کلام منتقدین از آن جمله جناب آقای دکتر علی مطهری نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی چه با مضمون کلام ایشان موافق باشیم چه مخالف از مصادیق امر به معروف است، طبعا آمر به معروف وقتی منکری را در رفتار برخی از افراد یا ارکان حکومت حاکم اسلامی مشاهده می نماید به موجب علم و ادراکش وظیفه پیدا می کند حکومت را امر و نهی نماید.

حق آزادی بیان که در قانون اساسی اسلامی ما هم به رسمیت شناخته شده است در جهت عمل به همین تکلیف و ایفا این حق خدادادی می باشد.

حال اگر چند نفر که حرف منتقد را برنمی تابند بتوانند با رفتارهای خشن از سخن گفتن منتقد جلوگیری نمایند و بخشهایی از حاکمیت با سکوت خود رضایت خویش را ابراز نمایند ما صحنه جامعه را از گفتگو به صحنه زد و خورد تغییر داده ایم.

هر چه آزادی منتقد به دقت عمل حاکمان می انجامد ولی آزادی زد و خورد ابتدا به هرج و مرج و سپس به امنیتی شدن فضای جامعه و در نتیجه بسته شدن دهانها و باز ماندن حاکمیت از اصلاح خویش می انجامد. برای عینی تر شدن مسئله به وقایع پس از حوادث فتنه سال ۸۸ ارجاع می نمایم. امنیتی شدن فضا پس از سال۸۸ به بسته شدن زبان منتقدین و فساد دامنگیر در سالهای پس از آن منجر گردید.

ممکن است کسانی رفتار گروههای اجتماعی اندکی که جلو سخنرانی منتقدین را می گیرند از سر غیرت دینی بدانند این نیز مصادره به مطلوب است. غیرت دینی آنجا موضوع پیدا می کند که دین موید آن غیرت ورزی باشد نه نافی آن. غیرتی که منشأش جهل باشد موجب بدنامی دین می گردد. چنانچه پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند:قد قطع ظهری اثنان من امتی عالم متهتک وجاهل متنسک. دو کس از امتم کمرم را شکستند عالم بی عمل و جاهل با عمل.

جاهلی که متعصبانه به دین عمل می نماید کمر پیامبر را می شکند چون راستی قامت پیامبر به راستی قامت دین است و جاهل با عمل خویش موجب نفرت از دین می گردد. به آنچه در عراق و سوریه توسط داعش یا گروه موسوم به دولت اسلامی عراق و شام به نام اسلام انجام می پذیرد، توجه نمایید. پرتاب آجر و سنگ به خودرو آقای مطهری از جنس همان رفتار نیست؟

همیشه زاویه گرفتن از حق در ابتدا کوچک به نظر می رسد اما سرچشمه باید گرفتن به بیل چو پر شد نشاید گذشتن به پیل جاهلان متنسک را قبل از آنکه به وسیله شبکه های اجتماعی تشکیلاتی شوند و حاکمیت در مقابل آنها دچار مشکل شود شناسایی تنبیه و اصلاح نمایید

کوتاهی ارکان ذیربط حاکمیت در عمل به وظیفه حفظ امنیت انتقاد و منتقد اولا در درگاه الهی مورد مواخذه است چه کوتاهی در زمینه سازی عمل به واجب الهی امر به معروف است. ثانیا در پیشگاه ملت ،چه حاکمیت را به دورویی و ریاکاری در پایبندی به احکام اسلام متهم می نماید .زیرا گزینشی برخورد نمودن با احکام اسلام از پایبند نبودن به آن از منظر قرآن مذموم تر است.

افتومنون ببعض الکتاب وتکفرون ببعض فما جزا من یفعل ذلک منکم الا خزی فی االحیاة الدنیا و یوم القیامة یردون الی اشد العذاب و ما الله بغافل عما تعملون.
آیا به بعضی از اوامر الهی ایمان آورده و به برخی دیگر کافر می شوید؟ پس هر کس چنین کند جزای او نیست مگر خواری در زندگی دنیا ودر آخرت به سوی عذاب شدیدتر کشانده میشود و خداوند از آنچه می کنید غافل نیست.
۱۸۵البقره