کازرون را به عنوان یک شهر با پتانسیلهای بالای گردشگری و همچنین زمینههای بسیار مناسب کشاورزی و صنعتی میشناسیم این دیار کهن از یک سو به واسطهی وجود جاذبههای تاریخی و طبیعی دارای قابلیتهای بالای جذب گردشگر است و از سوی دیگر به دلیل دارا بودن شرایط اقلیمی مناسب جهت کشاورزی و همچنین قرارگیری در منطقهای که از لحاظ مواد معدنی و دسترسی به برخی مواد خام اولیه جهت ایجاد کارخانهها مطلوب مینماید، به مکانی خاص جهت زیست جوامع و رونق اقتصادی آنها تبدیل شده است.
اما واقعیت آنچه امروز در شهرستان کازرون نمود یافته است، روایت متفاوتی را بیان میکند. عدم بهره وری مناسب از ظرفیتهای موجود، چه در بخش گردشگری و چه در بخش کشاورزی و صنعتی چهرهی این شهر را با سایر مناطقی که از این نعمتهای خدادای محروم هستند، یکسان نموده است.
در بررسی چرایی و چگونگی این مهم و کنکاش اینکه چرا امروز کازرون علیرغم وجود بسترهای بسیار مناسب اقتصادی همچنان رنجور و دردمند مانده است میتوانیم به عوامل متعددی اشاره کنیم.
اما در میان عمده عواملی همچون فقدان بسترهای مناسب مانند خطوط حمل و نقل (که خوشبختانه اخیراً تا حدودی کاسته شده است) میتوان به موارد برجستهی دیگری همچون عدم سرمایه گذاری جامع و هدفمند در بهره برداری از این ظرفیتها اشاره نمود که این موضوع نیز هفتهی گذشتهی مورد انتقاد فرماندار کازرون قرار گرفت.
در بحث سرمایه گذاری در کازرون میتوان جریان را در دو بخش سرمایهگذاران و میزان تمایل آنها به سرمایه گذاری در کازرون از یک سو و آماده بودن بسترهای پذیرش این سرمایهها در کازرون از سوی دیگر اشاره نمود.
خوشبختانه طی چند سال گذشته، چه سرمایهگذاران بومی (به واسطهی تعلق به سرزمین مادریشان و اطمینان از ظرفیتهای آن) و چه سرمایهگذاران غیربومی که به توانمندیهای کازرون اطمینان یافتهاند، گرایشهای مناسبی را به سرمایه گذاری در منطقه داشتهاند (گرچه تعداد آنها از لحاظ کمی و کیفی میتواند به مراتب افزایش یابد) اما آنچه در این میان مشکلساز شده بسترهای موجود در کازرون جهت جذب این سرمایههاست.
از یک سو هدفمند نبودن جذب سرمایهها و ضعف در برطرف نمودن مشکلات معمول اداری و ستادی سرمایه گذران و از سوی دیگر عدم همکاری برخی از مسوولین بانکهای عامل سبب شده که تمایل به وجود آمده در میان سرمایهگذاران جهت حضور در کازرون، به مرور کاسته شده و آنان به فکر انتقال سرمایه به سایر شهرهای ایران و به خصوص مراکز استان ها بیفتند.
همه میدانیم که رفع موانع اداری و همچنین تسریع در پرداخت حمایتهای مالی از سوی موسسات مالی همچون بانکها، همواره با مشکلاتی روبرو بوده است، اما اگر مسوولینی که به دفعات رشد و شکوفایی اقتصاد شهرستان را در اظهارنظرهای خود خواستار شدهاند، نتوانند این مشکلات را کاسته و از میان برند، پس چه زمانی و از پشت کدام میز خواهند توانست به مردم خدمت کنند؟
آیا با وجود این همه ظرفیتهای مناسب و همچنین علاقهمندی سرمایهگذاران به حضور در کازرون، بایستی شاهد کشیده شدن دیوارها و موانع اداری و مالی در برابر آنها باشیم تا آنجا که این مسئله به موضوعی برای گلایهی فرماندار هم تبدیل شود؟
بدون شک اعلام چنین دیدگاهی از سوی صالحپور و پیگیری طرح آن در سطح ادارات کل و وزارتخانهها حداقل میتواند فضای فکری مناسبی را جهت افزایش نگاه عمومی به این حوزه در پی داشته باشد تا شاید در پس آن بتوان امید داشت مسوولینی که تنها از پشت تریبونها و در گفتار خود مدافع حقوق مردم و خواستار رشد و شکوفایی اقتصاد شهرستان هستند، به فکر افتاده و تلاش خود را جهت برطرف نمودن مشکلات سرمایهگذاری و جذب تسهیلات بیشتر جهت تشویق سرمایهگذران افزایش دهند.
بيشاپور، دوشنبه 18 آذرماه 87، ش 142