ساعت‌ هفت‌ صبح‌ در جلسه‌ هیأت‌ رئیسه‌ شرکت‌ کردم‌. هشت‌ دقیقه‌ دیر رسیدم‌ و هشتاد تومان‌ جریمه‌ شدم‌. علت‌ تأخیر این‌ است‌ که‌ بچه‌ها را همراه‌ می‌برم‌  و به‌ مدرسه‌  و به‌ محل‌کارشان‌ می‌رسانم‌  و چاره‌ای‌ هم‌ نیست‌. نمی‌شود با ماشین‌ مستقل‌ بروند و امنیت‌ هم‌ ندارند که ‌همیشه‌ با وسائل‌ نقلیه‌ عمومی‌ بروند. بچه‌ها هم‌ گرفتار مشکلات‌ من‌ شده‌اند.

بیشتر درباره‌ کیفیت‌ مطرح‌ کردن‌ شرکت‌ در اتحادیه‌ بین‌المجالس‌ بحث‌ کردیم‌. جلسه‌ علنی‌داشتیم‌. در فرصت‌ تنفس‌ با آقای‌ محمد یزدی‌، درباره‌ کم‌ کاری‌ و ضعف‌ عملی‌ هیأت‌ بررسی‌ اختلافات‌ بحث‌ کردیم‌ و اینکه‌ وظیفه‌ اصلی‌شان‌ را که‌ رسیدگی‌ به‌ کار روزنامه‌ها، مخصوصاً روزنامه‌ «انقلاب‌ اسلامی‌» ـ که‌ به‌ تشنج‌ دامن‌ می‌زند ـ انجام‌ نمی‌دهند و پرونده‌ گروگانهاـ که‌ربطی‌ به‌ آنها ندارد ـ وقتشان‌ را می‌گیرد. ایشان‌ تا حدودی‌ قبول‌ کرد و پذیرفت‌ که‌ اگر بخواهند به‌ تخلفات‌ احتمالی‌ گذشته‌ رسیدگی‌ کنند، از مسائل‌ روز غافل‌ می‌مانند و مخالفان‌ همین‌ را می‌خواهند.

بعد از جلسه‌، دو نفر از روحانیون‌ مازندران‌ آمدند و شکایت‌ روحانیت‌ مازندران‌ را ازاستاندار ابلاغ‌ کردند. عصر، جلسه‌ «گروه‌ ملی‌» بود، حدود هشتاد نفر بودیم‌  و انتخابات‌ به‌ عمل‌آمد و کار تمام‌ شد و دو نفر برای‌ شرکت‌ در بین‌المجالس‌ در مانیل‌، انتخاب‌ شدند.

سپس‌، در شورای‌ [مرکزی‌] حزب‌ جمهوری‌ اسلامی‌ شرکت‌ کردم‌، بحث‌ درباره‌ دولتی‌کردن‌ تجارت‌ خارجی‌ بود که‌ فقط مهندس‌ طاهری‌ موافق‌ نبود.

بعد از آن، در جلسه‌ مشترک‌ مسئولان‌ اجرایی‌  و نمایندگان‌ حزب‌ شرکت‌ کردم. دستور جلسه‌، انتقاد از حزب‌  و روزنامه‌ بود که‌ تقریبا تمام‌ انتقادات‌ وارد بود و همه‌ حاکی‌ از ضعف ‌تشکیلات‌ و عدم‌ انسجام‌  و انضباط حزبی‌ بود. آقای‌ بهشتی‌ قدری‌ دفاع‌ کردند و من‌ هم‌ انتقادها را پذیرفتم‌، ولی‌ گفتم‌ اکثریت‌ حضار، به‌ وظایف‌ حزبی‌ عمل‌ نمی‌کنند و فقط توقعات‌ از ما چندنفر مؤسسان‌ حزب‌ است‌.

شب‌، مهمان‌ آقای‌ لاهوتی بودیم‌؛ از امام‌  و ماها شکایت‌ داشتند که‌ چرا در جریان‌ حادثه‌کوچصفهان‌ از ایشان‌ حمایت‌ نشده‌ است‌. باید با ایشان‌ صحبت‌ و احساساتش‌ را آرام‌ و تنظیم‌کرد. بچه‌ها در بحث‌ شرکت‌ داشتند.

منبع خاطرات هاشمی رفسنجانی- 30 فروردین 1360