا باید این مدیر تعویض شود و فلانی به جایش بیاید؟گفت:قضاوت زود است باید بیاد و او هم آزمایشش را پس دهد.گفتم:مگر آن ارگان آزمایشگاه است؟ گفت: کار دیگر تمام شده.

ای کاش مسئولین سرنوشت ساز کازرون به شایستگی ها و توانمندیها و کارکردها  اهمیت بیشتری می دادند تا سفارش ها و توصیه اطرافیان که بعضا همراه با حب و بغض است. اگر این مطلب را در این برهه نوشتم بدین خاطر است که علاج واقعه را قبل از وقوع انجام دهیم.