ساعت حدودا 10 صبح روز جمعه یکم اردیبهشت ماه، باخبر شدیم که وزیر راه برای بازدید از تونل محرم به کازرون می آید. در گیر و دار هماهنگی برای حضور نیروهای مردمی و فعالان محیط زیست بودیم که صدای چرخ بال وزیر زودتر از انتظار رسید. با نامه ای که از چند روز قبل برای رئیس جمهور آماده کرده بودیم به سمت تونل حرکت کردیم؛ از قضا کمتر از یک دقیقه دیر رسیدن موجب بازگشت ایشان از تونل شده بود.

در راه بازگشت سرعت ماشین آقای وزیر و همراهان آنچنان بود که گرد و خاک فراوان فضای روستا را غبار اندود کرد. چند نفر از افراد محلی محترمانه و با حرکات دست خواستار کم کردن سرعت خودروها شدند تا گرد و خاک کمتری بلند شود.

مقصد ایشان زمین چمن استادیوم بود. آری از بی فرودگاهی، چرخ بال ایشان در زمین چمن نشسته بود [آنهم در حین برگزاری بازی فوتبال]. به دلیل سرعت بالای خودروی وزیر و همراهان، بازهم دیر رسیدیم؛ اما اینبار به یاد چاله چوله های کازرون و خرابی فنس زمین چمن افتادیم. شکر خدا که حکمت پارگی فنس کمک کرد قبل از وزیر به محل پرواز ایشان برسیم.

در میانه راه ضمن خوش آمد گویی به ایشان، از مصیبت خشکسالی کازرون گفتیم و آب به یغما رفته را جویا شدیم از اخراج فرزندان کازرون به بهانه غیر بومی بودن گفتیم و اینکه آبی برای خودمان نمانده.

این بار نماینده شریف شهرستان کازرون در مجلس شورای اسلامی هم ورود کرد و گفت: اگر تا دیروز آب می دادیم، امروز دیگر آبی نمانده که بخواهیم بدهیم و باید کلا قطع شود. درود بر شرفت جناب رضازاده. وقتی شنیدیم که ایشان دو روز است از جهرم تا فیروزآباد وزیر را همراهی نموده است تا کازرون را فراموش نکند، شعف و شادمانی وجودمان را فرا گرفت.

از امام جمعه محترم و فرماندار عزیزمان هم سپاسگذاریم که تونل محرم را در اولویت بازدید قرار دادند.

و در نهایت دردنامه ای را به جناب آخوندی نه به عنوان وزیر  بلکه به عنوان نماینده هیئت دولت تحویل دادیم.

خدا را شکر که اینبار خرابی  فنس برای کازرون سبب خیر شد