هر دم از این باغ بری می رسد  ........ تازه تر از تازه تری می رسد

سالهای بسیاری پیش از این آنگاه که کودکی بیش نبودیم در کتاب های درسی مان به ما این شعر زیبا را آموخته بودند که

بدست خود درختی می نشانم ........... به پایش جوی ابی می کشانم  و الی آخر

این شعر آن چنان با تارو پود وجود ما به هم آمیخته بود و ما با معنای عمیق آن پرورش یافته بودیم که سال ها پس از آن نیز عشق به وجود درخت و سرسبزی هم چنان در وجودمان موج می زند. از این رو شکستن هر شاخه درختی  چنان روح و روان مان را به درد می آورد که انگار پرنده ی بال و پر ریخته به وجود خودمان آسیبی وارد آمده است.

روزگار گذشت و گذشت و گذشت و ما از آن کودکان لطیف به مردانی تبدیل شدیم که می خواستیم در شهر و دیار تاریخی خود بمانیم و هویت تاریخی و اصالت فرهنگی زادگاه خویش را حفظ نماییم؛ اما غافل از آن بودیم که ماندن و کار فرهنگی کردن در این شهر، هزینه های بسیار دارد و سنگ های بسیاری در پیش پایت می اندازند. ایده ها و افکارت را به ریشخند می گیرند و با پیشنهادهایی که از سر دلسوزی می دهی، از در لجاجت در می آیند.

قصه، قصه ی قطع یک درخت نیست؛ بلکه داستان تلخ حاکمیت نوعی تفکر بیمار است که در آن اثری از هیچ گوش شنوایی نیست. داستان داستان بی روح کردن خیابان های شهری است که تاریخ با نام شهر سبز می شناسدش. اگر باور نمی کنید، بنگرید که چگونه و یک شبه به بهانه تعریض غیرکارشناسی خیابان شریعتی، ده ها درخت کهنسال این خیابان را برکندید و این خیابان را به بی درخت ترین خیابان همه ی عالم تبدیل نمودید و در این میان به حقوق شهروندان و عابران هیچ  توجهی ننمودید؛ و عملا هیچ پیاده رویی برای عبور زنان و مردان و کودکان باقی نگذاشتید.

البته  همان طور که پیش از این نیز گفته شد، درخت سرو و کنار کهنسال خیابان مطهری تنها نمادی است از ظلمی   که به محیط زیست درون شهری کازرون، آن هم از سوی بالاترین مرجع و متولی پاسداری از فضای سبز یعنی شهرداری وارد آمده است؛ چرا که این قصه تلخ و رنج آور را هر روز می توان در گوشه گوشه ی خیابان های شهرمان مشاهده کرد.

آقایان، بوی بهار نارنج و سایه توت ها و کنارها را از خیابان های مان گرفته اید. کازرون به بوی بهار نارنج و سایبان کنارهایش شناخته شده بوده و هست. چرا با خیابان های مان این گونه برخورد می کنید. چرا بوی عطر بهار نارنج را از رهگذران دریغ می کنید. چرا شهرمان را به بی درخت ترین شهر عالم تبدیل می کنید. کنارها و توت های پنجاه شصت ساله خیابان های مان را چه می کنید؟ وقتی شما که متولی زیباسازی شهر هستید، به جای گسترش فضای سبز، شبانه به جان کهنسال ترین درختان شهر می افتید و به زور اره برقی و تیغ های آهنین بیل مکانیکی آنها را ریشه کن می کنید، وای به حال دیگر شهروندان. دیگر توقعی نباید داشت که فلان مغازه دار یا آپارتمان ساز چهار تا نارنج جلو پیاده روش را سالم بگذارد .

اگر زباغ رعیت ملک خورد سیبی ....... غلامان او بر آرند درخت را از بیخ

 آری بی جهت نیست که در این دیار هر که از راه می رسد اره بر پیکر درختان پیاده روها ی مان می اندازد. یکی به بهانه پیدا آمدن ویترین و تابلو مغازه اش، و دیگری برای زیباتر شدن نمای ساختمان و آپارتمانش؛ و عجبا که هیچکس هم پاسخگو نیست.

آقای شهردار، شما که خود زاده ی این آب و خاکید و با بوی بهار نارنج بزرگ شده اید، باید بیش از هر کس در قبال ظلمی که به نارنجستان ها و کنارستان های این دیار می شود خود را مسئول و پاسخگو بدانید. شما هستید که باید مغازه داران و ساختمان سازان را موظف به حفظ و حراست از فضای سبز خیابان ها نمائید. آقای شهردار بیائید مسیر خیابان امام خمینی را از بلوار تا سینما باهم قدم بزنیم و تعداد درختان دارای قد و قامت مناسب و دارای زیبایی را بشماریم؛ و بعد این آمار را با خیابان های شهرهای کوچکتر از خودمان مقایسه کنیم. اگر وقت ندارید یا در این گرمای طاقت فرسا از پشت میز و کولر گازی اتاق کارتان میل تکان خوردن ندارید، اشکال ندارد، ما امروز به تنهایی این مسیر را شمارش کردیم. می دانید تعداد درختان اصلی ترین خیابان شهر ما به چند عدد می رسد؟ ....... باور کنید به زحمت به عدد پنجاه می رسد. البته اگر بتوان نام همه ی آنها را درخت گذاشت. حال بیایید آن را با عکس های موجود در سی چهل سال پیش مقایسه کنید تا باور کنید چه ظلمی به خیابان ها و به زیبایی شهری شده است که روزگاری جهانگردان عالم با نام شهر سبز از آن یاد می نمودند.

اصلا چه لزومی به حذف پیاده روها که حق مسلم عابران پیاده و دانش آموزان مدرسه ای و خانواده هاست و اضافه نمودن فضای پیاده رو به خیابان وجود دارد؟ هیچ یادمان نرفته مرگ دختر خانم معصومی را که سال گذشته در خیابان قدمگاه به خاطر همین مسئله حذف پیاده روها جلو چشم مادرش جان باخت. چه کسی پاسخگوی خون ریخته شده هدی علیزاده است؟ مرگ دردناکی که ما پیش بینی اش را کرده بودیم و چند ما پیش از آن در نشست با شخص شهردار و اعضای شورای شهر هشدارش را داده بودیم. آیا بازهم باید منتظر حادثه ی دیگری از این دست باشیم؟ خیابان شریعتی را بنگرید؛ بدون پیاده رو. خیابان قدمگاه به همین شکل. شهروندان ما حق دارند در آرامش و امنیت از پیاده روها عبور کنند. چرا ما این حق را از آنان سلب می کنیم تا مثلا بار ترافیکی را از روی فلان خیابان برداریم. در همین خیابان مطهری چند ماه است که ساکنان بخش غربی اش چه آزار و اذیتی را متحمل شده اند و کسی هم پاسخگوی فریادهایشان نیست .

جناب شهردار و اعضای شورای شهر باید نیک بدانند که این پست ها و کرسی ها موقتی است و همان گونه که دیگران آمدند و رفتند دوره ی ریاست و سروری شما نیز به پایان خواهد رسید و آنچه باقی خواهد ماند، عملکردهای شما و قضاوت های افکار عمومی و شهروندان است و قطعا در آینده مردم با کسانی که شعار ها و عمل شان فرسنگ ها با هم فاصله دارد روی خوش نشان نخواهند داد.

هیچ یادمان نرفته و یادتان نباید برود خرداد سال 92 را که همه برادران و خواهران نامزدی شورای شهر در تبلیغات انتخاباتی خود چگونه با شعارهای رنگین و پر زرق و برق هدف خود را داشتن شهری زیبا و سر سبز عنوان می نمودند، اما اینک در سر بزنگاه حادثه، و آن موقع که پای آزمون به میان می آید، تنها و تنها سه نفر از جمع 9 نفره شورای شهر به مخالفت با قطع درخت کهنسال کنار خیابان مطهری بر می خیزند.

به هرحال اقدام عجولانه شهرداری در قطع دو درخت کهنسال خیابان مطهری، با وجود همه ی خواهش ها و پیشنهادهای قبلی، نوعی دهن کجی آشکار و بی احترامی به افکار عمومی و فعالان اجتماعی محسوب می شود. ظاهرا شما آقایان فراموش کرده اید که منتخبین مردم بوده و می بایست به خواسته های منطقی و پیشنهادات سازنده مردم توجه کرده و برایشان اهمیت قائل شوید. شما حتی بی توجهی را به جایی رسانده اید که از درخواست مستقیم دادستان محترم شهرستان نیز سرپیچی می نمائید؛ چرا که حجه الاسلام لطفی چندین بار پیشنهاد نموده بودند که دو درخت مذکور حفظ گردیده و از فضای بین آن دو به عنوان ایستگاه اتوبوس استفاده گردد. ولی شما حتی به این توصیه نیز وقعی ننهادید. قطعا ما به عنوان نمایندگان افکار عمومی، از جناب آقای دادستان درخواست می کنیم به عنوان مدعی العموم موضوع را پیگیری نموده و با متخلفین برخورد قانونی داشته باشند. 

جمعی از فعالان اجتماعی و دوستداران محیط زیست کازرون

کازرون نما آماده انتشار پاسخ احتمالی شهرداری و شورای اسلامی شهر کازرون می باشد و حق دفاع برای آنها محفوظ است