طی میلیاردها سالی که از عمر زمین می گذرد، هیچ نیرویی نتوانسته بیش از آنچه انسان در دهه های اخیر انجام داده است به طبیعت آسیب برساند و یکی از نقاطی که از این آسیب ها اخیرا بهره مند شده است، غارها هستند. غارها در واقع یک بانک و ذخیره گاه زیستی برای طبیعتند که دارای سیستم زیستی بسیار پیچیده و در عین حال آسیب پذیر و شکننده ای هستند. غارها به خاطر بسته بودن محیط شان قادر به بازسازی و پاکسازی خود نیستند و با کوچکترین تغییری، تاثیرات عمیق و جبران ناپذیری را متحمل می شوند و حتی حیات خود را از دست می دهند و این خود محیط زیست پیرامون غار را هم شدیدا مورد تهدید و تاثیر قرار خواهد داد.

غارها اولین منزلگاه و پناهگاه بشر بوده اند و قطعا اولین بارقه های زندگی جمعی و اجتماعی بشر در همین غارها روشن شده است.

یکی از ویژگی های دشت کازرون، مشرف بودن آن به دو رشته کوه است که به خاطر وجود غارهای بسیاری در دامنه خود، جزء اولین میزبان های انسان بدوی بوده است. در حاشیه کوه های شمالی شهر، ده ها غار و پناهگاه طی دهه های اخیر کاوش شده و حتی برخی به خاطر ارزش دیرینه شناسی خود به ثبت ملی رسیده اند؛ که از جمله آنها غار و پناهگاه تنگ تیکاب است. این غار طی چند مرحله مورد کاوش قرار گرفته است و آثار و اشیاء اولیه و اطلاعات ارزشمندی از زندگی ابتدایی بشر در آن بدست آمده است. اولین کاوش را "جودیت پولار" بیش از چهل سال پیش انجام داد که منجر به کشف ده ها قطعه اثر باقیمانده از دوره فرا پارینه سنگی (تا 16000 سال پیش) و دوره نو سنگی شد. غار تنگ تیکاب در اوایل دهه هشتاد به ثبت ملی رسید و هم اکنون مانند هر اثر ملی دیگری تحت نظارت اداره میراث فرهنگی است.

این غار حداقل از 12 هزار سال پیش میزبان و پذیرای انسان بوده که خود سندی افتخار آمیز از قدمت اسکان بشر در دشت زیبای کازرون است. اما متاسفانه چندی است که شهرداری کازرون به جهت تسهیل عبور و مرور به درون غار تصمیم به ساخت پله ای با سازه فلزی گرفته است که در حال حاضر مشغول نصب آن می باشد. سختی تقریبی دسترسی به این غار تا حدودی عبور مرور در داخل غار را محدود کرده است و همین قضیه باعث شده بخش هایی از غار هنوز مامن امنی برای حیات جانوری آن منطقه باشد. کافی است مدت زمان کوتاهی از دور به تماشای دهانه غار بنشینید تا رفت و آمد قابل توجه پرندگان و پستانداران مختلف را به درون غار ببینید. این غار یکی از آخرین زیستگاه های باقی مانده برای خفاش ها است. خفاش ها گونه ای ارزشمند هستند که نقش بسیار مهمی در چرخه حیات و کنترل حشرات و آفات دارند. قطعا افزایش رفت و آمد به درون غار می تواند به حیات جانوری غار پایان دهد.

اما اگر کمی به تجربه های گذشته خودمان دقت کنیم در خواهیم یافت که ناپختگی این تصمیم می تواند مشکلات عدیده دیگری را هم ایجاد کند. از قضا روبه روی همین غار، سال ها پیش با تغییرات در غار کوچکی فضایی به عنوان قهوه خانه ایجاد شد که دیری نپایید و اکنون همان مکان مشکلات امنیتی و بهداشتی بزرگی برای مجموعه زیبای پارک طالقانی و تنگ تیکاب ایجاد کرده است؛ که حتی بوی تعفن، نزدیک شدن به آن مکان را مشکل کرده است. همین مشکلاتی که در یک غار چند متری ایجاد شده را به غار تنگ تیکاب با عمق 96 متر که کمتر از نیمی از آن روشن است تعمیم بدهید تا عمق فاجعه ای که در آینده روی خواهد داد مشخص شود.

امیدواریم که تا تخریب ها، صدمه ها و مشکلات جبران ناپذیری در این غار به وجود نیامده و عبور و مرور بسیار به واسطه ساخت این پله ها باعث تخریب این اثر ملی و پناهگاه حیات وحش نشده است و هیکل ناهنجار این پله صدمه همیشگی به زیبایی این غار نزده است، مسئولان شهرداری و شورای شهر که وظیفه زیبا سازی و حفظ سرمایه های طبیعی شهر را دارند و همچنین اداره میراث فرهنگی کازرون که وظیفه مستقیم حراست از این اثر ملی را برای جلوگیری از هرگونه تخریب و تجاوز را برعهده دارد و نیز اداره حفاظت محیط زیست که متولی حفظ و حمایت و حراست از زیستگاه ها و زیستمندان است و همچنین اداره منابع طبیعی شهرستان به عنوان متولی اراضی ملی، قبل از تخریب همه جانبه این غار و با توجه به وظایف خود در پاسداری از منابع و منافع عمومی نسبت به توقف ساخت این سازه ی ناساز و ناهنجار اقدام کنند تا در حال و آینده از قضاوت افکار عمومی جامعه نسبت به خود سربلند بیرون بیایند و آیندگان هم بتوانند به داشتن چنین غار زیبایی به عنوان یک اثر طبیعی و فرا باستانی که سند بیش از دوازده هزار ساله حیات و اسکان بشر در این دشت است  افتخار کنند.