باز هم روزها از پي هم آمد. تا چشم روي هم گذاشتيم روز خبرنگار هم فرا رسيد. نوبتي هم که باشد، نوبت ماست... امروز روز خبرنگار است اما حرفه خبرنگاري به ما اجازه نمي دهد دمي بياساييم و بايد براي اين روز هم خبر چاق کنيم! اين هم از ويژگي هاي شغل ما خبرنگاران است که براي خودش دنيايي است. اصحاب رسانه و دنياي خبر مناسبت اين روز را مي دانند و 17 مرداد را خوب به ياد دارند، روزي که محمود صارمي خبرنگار پرتلاش کشورمان به همراه هشت نفر از اعضاي کنسولگري ايران در سال 1377 در مزارشريف افغانستان به دست نيروهای طالبان به شهادت رسيد و اين روز از سوي شوراي فرهنگ عمومي روز خبرنگار ناميده شد.

خطرات و سختي هاي کار خبرنگاران است که در راه وظيفه و رسالت خويش از همه چيز مي گذرند. ما هم همين جا از اين غم مي‌گذريم و به مناسبت اين روز به دوستان رسانه‌اي، تبريکات صميمانه و همکارانه و دوستانه مي دهيم و هي براي خودمان نوشابه باز مي کنيم تا شايد نوشابه‌هاي ديگري از جهات مختلف شمالي، جنوبي، شرقي و غربي براي عزيزان خبرنگار باز شود؛ البته من آنچه شرط بلاغت است با تو مي گويم، تو خواه پند گير خواه ملال!

من يک خبرنگارم، با هیچگونه امکانات زیر ساختی برای این حرفه و با هیچ مبلغی به عنوان حق‌الزحمه. من يک خبرنگارم، صادق و روراست برای نظام مقدس که برايش خون داديم و جنگيديم. من يک خبرنگارم، خطر را به جان مي‌خرم تا مردم را مطلع و آگاه سازم و مردم هم الحق و الانصاف دوستمان دارند!!! من يک خبرنگارم، زود مي آيم و دير مي روم، تعطيلات در کنار خانواده نيستم، با اين حال به کارم چنان عشق مي ورزم که حاضر نيستم آن را از دست بدهم. ((به همت همکاران خبر نگار این مرزو بوم))

ولی افسوس ودریغ که در این دیار طوطی کم از زغن باشد۰۰۰
گذشت ولی چشم خیلی از بچه های خبرنگار خشک شد به گوشیهاشون که متنی 'پیامی' دعوت به جلسه ای رو ببینند
بزرگی گفته چقدر تلخ است کسی وقتی کارش با شما تمام شد فراموش شود۰
مانا باشید وماندگار.                             

*خبرنگار خبرگزاری تسنیم، مطبوعات، رسانه داخلی شهرستان