چند سالیست که برخی بحث های کلان و هیجان انگیز از زبان افراد مختلفی گرد اقبال نیمه نگون گشته ی کازرون صادر شده که طرح اینچنین بحث هایی خود بسیار بحث بر انگیز است.استان شدن کازرون و فرمانداری ویژه از این قبیل بحث های شگفت انگیز به شمار می رود.البته قبل از وارد شدن به صحبت جا دارد چند نکته ای را متذکر شوم نخست آن که این ایراد هایی که بنده پیرامون این پیشنهاد ها مطرح می کنم نظر شخصی بنده بوده و نه اینکه بخواهم این نظرات را حمل به  حقیقت کنم یا به دیگران تحمیل نمایم و دوم آنکه از آن جا که منتقدان و قلم زنانی که در پیشنهاد استان شدن کازرون و فرمانداری ویژه فعال بوده و بر آن پافشاری داشته اند بدون اغراق همه اساتید و بزرگان بنده به شمار آمده و خدای ناکرده انتقاد من بی ادبی نسبت به این بزرگواران تلقی نشود ضمن آنکه مخاطب من در این نگارش مسئولان نیز می باشند.

گاهی پیش می آید که ما انسان ها برای تحقق هدف یا اهدافی دست به فعالیت هایی می زنیم و در را تحقق اهداف خود آن چنان مصمم هستیم که گمان می بریم هیچ مانعی سد راه ما نخواهد شد و در واقع همین طور هم خواهد بود اما متأسفانه کسی یا چیزی وضعیت را به گونه ای تغییر می دهد که اصلا از آن اهداف خود دور شده و سر از ترکستان در می آوریم.این وضعیت حکایت امروز ماست که در شهری زندگی می کنیم که مشکلات ریز و درشت از روی آن می بارد و ما یا از روی نا آگاهی ویا با چشم پوشی از آن ها به مسائلی می پردازیم که نه به اندازه ی دیگر مسائل ضرورت دارد و بد تر از آن به مراتب حل نشدنی تر از آن ها می باشد.اگر چند هفته ای جراید و رسانه های کازرون را ورق بزنیم هزاران نمونه از این مشکلات را می بینیم و که اگر عزم همه یعنی مسئولین و مردم بر آن معطوف شود حل شدنی اند و همچنین شاید حل همین مشکلاتی که برخی از دوستان و مدیران آن ها را فراموش کرده و به سایر مشکلات می پردازند بتواند گام های بلندی برای رسیدن به شهر مطلوب باشد.بحث استان شدن کازرون که پیشینه ای تقریبا طولانی دارد و در طی این مدت  با رویکرد ها و برخورد های متفاوتی روبرو شده اخیرا توسط برخی از دوستان منتقد به جریان افتاده و افکار را تا حدودی متوجه ی خود کرده است.بحثی که تا کنون با هیچ واکنش صریحی از طرف نهاد های دولتی مواجه نشده و فقط در حیطه ی جراید کازرون در حرکت است.باید توجه کرد که این چنین طرح های کلانی که به طور مثال موجب تغییر در تقسیمات کشوری می شود باید با توجه به مصلحت کشور مطرح شود و طرحی همچون ایجاد یک استان جدید نیازمند سطوح مختلفی از مطالعات است ایرادی که بنده به طرح چنین پیشنهادی می گیرم این است که استان شدن کازرون به آن اندازه که به کشور هزینه های گوناگون تحمیل می کند و باعث ضرر می شود برای کازرون منفعت نخواهد داشت.مگر استان شدن کازرون چه میزان منفعتی برای کازرون و ایران خواهد داشت که ما هزینه هایی همچون تأسیس استانداری و چند اداره ی کل و چندین کارمند و حقوق بگیر به دولت تحمیل کنیم؟اصلا کازرون از فردا صبح استان شد آیا به همین راحتی به محض قرار دادن نام استان بر کازرون آرمانشهر رویاهای ما محقق شد و کازرون به بهشت روی زمین مبدل گردید؟اگر اندکی از مردم بجنورد و بیرجند دو مرکز استان تازه تفکیک شده ی خراسان شمالی و جنوبی در مورد وضعیتشان قبل و بعد از تقسیم جستوجو کنید حتما متوجه خواهید شد که این تقسیم بندی خیلی هم برای آن ها مطلوب نبوده است؟به هر حال من معتقدم که اگر این نیرویی را که ما بخواهیم برای طرح و در خواست این چنین پیشنهاد هایی بگذاریم اگر برای حل دیگر مسائل جاری شهرستان قرار دهیم بی شک موفق تر خواهیم بود.

مسئله ی بعدی که مطرح است بحث فرمانداری ویژه برای کازرون است که این هم بحث کهن کسوتی است که در سال گذشته با صدور حکم فرمانداری ویژه برای دو شهرستان استان فارس تب این طرح نیز بالا گرفت و منتقدان و فعالان اجتماعی کازرون برای دستیابی به این حق برای شهرستان به طرق مختلف شروع به فعالیت کردند.اما این بحث تفاوت هایی با استان شدن کازرون دارد اولین تفاوت این است که فرمانداری ویژه برای کازرون دست یافتنی تر از استان شدن است اگرچه فرماندار اسبق کازرون این امر را غیر ممکن اعلام کرد و گفت کازرون ویژگی های فرمانداری ویژه را ندارد اما طبق مصوبه ی هیأت وزیران در سال 86 کازرون دو مورد از سه ویژگی فرمانداری ویژه را دارا می باشد و دومین تفاوت اینکه در این طرح نماینده هم با مردم همصدا شده و به مردم وعده ی تأسیس فرمانداری ویژه را داد.این دو تفاوت از لحاظی وضع را بهتر و از لحاظی وخیم تر می کند از این بابت بهتر می کند که این جای امید را می گشاید که فرمانداری کازرون می تواند ارتقاء یابد و از ره آورد های این صعود بهرمند گردد ولی از جهتی این وضعیت افکار را سردرگم می کند به گونه ای که عده ای چه مسئول و چه مردم امید وار در پی تلاش برای دست یافتن به فرمانداری ویژه می روند و عده ای دیگر نا امید از این امر به امور دیگر می پردازند و این تفرق خواسته ها به ضررکازرون تمام خواهد شد و در این میان وعده های مبهم مسئولان وضع را خراب تر می کند.چرا که تا وقتی بحث استان شدن و فرمانداری ویژه در سطح قلم فرسایی ها و دیالوگ های رسانه ای باشد فقط تا حدودی می تواند در افکار عمومی مؤثر باشد در حالی که وقتی این پیشنهادات در قالب وعده هایی از زبان مقامی همچون نماینده مطرح شود سطحی از توقعات را در مردم بوجود می آورد و این توقعات تبعاتی دارد که هم دامنگیر مردم است هم مقام مسئول.

به هر حال خلاصه ی کلام اینکه اگرتوجه کنیم و با واقع بینی به مسائل پیرامون خود بنگریم آن قدر مشکلاتی بزرگ تر در عین حال حل شدنی تر از استان شدن کازرون و فرمانداری ویژه است که شاید در این وضعیت طرح این چنین بحث هایی زیاد منطقی به نظر نرسد. در شهرستانی  که در سطح شهر آن ما با هزار مشکل رنگارنگ و ناشی از عدم مدیریت طرفیم و همچنین در سطوح کلان آن با مسائلی مواجه ایم که همچون محیط زیست با جان انسان مرتبط و همچون کشاورزی معیشت و اقتصاد مردم به آن وابسته است همچنین در وضعیتی که داشته هایمان نیز رو به زوال گذاشته شاید طرح پیشنهاد های این چنینی خیلی شایسته و بجا نباشد.یادم هست در تابستان سال گذشته که بحث فرمانداری ویژه بالا گرفته بود و تاجایی رسید که در روز عید فطر فعالان و دلسوزان کازرون بعد از نماز این حق کازرون را از امام جمعه و فرماندار درخواست کردند سردبیر محترم هفته نامه ی بیشاپور در سرمقاله ی خود به این نکته اشاره کرد که باید فرماندار ویژه مقدم بر فرمانداری ویژه باشد و تا مدیر ویژه نباشد فرمانداری ویژه مؤثر نخواهد بود و بنده نیز در کلام آخر این نکته را یادآور می شوم که اگرچه فرمانداری ویژه و استان شدن در پیشرفت کازرون کارگر خواهد بود اما آن چه هم کم هزینه تر و هم مؤثر تر خواهد شد مدیری ویژه و با تفکری استانی می باشد.