جناب آقای حسن روحانی ریاست محترم جمهوری

با درود و عرض ادب و احترام

من بهادر ریاضی هستم و این دومین نامه است که از کازرون برای تان می نویسم، اولی را خبر ندارم که به دست تان رسیده باشد یا نه، اما این دومی هم مطمئن نیستم که به محضرتان برسد!

 ولی به رسم فضولی مسئولیتی که بر دوش خود احساس می کنم می نویسم تا اگر فردای قیامت به کم کاری و سهل انگاری و بی توجهی نسبت به بیان و انعکاس و انتشار مشکلات شهرستان متهم و بازخواست و بازجویی شدم سندی مستند و سببی  مستدل داشته باشم!

 لذا:

این که افتخار تشریف فرمایی حضرت عالی به کازرون تا به حال نصیب ما کازرونی ها نشده است شاید مشکل ورودی های شهرمان است که در خور شأن ورود مهمان نیست، اما کاش از راه دور و با ارسال نامه ای جویای احوال مان می شدید، چون حال مان خوب نیست و در تب چند ریشتری داریم می سوزیم و داروی درمان مان ظاهرا نایاب است!

 باور بفرمایید که از درد دریاچه ی مان که در پریشانی خشک شده به خود می پیچیم! دشت برم سبزمان هم در حال برهوتیست اما می خواهند به جای احیاء اشان سیمان بکارند!

  - سد نرگسی مان هنوز آب نگرفته بوی نرگس مان را به سرقت برده اند!

 پتروشیمی مان هم در رخوت خوابی ابدیست!

- مدت هاست که توپ سلامتی بر مدار ورزش مان نمی چرخد و هندبالیست های مان از بی باشگاهی در دیگر شهرها قهرمانی می کنند!

 در *دولت تدبیر و امید*، شورای مان به بی تدبیری، شهرداری مان در نا امیدی و شهروندان هم به بلاتکلیفی شان در حیرانی اند! 

- عده ای هم که در بی وحدتی به جان هم افتاده ایم و بسیاری هم به بی تفاوتی سرنوشت شهرستان مشغول!

  - کسادی و بی کاری و کم آبی در جهنم داغ گرانی ریشه ی مان را دارد می سوزاند و مالیات هم افزوده هیزم این آتش بیاری معرکه  شده است!

کمک مان کن که بیش از این تاب تحمل این همه ناملایمات را نداریم و عنقریب است که سر به بیابان بگذاریم اما بر سر عهد و پیمان مان با شما هستیم و اگر باز هم کاندید ریاست جمهوری بشوید به شرطی که بر همین عقیده و در همین راه و همین تفکر بهبود معیشت مردم باشید به شما رأی خواهیم داد اما خواهشمندم به وزرا و رؤسای سازمان ها و معاونین خود بگویید که آمار غلط به مردم ندهند و نرخ تورم را کم رقم نخوانند که از بابت تورم متورم شده ایم!

- که نه مستحق این گونه برخوردیم و نه تجربه ی خوبی از آمارهای دروغین سنوات قبل را داریم!

لازم به ذکر است که مردم محروم و مظلوم و مغبون و صبور کازرونی چیزی جز حق شان را طلب نمی کنند و چیزی هم جز سعادت و خوشبختی فرزندان شان در راستای شهرستانی آباد نمی خواهند و به مطالبات شان پای بندند و بر دلاور مردی شان پایدار و به خون 1100 شهیدشان وفادار.

قبلن هم خدمت حضرت عالی عرض کردم که این جا پشت کوه قاف است و راه ارتباطی اش به بندر در تونل به بن بست خورده و حتی قطار هم از کنارش نمی گذرد چه خواسته به پرواز هواپیما!

و سال هاست که کمربندی مان هم دور شهر حلقه نمی بندد!

- این جا جوانان جویای نام مان عجول، پیران مان بی حوصله، مسؤولان مان فراموش کار، می گویند مشکلات مان عمدتا مالیست، ولی برخی وعده های شان توخالیست!

- کوچک ها احترام بزرگ ترها نگه نمی دارند،

مطبوعات مان در اغراق، قلم به دستان مان در افراط! و برخی سیاسیون مان به تحریف اخبار!

بعضی ها هم که پشت سر مرده حرف می نویسند!

- این جا زمین خواری مد و بی تقوایی عرف شده است!

سرمایه داران مان از شهرستان گریزان و سرمایه گذاران مان از بی توجهی مقامات پشیمان!

حال کازرون می ماند و غم و غصه و آه! و به راستی کجاست یک مشکل گشا!

اگر حضرت عالی هم گره ای از  مشکلات مان را نگشایید و سکوت اختیار فرمایید نامه ی بعدی را به محضر رهبری خواهم نوشت!

عزت تان پایدار و ایزدتان نگه دار

بهادر ریاضی

کازرون

خردادماه 95