به گزارش کازرون نما، وقتی از برخی مسئولان در شهرداری و شورای شهر سوال شد که چرا تغییر کاربری زمین را از فضای سبز به مسکونی قبول کردید، پاسخ شان فقط یک کلام بود، بودجه نداشتیم زمین را از مالک بخریم.

پاسخ "بودجه نداریم" به نظر راحت ترین راه فرار از درخواست مردم بود که از شهرداری می خواستند بپرسند چرا زمین فضای سبز را مسکونی کرده است. اما آیا واقعا فقدان بودجه می تواند دلیل موجه تبدیل فضای سبز به زمین مسکونی باشد؟ چیزی که می توان از آن به عنوان پارک فروشی نام برد.

معضل پارک فروشی نخستین بار نیست که از سوی شهرداری کازرون انجام می شود. پارک هایی که قرار بوده است براساس نقشه تفصیلی شهرداری سهم شهروندان هر محل برای فضای سبز شود، این روزها وسیله شهرداری و راه گریز شهرداری برای کمبود بودجه شده است.

پیش از این در کازرون نیز پارک فروشی های عمده ای از سوی شهرداری انجام شده است. از جمله فروش سهمیه فضای سبز تپه های ورودی جاده دوان به آقای "خ" یا فروش زمین فضای سبز کنار مخابرات سلمان در کمربندی خرمشهر به آقای "ر". اینها تنها دو نمونه پارک فروشی عمده شهرداری کازرون طی دو سال گذشته می باشند. اما بدون شک خبرسازترین پارک فروشی شهرداری در جریان تغییر کاربری زمین روبروی بیمارستان صورت گرفت؛ از آنجا که زمین مذکور در حریم چاه آب اشامیدنی باهنر می‌باشد، تاکنون با مخالفت‎‌های گسترده و فراگیری در سطح شهر کازرون روبرو شده است.

این پارک فروشی ها از طرف شهرداری وقتی بحران ها و تاثیرات منفی خود را نشان خواهد داد، که در سطح گسترده ای از محلات با وجود تراکم زیاد خانه ها و مناطق مسکونی، اما پارک و فضای سبزی برای گذران اوقات فراغت خانواده ها وجود ندارد. در حال حاضر معضل پارک فروشی شهرداری در کازرون طی سال های گذشته به تدریج در حال نمایان شدن است و در محلاتی مانند 45 متری باهنر که شاهد تراکم زیاد آپارتمان نشینی و مناطق مسکونی جدید می باشیم، اما پارک تفریحی برای خانواده های آپارتمان نشین در این محله وجود ندارد. در حالی که تپه های مشرف به ورودی جاده دوان دارای سهم چند هکتاری فضای سبز و پارک برای این منطقه بود، در کمال تاسف توسط شهرداری با تغییر کاربری از فضای سبز به مسکونی به مالک شخصی فروخته شد. این کار بدون شک بزرگترین اجحاف و تضییع پنهان حقوق شهروندان و ساکنان یک شهر می باشد که بصورت پنهانی از سوی شهرداری دنبال می شود و مردم را از داشتن فضای سبز و پارک مناسب در محلات محروم می سازد.

وقتی تصور می شود که در آینده محلات کازرون با وجود خانه ها و تراکم آپارتمان ها اما فاقد فضای سبز و پارک تفریحی می باشند، عمق فاجعه مشخص تر خواهد شد. این در حالی است که در نقشه های نفصیلی شهر به ازای هر محله، زمین مناسبی را برای پارک و فضای سبز به عنوان حق مردم اختصاص می دهند که متاسفانه شهرداری اقدام به فروش شخصی و تبدیل آن ها به ملک مسکونی می کند.

وقتی از یکی از مسئولان شورای شهرداری و شورای شهر در خصوص چرایی عدم ساخت پارک مناسب در محلات کازرون انتقاد شد، گفت که سرانه فضای سبز کازرون مناسب و در حد استاندارد است. اما در کمال تعجب، این عضو شورا و متولی مدیریت شهری کازرون، احتمالا درختان خیابان ها و فلکه و میادین را جزو پارک های کازرون به حساب آورده، وگرنه بر همگان مشخص است که مردم در شهر کازرون از کمبود پارک بزرگ و خانوادگی رنج می برند. حتی با یک حساب سر انگشتی متوجه خواهیم شد که تعداد پارک های بیشتر از 5 هزار متری کازرون که مناسب تفریح و یک گردش خانوادگی مناسب باشند، کمتر از 6 عدد پارک است. و اگر جمعیت شهر کازرون را فقط شهر کازرون را در حالت حداقلی 100 هزار نفر در نظر بگیریم، در خوش بینانه ترین حالت باید گفت به ازای هر 16 هزار کازرونی فقط یک پارک وجود دارد و این آمار جز به معنای کمبود شدید پارک در کازرون نیست.

از طرف دیگر، توزیع پارک نیز در کازرون بسیار نامناسب و نامتعادل است. در مناطق مرکزی کازرون از جمله میدان شهدا تا خیابان طالقانی تا خیابان حمیدی و از قسمت پایین شهر از میدان امام خمینی تا میدان امام حسین(ع)، به طور کلی به جز باغ نظر، هیچ پارک وسیع و بیش از 5 هزار متری برای ساکنان این مناطق وجود ندارد؛ و متاسفانه پارک ها در کازرون در مناطق حاشیه ای شهر طراحی شده است.

با این شرایط آیا این شایسته و منصفانه است که شهرداری کازرون برای جبران بودجه خود، به پارک فروشی روی آورد؟ پارک‌هایی که حق اولیه مردم و ساکنان یک محله است. شهرداری و شورای شهر باید حافظ حقوق مردم باشد نه پایمال کننده و ضایع کننده حق مردم برای برخورداری از یک زندگی مناسب در شهر.

جواب شهرداری در تمام این موارد فقط دو کلمه بوده است، بودجه نداریم!!!!!

اما آیا بودجه شهرداری باید از طریق پارک فروشی و محروم کردن مردم از داشتن پارک و فضای سبز مناسب در محل زندگی شان تامین کرد؟

در این جا سوال فقط این است، آیا مردم کسانی را به عضویت شورا انتخاب کردند که آنان را از داشتن پارک و فضای سبز محروم کنند؟ و سهمیه پارک مردم را برای بودجه شهرداری به حراج و فروش گذارند.

به طور قطع این وظیفه شورای شهر است که به فکر تامین بودجه و درآمدزایی برای شهرداری از طریق مناسب مانند سرمایه گذاری در طرح ها و پروژه ها باشد. اگر آقایان شورا می گویند به جز پارک فروشی نمی دانیم چگونه باید برای شهرداری درآمدزایی کنیم، پس چرا داوطلب نمایندگی مردم در شورای شهر شدند؟ آیا کسی آنان را مجبور کرده بود؟ این بسیار تاسف برانگیز و تامل برانگیز است که شورای شهر و شهرداری به جای تامین بودجه و درآمدزایی، برای تامین بودجه خود به مسئله زشت و ظالمانه پارک فروشی که ظلم بزرگ در حق مردم شهر است روی آورده اند. مسئله‌ای که نه تنها افتخاری برای شهرداری و شورای شهر نیست، که پاسخگویی به چرایی این اقدامات را از طرف شورای شهر و شهرداری می طلبد. در پایان فقط باید گفت، آقای شهردار و آقایان شورای شهر، پارک فروشی ممنوع!!