پس از دو سال، به همت موسسه ی  فرهنگی و هنری برشنگ و گروه رسانه ای تبلیغی دوکوهه فیلم، چهارمین دهه فرهنگ و هنر شهرستان کارزون در دهه سوم اردیبهشت ماه امسال با محوریت ناصر دیوان و یارانش در نهضت جنوب، در اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان کازرون برگزار شد.

آن چه به نظر می آید این است که امسال، دهه فرهنگ و هنر کازرون، بر خلاف 3 دوره پیشین، برنامه ها دارای تنوع و کیفیت بهتری بودند. البته نباید از نظر دور داشت که محیط بسیار بزرگتر و بهتری هم به این امر اختصاص داده شده بود. به طوری که می توان گفت تمام ساختمان اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی به گونه ای تحت پوشش این برنامه ها قرار گرفته بودند. هر چند سالن استاد نصرالله مردانی، برای برگزاری چنین برنامه هایی ظرفیت کمی دارد و همین امر باعث می شد که در طول ده شب برگزاری این برنامه ها، سالن پیش از آغاز برنامه، پر شود و بسیاری از مردم علاقمند، از این برنامه ها محروم شوند. (لازم به ذکر است که نگارنده تنها توفیق داشت که در شب اختتامیه مراسم شرکت کند و سایر اطلاعات از گزارش میدانی به دست آمده است.)

هر چند باز هم از تمام پتانسیل هنری و فرهنگی کازرون استفاده نشده بود، اما تعداد هنرمندانی که در این دوره، به کار گرفته شده بودند نسبت به دوره های پیشین بیشتر به نظر آمد.

حضور غرفه های مختلف هنری و اقتصادی به خصوص تولیدات بومی کازرون در نمایشگاه حاشیه ای آن از جمله حواشی بسیار زیبا و پسندیده بود. هر چند تعداد غرفه های بسیار کم بود اما به نسبت می توان گفت خوب بود. 

سخنی که در این جا از سوی مردم خطاب به مسئولان شهرستانی گفته می شد این بود که بهتر است هر 6 ماه یا هر فصل یک بار نمایشگاهی از محصولات و تولیدات بومی کازرون به صورت متمرکز برگزار شود تا مردم تولیدات و محصولات خود را خریداری کنند. همچنین برخی نیز معتقد بودند که محصولات کازرون باید به سبک تجاری درآمده و پا در حوزه کازرون بیرون بگذارند و به کار خود گستردگی دهند و از نیروهای شهرستانی بیشتری در کارگاه های خود استفاده کنند. به عنوان مثال رب بهشهد یا شرکت گل بادام علی رغم کیفیت به نسبت خوبی که دارند متأسفانه بیرون از کازرون خبری از آن ها نیست. در حالی که اگر چنین محصولاتی با همین کیفیت سعی کنند تا خارج از کازرون نیز در بازار عرضه شوند، به خوبی می توانند بازار خود را پیدا کنند و مردم شهرهای دیگر نیز از چنین محصولاتی استقبال خواهند نمود.

در بین این غرفه ها، غرفه تولیدات اقتصاد مقاومتی بود. این تولیدات با حمایت سپاه پاسدارن و بسیج راه اندازی شده بودند. در این غرفه کفش های تولیدی کازرون به نمایش گذاشته شده بود. این در حالی است که تولیدات اقتصاد مقاومتی کازرون تنوع بسیاری داشته و تعداد آن ها نیز روز به روز رو به افزونی است. اما متأسفانه تنها کفش های تولیدی به نمایش گذاشته شده بود. یکی از ایرادهای وارده بر این تولیدات نیز، مارک های خارجی روی آن ها بود. چیزی که به گفته صاحب غرفه، برآنند تا در آینده نزدیک برند و مارک خاصی را تهیه و بر روی آن ها بچسبانند. وی دلیل وجود مارک خارجی را این می دانست که نام شرکت "آل یاسین" است و این کلمه را نمی توان روی اجناس قید کرد!!! برایم سئوال بود که چه نیازی است که از اسماء مقدسه برای چنین شرکت هایی استفاده شود. همچنین آیا نمی توانستند از همان روز اول نامی غیر اسماء مقدسه را انتخاب و به عنوان نام کالا روی آن قید کنند؟

ناصر دیوان کازرونی از جمله مبارزان جنوب در مبارزه با استعمار انگلیس است. در این بین اما تنها نام آیت الله سیدعبدالحسین لاری و صولت الدوله قشقایی به عنوان هم رزمان وی برده شد. آیا سایر مبارزان جنوب به خصوص مبارزان خشتی نبایستی به عنوان هم رزمان ناصر دیوان کازرونی برده شود؟

همچنین بزرگی و عظمت ناصر دیوان بر کسی پوشیده نیست. اما آیا نبایستی از سایر بزرگان کازرونی صده 1300 هم یادی شود؟ پس چرا در این چهار دوره تنها به بزرگداشت ناصر دیوان اقدام می شود؟ 

ارزنده است که در دوره های بعد از شخصیت بزرگ و بزرگوار و آزاده ی چون: مرحومان غلامرضا باقری نژاد، منوچهر مظفریان، مهندی رجبعلی طاهری، دکتر محمد طاهری، آیت الله سید احمد پیشوا و پدر بزرگوارشان، شهید حجت الاسلام عبدالرحیم دانشجو (دهقان)، شهید حاج هدایت الله مصلحیان، شهید حاج موسی رضازاده و برادرشان حاج احمد، کربلایی علی فرخی، نصرالله مردانی و ابراهیم پرهیزگار و یا شخصیت های زنده ای همچون آیت الله بنیادی، آیت الله ایمانی، پرفسور سلیمانی (پدر علم مخابرات ایران)، دکتر ملکزاده (چهره شاخص علم پزشکی)، پرفسور حاجی پور(دانشمند برتر علم شیمی)، حاج حسین مختاری و ... تجلیل و تکریم شود.