انسان امروزی عصری را تجربه می کند که در آن مدام در معرض ظهور فناوری های گوناگون ماحصل عرصه های مختلف علمی و صنعتی قرار دارد؛ فناوری هایی که به خودی خود نه قدرت سازندگی دارند و نه قدرت ویرانگری و این انسانهایند که با توجه به اهداف و مقاصدی که در سر می پرورانند این ظرفیت و توانمندی را به تکنولوژی ها می بخشند که چگونه بر جوامع گوناگون بشری تأثیرگذار باشند و به آنان خدمت نمایند. بنابراین بسته به مکاتب و مسلک های حاکم بر اجتماعات مختلف بشریت، شیوه ی به کارگیری فناوری ها که در حقیقت، سهولت سازی در امر ترویج فرهنگ های بیگانه و ناهنجاری های فرهنگی را عهده دارهستند، از کشوری به کشور دیگر متفاوت است به گونه ای که ممکن است روش بهره گیری از یک فناوری و نوع خدماتی که به ملتی از جهانیان ارائه می دهد، برای آن ملت ارزش محسوب شده و در گوشه ای دیگر از همین دنیا، اینگونه سرویس ها تحت عنوان "ضد فرهنگ" تلقی گردد. من باب مثال امروزه در بسیاری از کشورهای دنیا که چندان پایبند به مسائل مذهبی نیستند، بدون کوچکترین نظارتی، حدود %50 از فضای مجازی و پایگاه های اینترنتی آزادانه به سایت های غیر اخلاقی اختصاص می یابد چرا که نگرش های فرهنگی و سیاسی سردمداران و نوع مکتب انسانی حاکم بر آن جامعه نه تنها ممانعتی را بر سر راه فعالیت آنان ایجاد نمی نماید که در اغلب موارد نیز مشمول انواع سیاست های تشویقی از سوی سیاست پردازان این کشورها واقع می شوند و در مقابل در برخی کشورهای مسلمان چون از فرهنگ غنی و ریشه دار اسلامی بهره می گیرند تلاش بر این است که به گونه ای شایسته تر از آن سود برده تا جاییکه حتی در برخی موارد با فیلترینگ کانال های ارتباطی چنین سایت هایی از آثار سوء و مخربشان به کلی جلوگیری می شود.

به هر حال در طول تاریخ همواره این خصلت دو پهلوی دستاوردهای علمی به عنوان جزء لاینفک آنها، تهدیدی مهلک به شمار می رفته است برای مرزهای فرهنگی برخی ملل آزادیخواه مخالف منافع استعماری کشورهای استبدادی که در طول تاریخ همواره سعی شان بر این بوده است با عقبه ها و ذخایر فرهنگی خویش، برنامه ها و چشم اندازهای استقلال طلبانه ی خود را به پیش برده و قدرت های استعمارگر نیز همیشه با تمرکز بر روی نقاط حساس فرهنگی این کشورها اقدام به پیاده سازی پاره ای ترفندها و تزویرهای سیاسی نموده اند تا اتحاد و انسجام ملی این کشورها را به منظور تضعیف موقعیت و جایگاه آنان، هدف آماج حملات خود قرارداده باشند. با این وجود در راستای برخورد جدی با چنین آفاتی، توجه به این نکته روشن می سازد که در طول تاریخ خوی درندگی فناوری ها خود بزرگترین عامل انهدام و نابودی خودشان بوده اند و معمولاً با عرضه یک تکنولوزی جدید و یا نسخه پیشرفته تری از یک فناوری به بازار، زمینه ی کنار رفتن فناوری قبلی خود به خود فراهم شده است. بنابراین هرگز نمی توان با ارائه ی راه حلی جامع و محدود کننده تحت عنوان "پاد فناوری" در جهت مبارزه با یک نوع فناوری، جامعه و مردم آن را برای همیشه در برابر خطرات احتمالی آن بیمه و واکسینه نمود، زیرا که همواره با گذشت زمان و پیشرفت دانش بشری تکنولوژی مورد نظر شکلی دگر به خود گرفته و با نقابی جدید به مخاطبان خود روی آورده است. بر همین اساس ضرورت ایجاب می نماید که با برنامه ریزی های کوتاه مدت و بلندمدت فرهنگی با هدف شناساندن فرهنگ پربار بومی؛ آموزش های فرهنگی در سنین کودکی پیش از آشنایی افراد با فرهنگ های مهاجم و متخاصم؛ کاستن سیاست های محدود کننده و گریزنده؛ ایجاد نکردن حساسیت های بی مورد برای برانگیخته نشدن حس کنجکاوی افراد در مورد ابعاد منفی فناری ها؛ اعتماد نمودن به شعور و درک عمومی مردم، تاسیس مکان های شاد و مفرح متناسب با اعتقادات مذهبی برای نوجوانان و جوانان و در مجموع با طراحی "پادفرهنگ"های قوی و تغییر دادن نگاه های کاربران نسبت به مقوله ی فناوری و تشویق آنان به بهره گیری از جنبه های مثبت آن از بسیاری از تبعات و محصولات نامتعارف تکنولوژی های مختلف در هر برهه ای از زمان حداکثر پیشگیری را به عمل آورد.

پس این کشورهایند که می بایست ضمن درک این موضوع که در واقع جنگ، جنگ فرهنگ هاست نه جنگ فناوری ها و اینکه فناوری ها ابزاری هستند در خدمت فرهنگ ها، با تقویت بنیه ی فرهنگی خود راه مبارزه با ورود پیدا کردن فناوری های مخرب را در بیرون از مرزهای جغرافیایی به جستجو بپردازند و با به روز کردن آگاهی های عمومی عرصه را بیش از گذشته بر آنها تنگ تر بنمایند.در همین راستا دول گوناگون جهان در مقام عمل با در نظر گرفتن سرمایه های مادی و معنوی خود حربه های گوناگونی را به منظور پیروزی در این کارزار فرهنگی - سیاسی به کار گرفته اند. در برخی کشورها با نگاه بازارگونه به محیط زندگی انسانها و همین طور نگرش کالاوار به محصولات فناوری ها، این سیاست در پیش گرفته شده است که مردم با تجزیه وتحلیل شرایط فناوری های گوناگون به شناختی نسبی از کم و کیف امر دست یابند تا با تجربه ی شخصی ماهیت ابتدایی و جذاب آنها، دریابند تا چه اندازه نوع خاصی از فناوری می تواند که بر کیفیت زندگی آنها مؤثر باشد. پاره ای از کشورها نیز سعی نموده اند از درون مرزهای خود، با ایجاد و احداث قرق ها و قرنطینه های رسانه ای صوتی و تصویری و مجهز کردن خود به تجهیزات گسترده ی سخت افزاری و نرم افزاری بعضاً برگرفته از برداشت های مذهبی و عرفی، حتی الامکان فناوری ها را به کنترل خویش درآورده و آنگونه که خواسته باشند مورد بهره برداری قرار بدهند که البته این مورد در برخی اوقات موجب گردیده است که دیگر فناوری مورد نظر آنچنان که باید و شاید، کارآیی اولیه را نداشته باشد و تا اندازه ای هم اعتراضات کاربران آن را به همراه داشته باشد که این روش با توجه به هجمه های تبلیغاتی کشورهای تولید کننده ی فناوری به نظر نمی رسد چندان کارساز باشد و در مواردی سبب شده که مردم این کشورها بدین وسیله ترغیب شوند برای رفع نیازهای خود به روشهایی خلاف عرف و قانون متوسل شوند که در این راه برخی افراد هم جذب ظواهر فریبنده ی دیگر فرهنگ های وحشی و درنده شده اند. قدر مسلم چیزی که قابل پذیرش است این نکته است که بایستی با درک جایگاه و مرزهای فرهنگ و فناوری، تمام روشها را چه به لحاظ کیفیت بخشیدن به فرهنگها و تقویت شیوه های تقابل و رویارویی آداب و رسوم ملت ها در چارچوب پادفرهنگها، چه از نظر مقابله های فیزیکی در قالب پادفناوریها و چه بهره بردن از پتانسیل های خودجوش عرفی و مردمی به عنوان نوع ویژه ای از پادفرهنگها، همگی بایستی در کنار یکدیگر با رعایت حد و حدود همدیگر باشند تا نتیجه ای مطلوب و مثمر ثمر حاصل گردد.

*نايب رئیس شورای اسلامی شهرستان کازرون وعضو شورای بخش کوهمره نودان