محمدجواد ظریف وزیر خارجه کشورمان با انتشار متنی در صفحه ی فیس بوک خود از برخی منتقدان داخلی خود گلایه کرد.

به گزارش «انتخاب»، متن کامل آنچه ظریف در فیس بوک، منتشر کرد در زیر می آید:

سلام دوستان

روز جهاني کارگر بر همه زحمتکشان اين مرز و بوم گرامي باد.

ميلاد حضرت علي عليه السلام و روز پدر نيز پيشاپيش مبارک.

بعد از ظهر جمعه همه هموطنان عزيز هم بخير

دنياي عجيبي است. گروهي جنگ طلب در اين سوي دنيا تمام تلاش خود را بکار بسته اند، تا از هرگونه توافق احتمالي جلوگيري کنند. از هر بهانه اي براي سياه نمايي ايران و ايراني به منظور افروختن آتش استفاده مي کنند.

در چند روز گذشته، علاوه بر مذاکرات و ملاقات هاي سخت و طولاني، دو مصاحبه دشوار و چالشي با دو تن از معروف ترين خبرنگاران آمريکايي داشتم. يکي به مدت 70 دقيقه و ديگري نزديک به دو ساعت.

به دليل فضا سازي صورت گرفته در داخل مجبورم با کمال تواضع عرض کنم که مخالفان ايران و ايراني در خارج از کشور از تأثيرگذاري اين دو مصاحبه در خدشه دار کردن فضاي ساخته شده از ايران عصباني شدند و چندين مقاله نوشتند.

يک سايت تند رو در تيتر خود نوشت: رييس ديپلماسي ايراني نيويورک را خيره کرد (Iran's top diplomat dazzled New York City)

يک سايت صهيونيستي هم در تيتر خود با عصبانيت نوشت: چرا (حرف هاي) ظريف اينقدر گيرا به نظر مي آيد؟(why does he seem so inviting) شايد ده ها مقاله در روزنامه ها و مجلات معروف چون نيويورک تايمز و واشنگتن پست و نيويورکر و .. در باره همين دو مصاحبه مطلب نوشتند. تا جائيکه سناتور تندرو آمريکايي آن قدر عصباني شد که عدم حضور بنده در جبهه را دستمايه حمله به من کرد.

از سوي ديگر، براي فضاسازي داخلي، يک سايت مصري مخالفت صريح و يک کلمه اي (نه) من در پاسخ به سوال مربوط به گفتگوي با رژيم صهيونيستي را به دروغ به معناي آمادگي ايران براي مذاکره با اسراييل معرفي کرد و تعدادي هم در داخل به آن پرداختند.

عجيب تر از همه، گروهي از هموطنان در داخل و خارج پاسخ مشخص، دقيق و ضروري بنده به سؤال در مورد يک خبرنگار — که وضعيت او اين روزها بهانه چندين اصلاحيه در سناي آمريکا براي مقابله با توافق هسته اي شده است — را دستمايه مقالات طولاني در اين زمينه کرده و برخي دوستان نيز بدون شنيدن پرسش و پاسخ، بنده را مورد مرحمت و لطف قرار داده اند!

دوستان عزيز، ديدگاه هاي حقير فدوي — اگر ارزش و اهميتي داشته باشد — در مورد مسائل مختلف خارجي و داخلي مشخص است و برخلاف برخي دوستان که مواضع و ديدگاه هايشان در طول سه دهه گذشته چرخش هاي 180 درجه اي داشته است، قدمت سي و چند ساله دارد.

همواره به آزادي و نقد احترام گذاشته و از انتقاد نسبت به انديشه ها، گفته ها و عملکر خود از کلاس درس تا صحنه سياست خارجي استقبال کرده ام. ولي همواره عرض کرده ام که نقد در يک جامعه سالم بايد دو ضابطه داشته باشد: انصاف و رعايت مصالح ملي.

پيش نياز قضاوت منصفانه اطلاع صحيح است. لااقل يک بار قبل از قلم فرسايي عرايضي را که به نقد مي کشيد بشنويد.

ضرورت رعايت مصالح ملي هم طلب مي کند که آب را به آسياب جنگ طلبان خارجي که از جبهه نرفتن بنده تا توقيف يک کشتي متخلف تا دستگيري يک يا چند فرد را بهانه اي براي ادامه تنش و بحران قرار داده اند، نريزيم.

از صراحت و تصديع پوزش مي خواهم هيچگاه نخواسته ام حرف هاي من کسي را از هر جناح و ديدگاهي در کشور آزرده کند. همواره تنها مقصود من دفاع از منافع ايران و ايراني بوده است و انشاءالله در آينده نيز چنين خواهد بود.