تابستان سال گذشته بود که پس از دوسال بلا تکلیفی مدیریت ورزش شهرستان و اداره ی آن توسط سرپرست رضا صداقت به سمت ریاست این اداره ی مهم و تاثیر گزار گمارده شد و پس از آن با برقراری رابطه با هیأت های ورزشی نسبتا سر و سامان مشخصی در سیستم قابل مشاهده بود تا اینکه در بهار 94 زمزمه هایی از تعویض این مدیر به گوش رسید و و بلاخره در هشتم تیرماه 94 طی یک مراسم تودیع و معارفه در فرمانداری کازرون صداقت جای خود را به عباس حسین پور داد تا وی با تجربیاتی که از دوره ی پیشین ریاست خود بر این اداره در کازرون داشت سکان آن را بدست بگیرد.

در این مقاله در پی ارزیابی عملکرد حسین پور در طی 5 ماه 21 روز تصدی وی نیستیم ولی به صورت گذرا باید به فعالیت هایی همچون جذب حمایت های مالی خیرین در حوزه ی ورزش شهرستان، همچنین ایجاد تحرک در هیات های ورزشی و توجه به ارتقاء سطح کیفی ورزش در بخش های تابع را شاید بتوان از اهم فعالیت هایی دانست که حسین پور در این مدت کوتاه در آن موفقیت هایی داشت.اما باید توجه کرد که اصلا شایسته و اصولی نیست که بتوان در خصوص فعالیت های یک مدیر در طی این مدت کوتاه قضاوت کرد چه بسا برای بعضی ارزیابی ها نیاز به گذر زمانی به بلندای یک یا چند دهه می باشد اما اکنون جا دارد با بررسی همین مدت کوتاه سوالاتی را از چرایی  و ماهیت این تغییر و دیگر تغییرات مدیریتی شهرستان که هیچ پیامدی جز بی ثباتی مدیریتی و تضییع حق مردم ندارد بپرسیم.

نخست آن که از منظر حقوقی و قانونی انتصاب مدیران شهرستانی با طی چه فرآیندی باید انجام شود و چه کسانی در این تعویض ها دخیل اند؟طبق اصول سلسله مراتبی و دولتی باید فرماندار و مدیر کل هر سازمان را تنها صلاحیت داران در مورد عزل و نصب ها دانست اگر چه همواره در شهرستان ها اعمال نفوذ هایی از طرف دیگر مدیران ارشد همچون امام جمعه ها و نمایندگان مجلس صورت می گیرد که البته این اعمال نفوذ ها یا اظهار نظر ها گاهی برای انتخاب فردی اصلح بسیار لازم و ضروری است اما به هر حال مسئولیت عواقب خوب و بد عزل و نصب ها را جز فرماندار در شهرستان و مدیر کل مربوطه در استان هیچ اشخاص دیگری به دوش ندارند.شاید مناسب باشد که از فرماندار محترم پرسید که آیا تعویض یک مدیریت همچون مدیریت اداره ی ورزش و جوانان که شاید یکی از اجتماعی ترین ادارات محسوب می شود باید اینقدر بی ثبات و متزلزل باشد.مسلما یک فرماندار با توجه به جایگاه نظارتی که برخوردار است بهترین قاضی از نظر عملکرد مدیران محسوب می شود و نمی خواهد که با ایجاد بی ثباتی عواقب بدی را متوجه خود سازد و البته شنیده ها حاکی از فشار مدیر کل ورزش و جوانان برای این تغییر بوده است اما مسئله این است که اقتدار و تسلط یک فرماندار بر حوزه ی خدمت خود شایسته است به گونه ای باشد که نگذارد حواشیح و برخورد های احساسی بین سلسله مراتب یک سازمان به نظم شهرستان تابع وی خللی وارد کند.لازم به ذکر است که اشاره شود بدیهی است که با رفتن حسین پور و آمدن رییس جدید بخصوص کسی که سابقه ی تصدی این پست در کازرون را نداشته تا مدتی روابط هیأت ها با این اداره به اغما خواهد رفت و مشکلاتی پیش خواهد آمد که آخرین و مهم ترین تاثیر خود را بر ورزش آفت زده ی کازرون خواهد گذاشت.

در مقدمه ی دومین سوال باید گفت که شنیده شده تعویض ریاست ورزش و جوانان بخاطر برخی مسایل کلان استانی بوده که صبغه ی سیاسی داشته است.اگر اینگونه بوده است باید پرسید پس نقش فرماندار به عنوان نماینده ی عالی دولت و نماینده در شهرستان برای جلوگیری از بروز این تنش ها چیست؟اصلا اگر نماینده ی یک شهر که ماهیت و صلاحیتی فراشهرستانی دارد و از روابط قوی تری می تواند برخوردار باشد در عزل و نصب ها به هر طریقی دخالت می کند پس چرا در جلوگیری از بروز این چنین مسایلی جلوگیری نمی کند.

شاید یکی از بزرگ ترین آفات این بی ثباتی در سیستم مدیریتی شهرستان این باشد که دیگر هیچ مدیری به مدت تصدی سمت خود اعتماد نداشته و بنابراین تمامی برنامه های وی تحت تأثیر قرار بگیرد که این امر معنایی جز پایمال شدن واژه ی خدمت ندارد.اگر مدیر به ثبات سمتش اعتماد نداشته باشد که آیا هفته ی که خواهد آمد در این سمت خواهد بود یا نه و یا اینکه آیا این حرکتی که آغاز خواهد کرد را می تواند به انجام برساند یا نه پس با کدام انگیزه فعالیت کند و برای اداره ی تحت امر خود سیاست گزاری کند.

و پایان کلام اینکه شاید وقت آن رسیده است که باور کنیم که آفت سیاست زدگی و در حاشیه سیر کردن مدت هاست حاصل سبز سرزمین مارا زرد کرده است. این بی ثباتی ها و تنش ها هر ثمره ی بدی را که با خود داشته باشند کوزه ای بیش نیست که در فرجام امر بر سر مردمانی می شکند که همواره از آنان به عنوان مخدوم و ولی نعمت یاد می شود...